Czy użytkowanie wieczyste można ustanowić na cel niezgodny z planem zagospodarowania

Publicznoprawny właściciel nieruchomości oddawanej w użytkowanie wieczyste nie może ustanawiać prawa użytkowania na cel inny, niż to wynika z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Taki wniosek płynie z wykładni językowej i celowościowej przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami. Potwierdza to również orzecznictwo.

Prawo użytkowania wieczystego – w myśl przepisów kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) i ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.) – jest prawem rzeczowym o charakterze czasowym i celowym. Różni się od prawa własności tym, że są granice i ramy jego wykonywania. O ile prawo własności uprawnia właściciela do korzystania z rzeczy w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego z wyłączeniem innych osób (art. 140 k.c.), o tyle prawo użytkowania wieczystego uprawnia użytkownika z wyłączeniem innych osób do korzystania z rzeczy w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać (art. 233 k.c.). Korzystanie przez użytkownika wieczystego ma charakter czasowy (99 lat), co wprost wynika z art. 236 k.c.