Wersja obowiązująca od 2006-06-26

§ 4

1. O uzyskanie licencji, świadectwa kwalifikacji może się ubiegać osoba, zwana dalej kandydatem, która spełnia następujące wymagania:

1) jest policjantem lub pracownikiem Policji;

2) posiada minimum średnie wykształcenie o kierunku technicznym lub średnie wykształcenie ogólne oraz specjalistyczne szkolenie o kierunku lotniczym;

3) odpowiada wymaganiom w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej potwierdzonym orzeczeniem o braku przeciwwskazań do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego, wydanym przez Centrum Medycyny Lotniczej;

4) [16] zaliczyła postępowanie kwalifikacyjne z zakresu wiedzy wymaganej dla danej specjalności lotniczej;

5) odbyła teoretyczne i praktyczne szkolenie lotnicze przewidziane dla danej specjalności lotniczej;

6) spełnia wymagania i warunki dotyczące szkolenia lotniczego, praktyki lotniczej oraz posiadania wiedzy i umiejętności potwierdzone zdaniem egzaminu kwalifikacyjnego przed komisją powołaną przez Komendanta Głównego Policji.

2. Kandydat do uzyskania licencji pilota Lotnictwa Policji powinien spełniać następujące wymagania:

1) ukończyć szkolenie teoretyczne i praktyczne w Zarządzie Lotnictwa Komendy Głównej Policji, cywilnym lub wojskowym ośrodku szkolenia lotniczego, potwierdzone odpowiednimi świadectwami;

2) podczas teoretycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1 pkt 6, powinien wykazać się wiedzą z zakresu:

a) prawa lotniczego – podstawy międzynarodowego i polskiego prawa lotniczego, przepisy licencjonowania personelu lotniczego Lotnictwa Policji, przepisy i procedury ruchu lotniczego, służby i organy ruchu lotniczego oraz współdziałanie z nimi,

b) wiedzy ogólnej o statku powietrznym – konstrukcja i funkcjonowanie płatowca, budowa i funkcjonowanie zespołu napędowego, przekładni, systemów i przyrządów pokładowych oraz ocena zdatności do lotu,

c) osiągów i planowania lotu – wpływ masy i wyważenia na osiągi i właściwości pilotażowe, określanie i praktyczne wykorzystanie danych o osiągach podczas wszystkich faz lotu, opracowanie operacyjnego planu lotu i planu lotu na potrzeby ruchu lotniczego,

d) podstawowej wiedzy o fizjologii i psychologii człowieka oraz wpływie warunków lotu, chorób, higieny, medykamentów i środków psychotropowych na wydolność psychofizyczną pilota, czynnik ludzki w lotnictwie,

e) meteorologii – wiedzy o atmosferze, czynnikach meteorologicznych i zjawiskach atmosferycznych, zagrażających bezpieczeństwu lotu, organizacji osłony meteorologicznej lotnictwa, informacje meteorologiczne na potrzeby lotnictwa i ich pozyskiwanie, interpretacja oraz wykorzystywanie,

f) nawigacji – kula ziemska i jej odwzorowania na mapach, odległości i kierunki, plany, mapy i odwzorowania kartograficzne, ich odczytywanie i wykorzystanie w różnych rodzajach lotów, wysokość i poziom lotu, nastawianie wysokościomierzy ciśnieniowych, nawigacja zliczeniowa, wykorzystanie kalkulatorów nawigacyjnych, czas średni lokalny i uniwersalny koordynowany, strefy czasowe, radionawigacja, systemy radionawigacyjne, rodzaje i wykorzystanie urządzeń radionawigacyjnych pokładowych, nawigacja radarowa, transponder,

g) procedur operacyjnych – posługiwania się dokumentacją operacyjną i nawigacyjną, poszukiwanie i ratownictwo, przepisy dotyczące eksploatacji statków powietrznych, badanie wypadków i incydentów lotniczych, skutki naruszenia przepisów,

h) zasad lotu – aerodynamika podstawowa, aerodynamika wirnika, kinematyka i mechanika jego ruchu, lot z prędkością postępową i zawis, zależność wysokości bezpiecznej i prędkości, autorotacja, mechanika podstawowych elementów lotu, sterowanie skokiem ogólnym i mocą, sterowanie położeniem przestrzennym, stateczność, obciążenia konstrukcji w locie, wibracje i ich działanie na konstrukcję statku powietrznego, obciążenia podwozia przy lądowaniu, specyficzne zagrożenia lotu statku powietrznego,

i) łączności – frazeologia i rediotelefonia, nawiązywanie i prowadzenie łączności podczas lotu we wszystkich klasach przestrzeni powietrznej, zezwolenia, instrukcje, ostrzeżenia i informacje, łączność w niebezpieczeństwie i sytuacjach naglących, procedury w przypadku utraty łączności;

