CIT

Podatek dochodowy od osób prawnych

Rezerwa na nieściągalne wierzytelności jako koszt uzyskania przychodów

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 27 inne niż wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT rezerwy są kosztem uzyskania przychodów wyłącznie wtedy, gdy są obowiązkowo tworzone i zaliczane w koszty na podstawie odrębnych ustaw. Przy tym ustawodawca zastrzega, że mimo to nie są kosztem uzyskania przychodów rezerwy tworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, chyba że jest o nich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT. Włączając do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT rezerwy obowiązkowo tworzone i zaliczane w koszty napodstawie odrębnych ustaw, prawodawca wykluczył z tej grupy rezerwy obowiązkowe, które są wymagane przez ustawę o rachunkowości, chyba że spełniają warunki art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT. Tworzone obowiązkowo na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy o rachunkowości (a więc zgodnie z tą ustawą) rezerwy, co do zasady nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Interpretowany przepis nie zawiera natomiast normy prawnej zakazującej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy utworzonej w warunkach innych niż określone w ustawie o rachunkowości. W takim wypadku jedynym wymogiem względem takiej rezerwy jest spełnienie warunków z art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT (uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, uprzednie zarachowanie wierzytelności jako przychodu).