§ 45. [18] 1. Z oględzin sporządza się protokół oraz w miarę potrzeby odpowiednią dokumentację techniczną i niezbędną dokumentację dodatkową.

2. W toku oględzin dokumentuje się w protokole zastany stan miejsca, osoby lub rzeczy (przedmiotu), opisując umiejscowienie ujawnionych śladów przestępstwa, ich nośników oraz rzeczy (przedmiotów) mogących mieć związek z przestępstwem. Ujawnione ślady przestępstwa, ich nośniki oraz rzeczy (przedmioty) oznacza się kolejno numerami od 1, stosując cyfry arabskie. W przypadku śladów przestępstwa ujawnionych i zabezpieczonych przy pomocy odpowiedniej techniki kryminalistycznej z rzeczy (przedmiotu) będącej ich nośnikiem, wprowadza się oznaczenie tych śladów jako numer zabezpieczonego nośnika oraz kolejną wielką literę alfabetu łacińskiego rozpoczynając od A (np. 2A).

3. W przypadku oględzin miejsca znalezienia jednych zwłok ludzkich nie oznacza się zwłok numerem, a jedynie opisuje się w protokole ich umiejscowienie.

4. Jeżeli znaleziono więcej niż jedne zwłoki ludzkie lub gdy w wyniku zdarzenia zwłoki zostały rozkawałkowane stosuje się następujący sposób oznaczania:

1) zwłoki, szczątki ludzkie, przedmioty i ślady oznacza się w protokole oględzin i na metryczce z wykorzystaniem wyłącznie cyfr arabskich (tzw. numeracja podstawowa);

2) jeżeli dokonano podziału miejsca zdarzenia na sektory, przy oznaczaniu zwłok, szczątków ludzkich, przedmiotów i śladów wskazuje się także numer sektora zawsze oznaczany cyfrą rzymską, np. 2/IV, l/IIl;

3) w przypadku udziału w oględzinach miejsca zdarzenia Zespołu DVI, o którym mowa w „Metodyce identyfikacji ciał ofiar katastrof”, dodatkowo do oznaczania zwłok, szczątków ludzkich oraz przedmiotów ujawnionych na zwłokach lub szczątkach ludzkich stosuje się zasady oznaczania określone w Podręczniku Identyfikacji Ofiar Katastrof, o którym mowa w „Metodyce identyfikacji ciał ofiar katastrof (tzw. numeracja dodatkowa, o której mowa w ust. 2c);

4) informację o oznaczeniu nadanym zwłokom i szczątkom ludzkim przez Zespół DVI (tzw. numeracja dodatkowa) odnotowuje się w protokole oględzin i metryczce oraz w Formularzu opisu zwłok na miejscu zdarzenia, o którym mowa w „Metodyce identyfikacji ciał ofiar katastrof”;

5) numerację o oznaczeniu nadanym zwłokom i szczątkom ludzkim w protokole oględzin (tzw. numeracja podstawowa) odnotowuje się również w Formularzu opisu zwłok na miejscu zdarzenia.

5. W celu utrzymania systemu międzynarodowych oznaczeń NN zwłok lub szczątków ludzkich zgodnie z zaleceniem Interpolu, przyjmuje się następujący sposób ich oznaczenia (tzw. numeracja dodatkowa):

1) przykładowo dla NN zwłok:

2) przykładowo dla szczątków ludzkich:

Poszczególne elementy oznaczają:

a) PM – post mortem (oznaczenie odnoszące się do formularza PM z danymi pośmiertnymi),

b) 48 – kod danego państwa biorącego udział w oględzinach miejsca katastrofy (tu: 48 dla Polski),

c) 0001 – kolejny numer (cyfry arabskie) odnalezionych NN zwłok/szczątków ludzkich,

d) I – numer sektora (cyfry rzymskie),

e) B – zwłoki (z ang. body),

f) BP – szczątki ludzkie (z ang. body part),

g) numer podstawowy – oznaczenie nadane w protokole oględzin i na metryczce,

h) miejsce – lokalizacja miejsca katastrofy, np. stacja metra, lotnisko – zapisu tego dokonuje się jedynie w przypadku wystąpienia zdarzenia w kilku lokalizacjach;