3) podczas praktycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, powinien wykazać się umiejętnościami z zakresu:

a) operacyjnego i nawigacyjnego przygotowania do lotu, oceny zdatności i obsługi naziemnej statku powietrznego,

b) zastosowania manewrów przyziemnych właściwych dla statku powietrznego i lotów w przestrzeni powietrznej przylotniskowej, przestrzegania środków ostrożności i procedur antykolizyjnych,

c) pilotowania śmigłowca według zewnętrznych punktów oceny położenia w locie z widocznością, podczas wszystkich manewrów normalnych, charakterystycznych dla statku powietrznego,

d) powrotu do normalnego stanu z początkowej fazy przeciągnięcia wirnika na mocy, powrotu z niskich obrotów wirnika do normalnego ich zakresu,

e) wykonania startów i lądowań z zawisu oraz z rozbiegiem i dobiegiem (jeśli układ podwozia na to pozwala) przy wietrze o kierunku i prędkości akceptowanych przez instrukcję użytkowania statku powietrznego w locie, manewrów w zawisie, kołowania (jeśli układ podwozia na to pozwala), operacji połączonych ze startem i lądowaniem na lądowiskach, również na nawierzchni pochyłej, stromych podejść,

f) wykonania startów i lądowań z minimalną niezbędną mocą, pionowych oraz z rozbiegiem i dobiegiem, wykorzystania maksymalnych osiągów statku powietrznego przy starcie i lądowaniu, również w operacjach na lądowiskach o ograniczonych rozmiarach,

g) wykonania zawisu statku powietrznego bez wpływu ziemi, operacji z podwieszonym ciężarem, lotu na dużej wysokości (zbliżenie do pułapu praktycznego),

h) wykonania lotu według wskazań przyrządów, obejmującego wykonanie normalnych manewrów pilotażowych, wyprowadzanie z nienormalnych położeń statku powietrznego, nawigowanie z wykorzystaniem radionawigacji,

i) wykonania przelotu z widocznością na podstawie zewnętrznych punktów orientacyjnych, nawigacji zliczeniowej i radionawigacji,

j) zastosowania procedur awaryjnych: autorotacji łącznie z lądowaniem autorotacyjnym, postępowanie w sytuacjach symulowanych usterek silnika, instalacji, układu sterowania i wyposażenia, wyprowadzania z rezonansu powstającego na skutek bliskości ziemi, postępowania w przypadku usterek instalacji elektrycznych i hydraulicznych,

k) wykonania przelotu do lotniska kontrolowanego i odlotu z lotniska kontrolowanego, przelotów z widocznością w ruchu kontrolowanym,

I) prowadzenia korespondencji radiotelefonicznej,

m) wykonania lotów nocnych z widocznością;

3. Kandydat powinien wykazać, że jako pilot statku powietrznego ukończył, przewidziane programem szkolenia lotniczego wydanego innym aktem prawnym, szkolenie do uzyskania licencji lub uprawnienia.

4. Do licencji pilota statku powietrznego, po spełnieniu przez niego wymagań określonych do uzyskania tych uprawnień, może być wpisane uprawnienie:

1) na poszczególne typy statków powietrznych, które mogą być ograniczone do wykonywania czynności drugiego pilota na statku powietrznym z załogą wieloosobową;

2) do lotów według wskazań przyrządów;

3) pilota – instruktora.

5. Pilot statku powietrznego celem przedłużenia ważności uprawnienia powinien raz na 12 miesięcy zaliczyć sprawdzian umiejętności w zakresie:

1) wiadomości teoretycznych dotyczących typu statku powietrznego;

2) wiedzy dotyczącej stosowania procedur awaryjnych;

3) umiejętności lub wiedzy dotyczącej oceny zdatności statku powietrznego do lotu i jego obsługi naziemnej;

4) umiejętności wykonywania czynności w locie pilota dowódcy statku powietrznego, instruktora lub drugiego pilota, jeżeli uprawnienie jest ograniczone do takich czynności, podczas procedur normalnych i awaryjnych;

5) szczegółowy zakres sprawdzianu określa egzaminator praktyczny.

6. Szkolenie na dany typ statku powietrznego powinno być przeprowadzone zgodnie z programem szkolenia, obejmującym procedury normalne i awaryjne, łącznie z procedurami lotu z jednym silnikiem niepracującym (dotyczy szkolenia na statku powietrznym wielosilnikowym), zgodnie z instrukcją użytkowania w locie tego typu statku powietrznego w czasie lotów szkoleniowych na statku powietrznym dwusterowym i lotów samodzielnych.

