history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2012-09-21 do 2020-07-31
1. W toku rozprawy oskarżyciel publiczny jest uprawniony, w szczególności do:
1) wypowiadania się co do wszystkich kwestii podlegających rozstrzygnięciu przez sąd;
2) zgłaszania wniosków co do dalszego biegu postępowania (np. odroczenia rozprawy) i przeprowadzania dowodów (np. bezpośredniego przesłuchania świadka, odczytania protokołu przesłuchania lub innych danych z akt sprawy);
3) przedkładania nowych dowodów oraz wnioskowania o ich przeprowadzenie (np. powołanie biegłego), jeżeli taka potrzeba wyniknie na rozprawie;
4) [94] zadawania pytań obwinionemu, świadkom, biegłemu w toku ich przesłuchania, w celu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy i ustalenia prawdy;
5) zabrania głosu po zamknięciu przewodu sądowego w celu ustosunkowania się do wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków i innych dowodów, wskazania społecznej szkodliwości czynu, jakiego dopuścił się obwiniony i złożenia oświadczenia o podtrzymaniu zarzutu oraz wniosku co do rodzaju i wysokości kary oraz środka karnego;
6) repliki na argumenty zawarte w przemowie obwinionego lub jego obrońcy.
2. Oskarżyciel publiczny powinien odstąpić od popierania wniosku o ukaranie, jeżeli w toku rozprawy okaże się, że oskarżenie jest bezzasadne, brak jest dostatecznych dowodów winy, a także, gdy na rozprawie wyjdą na jaw okoliczności wyłączające orzekanie w danej sprawie.
[94] § 77 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 45 zarządzenia nr 131 Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2012 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz.U.KGP. poz. 46). Zmiana weszła w życie 21 września 2012 r.
Wersja obowiązująca od 2012-09-21 do 2020-07-31
1. W toku rozprawy oskarżyciel publiczny jest uprawniony, w szczególności do:
1) wypowiadania się co do wszystkich kwestii podlegających rozstrzygnięciu przez sąd;
2) zgłaszania wniosków co do dalszego biegu postępowania (np. odroczenia rozprawy) i przeprowadzania dowodów (np. bezpośredniego przesłuchania świadka, odczytania protokołu przesłuchania lub innych danych z akt sprawy);
3) przedkładania nowych dowodów oraz wnioskowania o ich przeprowadzenie (np. powołanie biegłego), jeżeli taka potrzeba wyniknie na rozprawie;
4) [94] zadawania pytań obwinionemu, świadkom, biegłemu w toku ich przesłuchania, w celu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy i ustalenia prawdy;
5) zabrania głosu po zamknięciu przewodu sądowego w celu ustosunkowania się do wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków i innych dowodów, wskazania społecznej szkodliwości czynu, jakiego dopuścił się obwiniony i złożenia oświadczenia o podtrzymaniu zarzutu oraz wniosku co do rodzaju i wysokości kary oraz środka karnego;
6) repliki na argumenty zawarte w przemowie obwinionego lub jego obrońcy.
2. Oskarżyciel publiczny powinien odstąpić od popierania wniosku o ukaranie, jeżeli w toku rozprawy okaże się, że oskarżenie jest bezzasadne, brak jest dostatecznych dowodów winy, a także, gdy na rozprawie wyjdą na jaw okoliczności wyłączające orzekanie w danej sprawie.
[94] § 77 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 45 zarządzenia nr 131 Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2012 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz.U.KGP. poz. 46). Zmiana weszła w życie 21 września 2012 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-04-15 do 2012-09-20
1. W toku rozprawy oskarżyciel publiczny jest uprawniony, w szczególności do:
1) wypowiadania się co do wszystkich kwestii podlegających rozstrzygnięciu przez sąd;
2) zgłaszania wniosków co do dalszego biegu postępowania (np. odroczenia rozprawy) i przeprowadzania dowodów (np. bezpośredniego przesłuchania świadka, odczytania protokołu przesłuchania lub innych danych z akt sprawy);
3) przedkładania nowych dowodów oraz wnioskowania o ich przeprowadzenie (np. powołanie biegłego), jeżeli taka potrzeba wyniknie na rozprawie;
4) zadawania pytań obwinionemu, świadkom, biegłemu w toku ich przesłuchania, po pytaniach stawianych przez sąd, w celu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy i ustalenia prawdy;
5) zabrania głosu po zamknięciu przewodu sądowego w celu ustosunkowania się do wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków i innych dowodów, wskazania społecznej szkodliwości czynu, jakiego dopuścił się obwiniony i złożenia oświadczenia o podtrzymaniu zarzutu oraz wniosku co do rodzaju i wysokości kary oraz środka karnego;
6) repliki na argumenty zawarte w przemowie obwinionego lub jego obrońcy.
2. Oskarżyciel publiczny powinien odstąpić od popierania wniosku o ukaranie, jeżeli w toku rozprawy okaże się, że oskarżenie jest bezzasadne, brak jest dostatecznych dowodów winy, a także, gdy na rozprawie wyjdą na jaw okoliczności wyłączające orzekanie w danej sprawie.