Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
local_library

Komentarz

Komentarz do VAT 2018 - Art. 86

I. Uwagi wstępne

1

[Neutralność podatku VAT] Jedną z cech konstrukcyjnych VAT jest jego neutralność dla podatników. Koszt tego podatku ponoszą - przynajmniej z założenia - konsumenci. Neutralność VAT jest osiągana przez przysługujące podatnikom prawo do obniżania kwot podatku należnego o poniesiony koszt podatku naliczonego. Komentowany artykuł określa najważniejsze zasady, na jakich prawo to przysługuje podatnikom.

2

[Kluczowy charakter instytucji prawa do odliczenia] Prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (w skrócie nazywane prawem do odliczania podatku naliczonego) jest instytucją kluczową dla całego systemu VAT. System odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od obciążeń z tytułu tego podatku, gwarantując tym samym neutralność opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej przez tych podatników (zob. wyrok TSUE z 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83). Powoduje to, między innymi, że:

● wszelkie ograniczenia muszą wynikać z przepisów wspólnotowych, tj. prawa członkowskie mogą ograniczyć prawo do odliczenia VAT wyłącznie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w dyrektywie 2006/112 (zob. wyrok TSUE w wyroku z 21 października 2010 r. w sprawie C-385/09) oraz być stosowane w ten sam sposób we wszystkich państwach członkowskich (zob. wyrok TSUE z 21 września 1988 r. w sprawie 50/87),

● w przypadku niezgodności przepisów krajowych z przepisami unijnymi możliwe jest powoływanie się przez podatników bezpośrednio na przepisy unijne, jeśli są one dostatecznie jasne, dokładne i bezwarunkowe (zob. przykładowo wyrok TSUE z 18 stycznia 2001 r. w sprawie C-150/99).

3

[Transakcje stanowiące nadużycie] Prawo do odliczania podatku naliczonego nie przysługuje, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie. Jak czytamy w wyroku TSUE z 21 lutego 2006 r. w sprawie C-255/02:

TSUE

(...) dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach szóstej dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Po drugie, z ogółu obiektywnych okoliczności powinno również wynikać, iż zasadniczym celem tych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00