7. Kandydat do wydania uprawnienia instruktora powinien posiadać licencje, pilota i nalot ogólny na śmigłowcach 500 godzin, w tym jako pilot dowódca 300 godzin.

8. [17] Kandydat do nadania uprawnienia instruktora powinien ukończyć wymagane programem szkolenie teoretyczne i praktyczne.

9. Kandydat do uzyskania licencji mechanika pokładowego statku powietrznego powinien spełniać następujące wymagania:

1) ukończyć szkolenie teoretyczne i praktyczne w Zarządzie Lotnictwa Komendy Głównej Policji, cywilnym lub wojskowym ośrodku szkolenia lotniczego, potwierdzone odpowiednimi świadectwami;

2) podczas teoretycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1. pkt 6, powinien wykazać się wiedzą z zakresu:

a) przepisów dotyczących operacji statków powietrznych, mających związek z czynnościami lotniczymi i obowiązkami mechanika pokładowego,

b) ogólnej wiedza o statku powietrznym:

– podstawowych zasad pracy zespołów napędowych, paliwa lotnicze i kontrola ich jakości, układy paliwowe i kontrola ich funkcjonowania, smarowanie i układy smarowania, systemy rozruchowe,

– zasad operacyjnych, procedur handlingowych, ograniczeń operacyjnych zespołów napędowych, wpływu warunków atmosferycznych na osiągi silników,

– płatowce statków powietrznych, układy sterowania lotem, podwozia, ich układy i systemy hamowania, korozja i trwałość zmęczeniowa, rozpoznawanie uszkodzeń strukturalnych i usterek, systemy hydrauliczne oraz pneumatyczne,

– systemy klimatyzacji, przeciwoblodzeniowe i odladzające,

– podstawy wiedzy o elektryczności, system elektryczny i jego elementy,

– przyrządy pokładowe, kontroli zespołów napędowych i systemów statku powietrznego, pilotażowo-nawigacyjne, awionika i monitory, systemy kierowania lotem,

– ograniczenia statku powietrznego zamieszczone w instrukcji użytkowania w locie,

– instalacja przeciwpożarowa statku powietrznego, system wykrywania i sygnalizacji oraz tłumienia lub gaszenia pożaru,

– wykorzystanie systemu sprawdzania zdatności do lotu wyposażenia i systemów statku powietrznego;

c) osiągów i planowania lotu – obliczenia masy i wyważenia, zależność właściwości statku powietrznego od masy i wyważenia,

d) człowiek – podstawowa wiedza o fizjologii i psychologii człowieka oraz wpływie warunków lotu, chorób, higieny, medykamentów i środków psychotropowych na wydolność psychofizyczną pilota, czynnik ludzki w lotnictwie,

e) meteorologii – podstawowa wiedza o atmosferze, czynnikach meteorologicznych i zjawiskach atmosferycznych niebezpiecznych dla lotu, uskok wiatru i turbolencja,

f) nawigacji – podstawowe zasady, wysokość i poziom lotu, nastawianie wysokościomierzy ciśnieniowych, nawigacja zliczeniowa, wykorzystanie kalkulatorów nawigacyjnych, czas średni lokalny i uniwersalny koordynowny, systemy nawigacyjne i radionawigacyjne, systemy kierowania lotem,

g) procedur operacyjnych – zasady obsługi technicznej, procedury utrzymania i oceny zdatności do lotu, zgłaszanie usterek, procedury ostrożności przy tankowaniu paliwa i wykorzystaniu obcych źródeł mocy, obsługa systemów wyposażenia kabin, procedury awaryjne, procedury przewozu ładunku i materiałów niebezpiecznych,

h) zasad lotu – aerodynamika podstawowa, podstawy mechaniki lotu, obciążenia konstrukcji w czasie lotu oraz poruszania się statku powietrznego na ziemi przy użyciu własnego napędu i holowania,

i) frazeologii lotniczej, procedur radiotelefonicznych stosowanych przy próbach naziemnych radiostacji, nawiązywanie łączności, łączność w niebezpieczeństwie i sytuacjach naglących, procedury w przypadku utraty łączności;

3) podczas praktycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, wykazać się umiejętnościami z zakresu:

a) stosowania i wykonywania procedur:

– sprawdzenia przed lotem, oceny zdatności oraz jeżeli przewiduje to instrukcja obsługi technicznej, wykonanie obsługi technicznej przedlotowej,

– kontroli jakości paliwa, tankowania oraz nadzoru nad obsługą naziemną wykonywaną przez służby lotniskowe,

