Komentarz do ustawy o podatku rolnym - Art. 4

1

[Podstawa opodatkowania w podatku rolnym] W podatku rolnym podstawą opodatkowania jest powierzchnia użytku rolnego, przy czym ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie odmiennych zasad ustalenia tej powierzchni w zależności od tego, czy użytki rolne tworzą gospodarstwo rolne, czy nie.

Jeśli chodzi o użytki rolne niestanowiące gospodarstwa rolnego, to podstawą ich opodatkowania jest powierzchnia wynikająca z ewidencji gruntów i budynków.

W przypadku użytków rolnych tworzących gospodarstwo rolne podstawą opodatkowania jest również powierzchnia, ale jest ona dodatkowo przeliczona na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego. Ustawodawca w tym drugim przypadku posługuje się pojęciem hektara przeliczeniowego właśnie z uwagi na dodatkowe przeliczenie rzeczywistej powierzchni gruntu.

Podkreślenia wymaga fakt, że w obu przypadkach kluczowe znaczenie odgrywają dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków - to na podstawie danych z ewidencji ustalana jest powierzchnia danego użytku rolnego. Jedyna różnica polega na tym, że w przypadku gospodarstw rolnych powierzchnia z ewidencji gruntów i budynków podlega dodatkowemu przeliczeniu.

W wyroku z 29 września 2010 r. (I SA/Bd 677/10) WSA w Bydgoszczy orzekł, że:

WSA

(...) Dane zamieszczone w tej ewidencji mają dla organów podatkowych charakter wiążący do tego stopnia, że nie mogą one samodzielnie czynić własnych ustaleń, które byłyby z nimi sprzeczne. W tym zakresie postępowanie dowodowe doznaje więc istotnego ograniczenia, w związku z czym nie można w tym przypadku - w realiach przedmiotowej sprawy - zarzucać skutecznie niedopełnienia przez organy podatkowe swoich obowiązków w tym zakresie (zob. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I SA/RZ 38/09).