history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 2020-12-10

§ 42. 1. Za realizację wstępnych czynności identyfikacyjnych związanych z ujawnieniem NN osoby jest odpowiedzialny dyżurny jednostki Policji lub wyznaczony przez niego policjant jednostki, na której obszarze działania osoba ta została ujawniona.

2. Zakres wstępnych czynności identyfikacyjnych obejmuje w szczególności:

1) ustalenie faktów i okoliczności ujawnienia NN osoby, w tym przez nią podawanych;

2) rozpytanie świadków;

3) sprawdzenie poczynionych ustaleń;

4) badanie lekarskie NN osoby;

5) opis cech wyglądu zewnętrznego, w tym znaków szczególnych, ubioru i posiadanych przedmiotów oraz ustalenie potencjalnego wieku osoby;

6) niezwłoczne sporządzenie zdjęć sygnalitycznych;

7) sprawdzenie NN osoby przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, niezwłoczne pobranie odbitek linii papilarnych palców rąk i dłoni oraz przeprowadzenie wywiadu daktyloskopijnego metodą elektroniczną za pomocą urządzenia „LiveScan” wraz z wydrukiem karty daktyloskopijnej lub metodą tradycyjną.

3. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji nie jest następstwem stanu zdrowia tej osoby, należy podjąć czynności określone w przepisach postępowania karnego.

4. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji jest następstwem choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych tej osoby, należy umieścić NN osobę w najbliższym zakładzie opiekuńczym albo leczniczym i kontynuować czynności identyfikacyjne.

5. Z czynności przekazania NN osoby do zakładu opiekuńczego lub leczniczego sporządza się protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 10 do zarządzenia, przy czym kopię protokołu należy niezwłocznie przesłać do organu administracji samorządowej, właściwego dla siedziby zakładu opiekuńczego lub leczniczego.

6. [43] Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba samowolnie opuściła zakład opiekuńczy albo leczniczy, w którym została umieszczona i osoba uprawniona zgłosiła jej zaginięcie, zawiadomienie o zaginięciu włącza się do teczki prowadzonej identyfikacji NN osoby, odnotowuje fakt zaginięcia tej osoby w okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby i kontynuuje dalsze czynności wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacyjnej przez okres 3 lat licząc od dnia zgłoszenia jej zaginięcia.

7. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba zmarła, odnotowuje się ten fakt w dokumentach sprawy identyfikacji NN osoby oraz okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby, a dalsze czynności identyfikacyjne wykonuje się przez okres 3 lat, licząc od dnia zgonu, wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacji NN osoby.

8. Jednostką Policji właściwą miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoby, jest jednostka, na terenie której NN osoba została ujawniona.

9. Kierownik jednostki Policji właściwej miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych zleca prowadzenie czynności identyfikacyjnych NN osoby policjantowi komórki służby kryminalnej.

[43] § 42 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 zarządzenia nr 32 Komendanta Głównego Policji z dnia 13 listopada 2020 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie prowadzenia przez Policję poszukiwania osoby zaginionej oraz postępowania w przypadku ujawnienia osoby o nieustalonej tożsamości lub znalezienia nieznanych zwłok oraz szczątków ludzkich (Dz.U.KGP. poz. 58). Zmiana weszła w życie 10 grudnia 2020 r.

Wersja obowiązująca od 2020-12-10

§ 42. 1. Za realizację wstępnych czynności identyfikacyjnych związanych z ujawnieniem NN osoby jest odpowiedzialny dyżurny jednostki Policji lub wyznaczony przez niego policjant jednostki, na której obszarze działania osoba ta została ujawniona.

2. Zakres wstępnych czynności identyfikacyjnych obejmuje w szczególności:

1) ustalenie faktów i okoliczności ujawnienia NN osoby, w tym przez nią podawanych;

2) rozpytanie świadków;

3) sprawdzenie poczynionych ustaleń;

4) badanie lekarskie NN osoby;

5) opis cech wyglądu zewnętrznego, w tym znaków szczególnych, ubioru i posiadanych przedmiotów oraz ustalenie potencjalnego wieku osoby;

6) niezwłoczne sporządzenie zdjęć sygnalitycznych;

7) sprawdzenie NN osoby przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, niezwłoczne pobranie odbitek linii papilarnych palców rąk i dłoni oraz przeprowadzenie wywiadu daktyloskopijnego metodą elektroniczną za pomocą urządzenia „LiveScan” wraz z wydrukiem karty daktyloskopijnej lub metodą tradycyjną.

3. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji nie jest następstwem stanu zdrowia tej osoby, należy podjąć czynności określone w przepisach postępowania karnego.

4. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji jest następstwem choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych tej osoby, należy umieścić NN osobę w najbliższym zakładzie opiekuńczym albo leczniczym i kontynuować czynności identyfikacyjne.

5. Z czynności przekazania NN osoby do zakładu opiekuńczego lub leczniczego sporządza się protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 10 do zarządzenia, przy czym kopię protokołu należy niezwłocznie przesłać do organu administracji samorządowej, właściwego dla siedziby zakładu opiekuńczego lub leczniczego.

6. [43] Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba samowolnie opuściła zakład opiekuńczy albo leczniczy, w którym została umieszczona i osoba uprawniona zgłosiła jej zaginięcie, zawiadomienie o zaginięciu włącza się do teczki prowadzonej identyfikacji NN osoby, odnotowuje fakt zaginięcia tej osoby w okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby i kontynuuje dalsze czynności wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacyjnej przez okres 3 lat licząc od dnia zgłoszenia jej zaginięcia.

7. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba zmarła, odnotowuje się ten fakt w dokumentach sprawy identyfikacji NN osoby oraz okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby, a dalsze czynności identyfikacyjne wykonuje się przez okres 3 lat, licząc od dnia zgonu, wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacji NN osoby.

8. Jednostką Policji właściwą miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoby, jest jednostka, na terenie której NN osoba została ujawniona.

9. Kierownik jednostki Policji właściwej miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych zleca prowadzenie czynności identyfikacyjnych NN osoby policjantowi komórki służby kryminalnej.

[43] § 42 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 zarządzenia nr 32 Komendanta Głównego Policji z dnia 13 listopada 2020 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie prowadzenia przez Policję poszukiwania osoby zaginionej oraz postępowania w przypadku ujawnienia osoby o nieustalonej tożsamości lub znalezienia nieznanych zwłok oraz szczątków ludzkich (Dz.U.KGP. poz. 58). Zmiana weszła w życie 10 grudnia 2020 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-07-01 do 2020-12-09

§ 42.  1. Za realizację wstępnych czynności identyfikacyjnych związanych z ujawnieniem NN osoby jest odpowiedzialny dyżurny jednostki Policji lub wyznaczony przez niego policjant jednostki, na której obszarze działania osoba ta została ujawniona.

2. Zakres wstępnych czynności identyfikacyjnych obejmuje w szczególności:

1) ustalenie faktów i okoliczności ujawnienia NN osoby, w tym przez nią podawanych;

2) rozpytanie świadków;

3) sprawdzenie poczynionych ustaleń;

4) badanie lekarskie NN osoby;

5) opis cech wyglądu zewnętrznego, w tym znaków szczególnych, ubioru i posiadanych przedmiotów oraz ustalenie potencjalnego wieku osoby;

6) niezwłoczne sporządzenie zdjęć sygnalitycznych;

7) sprawdzenie NN osoby przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, niezwłoczne pobranie odbitek linii papilarnych palców rąk i dłoni oraz przeprowadzenie wywiadu daktyloskopijnego metodą elektroniczną za pomocą urządzenia „LiveScan” wraz z wydrukiem karty daktyloskopijnej lub metodą tradycyjną.

3. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji nie jest następstwem stanu zdrowia tej osoby, należy podjąć czynności określone w przepisach postępowania karnego.

4. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji jest następstwem choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych tej osoby, należy umieścić NN osobę w najbliższym zakładzie opiekuńczym albo leczniczym i kontynuować czynności identyfikacyjne.

5. Z czynności przekazania NN osoby do zakładu opiekuńczego lub leczniczego sporządza się protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 10 do zarządzenia, przy czym kopię protokołu należy niezwłocznie przesłać do organu administracji samorządowej, właściwego dla siedziby zakładu opiekuńczego lub leczniczego.

6. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba samowolnie opuściła zakład opiekuńczy albo leczniczy, w którym została umieszczona i osoba uprawniona zgłosiła jej zaginięcie, zawiadomienie o zaginięciu włącza się do teczki prowadzonej identyfikacji NN osoby, odnotowuje fakt zaginięcia tej osoby w okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby i kontynuuje dalsze czynności wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacyjnej.

7. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba zmarła, odnotowuje się ten fakt w dokumentach sprawy identyfikacji NN osoby oraz okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby, a dalsze czynności identyfikacyjne wykonuje się przez okres 3 lat, licząc od dnia zgonu, wyłącznie w ramach prowadzonej sprawy identyfikacji NN osoby.

8. Jednostką Policji właściwą miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoby, jest jednostka, na terenie której NN osoba została ujawniona.

9. Kierownik jednostki Policji właściwej miejscowo do prowadzenia czynności identyfikacyjnych zleca prowadzenie czynności identyfikacyjnych NN osoby policjantowi komórki służby kryminalnej.