– procedur pokładowych podczas wszystkich faz lotu,

– współpracy w załodze,

– zgłaszania usterek;

b) stosowania procedur zastępczych przewidzianych w instrukcji użytkowania w locie statku powietrznego w zakresie rozpoznawania nieprawidłowego funkcjonowania jego systemów oraz wykonywania działań przewidzianych dla tych okoliczności,

c) stosowania procedur awaryjnych w zakresie rozpoznawania awarii oraz wykonywania działań awaryjnych przewidzianych dla tej awarii,

d) wykorzystywania systemów statku powietrznego w ramach możliwości technicznych i ograniczeń,

e) podejmowania prawidłowych decyzji i sprawnego sterowania systemami,

f) właściwej współpracy w załodze jako integralnej części, w sposób niebudzący wątpliwości pozostałych członków załogi, skutecznego porozumiewania się z nimi przy wykorzystaniu standardowej frazeologii,

g) prowadzenia w zakresie zleconym przez dowódcę statku powietrznego korespondencji z organami ruchu lotniczego lub statkami powietrznymi;

4) w trakcie praktycznego szkolenia lotniczego i nadzorowanej praktyki wykonać na statku powietrznym, do którego odnosi się licencja, ogółem co najmniej 30 godzin lotu w charakterze mechanika pokładowego;

5) posiadać co najmniej rok praktyki w obsłudze statku powietrznego tego typu, do którego ma się odnosić licencja, o którą się ubiega, w zakresie płatowca i zespołu napędowego;

10. Do licencji mechanika pokładowego statku powietrznego mogą być wpisane uprawnienia:

1) na poszczególne typy statków powietrznych;

2) instruktora typu statku powietrznego, uprawniające do szkolenia praktycznego na ziemi i podczas lotu.

11. Uprawnienie lotnicze jest ważne 12 miesięcy i jego ważność może być przedłużona, jeżeli w okresie ważności jego posiadacz wykonał co najmniej 10 godzin lotu jako mechanik pokładowy oraz wykonał kontrolę wiadomości teoretycznych i umiejętności praktycznych.

12. Uprawnienie instruktora typu może być nadane mechanikowi pokładowemu, który:

1) wykonał co najmniej 300 godzin lotu na danym typie statku powietrznego jako mechanik pokładowy;

2) ukończył szkolenie do uprawnień instruktora, obejmujące:

a) szkolenie teoretyczne w zakresie przedmiotów: prawo lotnicze, człowiek,

b) możliwości i ograniczenia, metodyka i organizacja szkolenia mechaników pokładowych, zasady wykonywania czynności lotniczych mechanika pokładowego,

c) szkolenie praktyczne obejmujące nauczanie kandydatów na mechaników pokładowych w locie;

13. Kandydat do uzyskania licencji mechanika obsługi statku powietrznego powinien spełniać następujące wymagania:

1) ukończyć szkolenie teoretyczne i praktyczne w Zarządzie Lotnictwa Policji Komendy Głównej Policji, cywilnym lub wojskowym ośrodku szkolenia lotniczego, potwierdzone odpowiednimi świadectwami;

2) podczas teoretycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1 pkt 6, wykazać się wiedzą z zakresu:

a) prawa lotniczego, przepisów dotyczących certyfikacji typu i zdatności do lotu statku powietrznego, przepisów dotyczących napraw strukturalnych, organizacji obsługi technicznej i szkolenia mechaników obsługi, przepisów dotyczących wykonywania obsługi technicznej statku powietrznego oraz jej poświadczania,

b) ogólnej wiedzy o statku powietrznym – matematyka, jednostki miar, fizyka i chemia w zakresie niezbędnym w obsłudze statku powietrznego, kategorie statków powietrznych i ich zespoły,

c) techniki lotniczej (dotyczącej typu statku powietrznego) – rodzaje i właściwości materiałów stosowanych w konstrukcji statków powietrznych, zasad konstrukcji i funkcjonowania struktur statku powietrznego, łączenia zespołów statku powietrznego, zespoły napędowe i systemy z nimi współdziałające, systemy mechaniczne, hydrauliczne, powietrzne, elektryczne i elektroniczne, źródła mocy, systemy przyrządów, awionika, systemy kierowania lotem, systemy sterowania statkiem powietrznym, systemy ciśnieniowe i klimatyzacyjne, awaryjne i ratownicze,

d) obsługi technicznej statku powietrznego – podstawowe technologie mające zastosowanie w obsłudze i drobnych naprawach, czynności obsługowe wymagane dla zapewnienia ciągłej zdatności statku powietrznego do lotu, metody i procedury przeglądów, napraw, inspekcji, wymiany części, modyfikacji i usuwania usterek i wad w strukturze i w zespołach, częściach i systemach zgodnie z metodami opisanymi w instrukcjach obsługi technicznej i standardach zdatności do lotu,

