zasiłki

Jak wyrównać podstawę wymiaru zasiłku do minimalnej

Wzrosła ona jak co roku wraz z podwyżką najniższej pensji. Podstawę świadczeń trzeba dostosować do nowego minimum, nawet gdy pracownik od kilku miesięcy choruje bez przerw lub są one krótkie

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (a także wynagrodzenia chorobowego oraz pozostałych zasiłków) pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Chodzi o wynagrodzenie, które stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym chorobowe, pomniejszane o część składkową finansowaną przez ubezpieczonego (łącznie 13,71 proc.).

Zasady ogólne

Artykuł 45 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) zastrzega, że podstawa wymiaru zasiłku chorobowego (i pozostałych) z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia. Taka jest więc minimalna podstawa wymiaru zasiłku/wynagrodzenia chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze godzin.

Z komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej wynika dodatkowe wyjaśnienie, że podstawa wymiaru zasiłku, wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników, po pomniejszeniu o 13,71 proc. W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwoty te trzeba odpowiednio zmniejszyć, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.