3) w celu powiązania ujawnionych rzeczy (przedmiotów) z NN zwłokami lub szczątkami ludzkimi przyjmuje się już wcześniej nadane oznaczenia (dla NN zwłok lub szczątków ludzkich), uzupełniając je o kolejne numery (cyfry arabskie), oznaczające kolejne ujawnione rzeczy. Przykładowo dla pierwszych NN zwłok zabezpieczonych w sektorze I, na których ujawniono np. zegarek (1), łańcuszek (2) i pierścionek (3):

a) PM 48 0001/1 I/B numer podstawowy, miejsce,

b) PM 48 0001/2 I/B numer podstawowy, miejsce,

c) PM 48 0001/3 I/B numer podstawowy, miejsce;

4) wskazany wyżej system oznaczeń rzeczy (przedmiotów) stosowany jest w przypadku, gdy dana rzecz (przedmiot) połączona jest z NN zwłokami lub szczątkami ludzkimi. Nie stosuje się go w przypadku rzeczy (przedmiotów) odnalezionych w pobliżu zwłok lub szczątków ludzkich.

6. Jeżeli podczas oględzin wykonano zdjęcia, filmy lub dokumentację przy zastosowaniu urządzeń rejestrujących przestrzeń miejsca zdarzenia lub wykonujących pomiary (w tym odległości i pozycji położenia) opis przebiegu oględzin w protokole ogranicza się do opisu sposobu ujawniania i zabezpieczenia śladów przestępstwa, ich nośników lub rzeczy (przedmiotów).

7. Podczas sporządzania protokołu oględzin policjant jest obowiązany przestrzegać następujących zasad:

1) protokół sporządza się podczas dokonywania oględzin;

2) jeżeli protokół jest nieczytelny, należy sporządzić jego odpis oraz wraz z oryginałem dołączyć do akt postępowania;

3) jeżeli podczas oględzin miejsca nie ma możliwości prawidłowego sporządzenia protokołu (np. ze względu na warunki atmosferyczne), spisuje się go po dokonaniu czynności, na podstawie zapisków i notatek dokonywanych podczas oględzin oraz dokumentacji technicznej, które stanowią załącznik do protokołu. W protokole należy opisać przyczynę odstąpienia od sporządzenia protokołu podczas oględzin;

4) w treści protokołu należy używać ujednoliconego nazewnictwa, unikać używania wyrazów wieloznacznych lub niezrozumiałych;

5) w przypadku zastosowania urządzeń rejestrujących przestrzeń miejsca zdarzenia lub wykonujących pomiary, w protokole należy zamieścić wzmiankę o odstąpieniu od wymiarowania;

6) w protokole nie zamieszcza się wniosków lub przypuszczeń innych niż właściwe dla opinii biegłego;

7) protokół należy sporządzać pismem czytelnym, wykonywane podczas oględzin czynności opisywać przyjmując formę nieosobową dokonaną, a stan miejsca poddanego oględzinom określać w czasie teraźniejszym;

8) wszystkie pola protokołu muszą być wypełnione lub zakreślone.

8. O rodzaju dokumentacji technicznej sporządzanej podczas oględzin decyduje policjant albo prokurator dokonujący oględzin.

9. Dokumentację techniczną załączaną do protokołu oględzin stanowią:

1) szkice ogólne, szczegółowe i specjalne, uwzględniające najistotniejsze dane;

2) zdjęcia ogólnoorientacyjne, sytuacyjne i szczegółowe, przedstawiające miejsce, osobę lub rzecz poddane oględzinom oraz ujawnione ślady przestępstwa, ich nośniki lub rzeczy albo nośniki zawierające nagrania zapisu obrazu lub dźwięku;

3) dokumentacja wykonana przy zastosowaniu urządzeń rejestrujących przestrzeń miejsca zdarzenia lub wykonujących pomiary.

§ 45. 1. Z oględzin sporządza się protokół oraz w miarę potrzeby odpowiednią dokumentację techniczną i niezbędną dokumentację dodatkową, która może być sporządzona tylko podczas oględzin miejsca.

2. W toku oględzin dokumentuje się w protokole zastany stan miejsca, osoby lub rzeczy, opisując umiejscowienie ujawnionych śladów przestępstwa, ich nośników oraz rzeczy mogących mieć związek z przestępstwem. Ujawnione ślady przestępstwa, ich nośniki oraz rzeczy oznacza się kolejnymi numerami przy zastosowaniu cyfr arabskich, poczynając od 1. W przypadku śladów przestępstwa ujawnionych i zabezpieczonych z przedmiotu (nośnika śladu) wprowadza się oznaczenie tych śladów jako numer zabezpieczonego nośnika oraz kolejną wielką literę alfabetu łacińskiego poczynając od A (np. 2A). W przypadku oględzin miejsca znalezienia zwłok ludzkich nie oznacza się zwłok numerem, a jedynie opisuje się w protokole ich umiejscowienie. Jeżeli znaleziono więcej niż jedne zwłoki ludzkie lub gdy w wyniku zdarzenia zwłoki zostały rozkawałkowane, oznacza się zwłoki lub ich części kolejnymi literami alfabetu łacińskiego.

3. Jeżeli oględziny są utrwalane w sposób określony w art. 147 k.p.k., opis przebiegu oględzin w protokole ogranicza się do opisu sposobu ujawniania i zabezpieczenia śladów przestępstwa, ich nośników lub rzeczy. Jeżeli podczas oględzin wykonano zdjęcia ogólnoorientacyjne, sytuacyjne lub szczegółowe, opis przebiegu oględzin można ograniczyć do opisu sposobu ujawniania i zabezpieczenia śladów przestępstwa, ich nośników oraz rzeczy.

4. Podczas sporządzania protokołu oględzin policjant jest obowiązany przestrzegać następujących zasad:

1) protokół sporządza się podczas dokonywania oględzin;

2) jeżeli protokół jest nieczytelny, należy sporządzić jego odpis oraz wraz z oryginałem dołączyć do akt postępowania;

3) jeżeli podczas oględzin miejsca nie ma możliwości prawidłowego sporządzenia protokołu (np. ze względu na warunki atmosferyczne), spisuje się go po dokonaniu czynności, na podstawie zapisków i notatek dokonywanych podczas oględzin oraz dokumentacji technicznej, które stanowią załącznik do protokołu; w protokole należy opisać przyczynę odstąpienia od sporządzenia protokołu podczas oględzin;

4) w treści protokołu należy używać ujednoliconego nazewnictwa, unikać używania wyrazów wieloznacznych lub niezrozumiałych;

5) w protokole nie zamieszcza się wniosków lub przypuszczeń innych niż właściwe dla opinii biegłego;

6) protokół należy sporządzać pismem czytelnym, wykonywane podczas oględzin czynności opisywać przyjmując formę nieosobową dokonaną, a stan miejsca poddanego oględzinom określać w czasie teraźniejszym;

7) wszystkie pola protokołu muszą być wypełnione lub zakreślone.

5. O rodzaju dokumentacji technicznej sporządzanej podczas oględzin decyduje policjant albo prokurator dokonujący oględzin.

6. Dokumentację techniczną załączaną do protokołu oględzin stanowią:

1) szkice ogólne, szczegółowe i specjalne, uwzględniające najistotniejsze dane;

2) zdjęcia ogólnoorientacyjne, sytuacyjne i szczegółowe, przedstawiające miejsce, osobę lub rzecz poddane oględzinom oraz ujawnione ślady przestępstwa, ich nośniki lub rzeczy albo nośniki zawierające nagrania zapisu obrazu lub dźwięku.

7. Dodatkowa dokumentacja z oględzin miejsca powinna zawierać w szczególności:

1) wykaz osób uczestniczących w oględzinach, z określeniem ich indywidualnych zadań oraz czasu wejścia i opuszczenia miejsca oględzin, a także opis wymuszonych wejść na obszar oględzin osób, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 6, poza policjantami uczestniczącymi w oględzinach;

2) wstępne informacje o obszarze lub obiekcie oględzin oraz zdarzeniach, jakie zaistniały przed rozpoczęciem oględzin, w tym o przyrządach do ratowania życia lub zdrowia użytych podczas udzielania pomocy medycznej albo do ratowania mienia.