e) podstawowej wiedzy o fizjologii i psychologii człowieka oraz wpływ warunków pracy na obsługę statku powietrznego, wysiłku fizycznego i psychicznego na wydolność, wpływ zmęczenia na możliwość popełniania błędów, sposobach ich unikania, wpływ stanów chorobowych, używanie medykamentów i środków psychotropowych na wydolność psychofizyczną, czynnik ludzki w lotnictwie,

f) aerodynamiki i mechaniki lotu obsługiwanego statku powietrznego, obciążenia w locie statku powietrznego i jego zespołów, funkcjonowanie elementów statku powietrznego wykorzystujących zjawiska aerodynamiki i aerostatyki,

g) bezpieczeństwa obsługi statku powietrznego – przeciwdziałanie zagrożeniom dla ludzi, obsługiwanego statku powietrznego lub jego zespołu i otoczenia ze strony procesu technologicznego, zastosowanych źródeł energii i zasilania, urządzeń i materiałów promieniotwórczych, wykorzystywanych innych materiałów, w tym paliw, zapobieganie pożarowi i eksplozji;

3) podczas praktycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1 pkt 6, wykazać się umiejętnościami z zakresu:

a) wykorzystania instrukcji obsługowych oraz narzędzi i sprzętu kontrolno-pomiarowego odpowiednich dla typu statku powietrznego w taki sposób, że może wykonać inspekcję lub kontrolę bez pominięcia jakiejkolwiek usterki,

b) identyfikacji i umiejscowienia podzespołów oraz ich demontażu, montażu i dopasowania, a następnie właściwej inspekcji prawidłowości tych czynności,

c) posługiwania się odpowiednimi narzędziami i urządzeniami kontrolno-pomiarowymi oraz obrotu technologicznego, narzędziami, materiałami, częściami i podzespołami zamiennymi w sposób wykluczający możliwość pozostawienia obcych przedmiotów na obsługiwanym statku powietrznym lub w jego zespole,

d) skutecznego utrzymywania właściwego poziomu porządku na stanowisku pracy oraz zachowania czystości,

e) zachowania odpowiednich środków ostrożności chroniących podzespoły i materiały podczas posługiwania się nimi,

f) zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego,

g) dbałości o zdatność statku powietrznego i bezpieczeństwo lotów,

h) dokonania przeglądu po zakończeniu obsługi,

i) dokumentowania poszczególnych operacji przeglądu lub obsługi oraz wpisywania poświadczeń obsługi do dokumentów obsługi statku powietrznego;

4) wykazać, że posiada praktykę w obsłudze statku powietrznego nie krótszą niż 4 miesiące.

14. Do licencji mechanika obsługi statku powietrznego mogą być wpisane uprawnienia lotnicze:

1) płatowca;

2) zespołu napędowego;

3) awioniki.

15. Posiadacz licencji mechanika obsługi statku powietrznego jest uprawniony w zakresie posiadanych uprawnień do:

1) wykonywania obsługi technicznej statku powietrznego;

2) poświadczenia obsługi technicznej statku powietrznego wykonanej osobiście;

3) poświadczenia obsługi technicznej statku powietrznego wykonanej przez inną osobę pod jego nadzorem oraz prowadzenia szkolenia praktycznego w zakresie obsługi technicznej statku powietrznego.

16. Uprawnienia lotnicze mechanika obsługi są ważne 12 miesięcy i ich ważność może być przedłużona, jeżeli w okresie ich ważności mechanik obsługi wykonywał czynności lotnicze bez przerwy dłuższej niż 3 miesiące oraz wykonał kontrolę z wiadomości teoretycznych i umiejętności praktycznych.

17. Kandydat do uzyskania świadectwa kwalifikacji członka pokładowego personelu latającego powinien spełniać następujące wymagania:

1) ukończyć szkolenie teoretyczne i praktyczne w Zarządzie Lotnictwa Komendy Głównej Policji, cywilnym lub wojskowym ośrodku szkolenia lotniczego, potwierdzone odpowiednimi świadectwami;

2) podczas teoretycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1 pkt 6, wykazać się wiedzą z zakresu:

a) przepisów dotyczących operacji statków powietrznych, mających związek z czynnościami lotniczymi i obowiązkami członka personelu pokładowego, przepisów i procedur łączności radiowej oraz ruchu lotniczego,

b) ogólnej wiedzy o statku powietrznym, wyposażeniu elektrycznym, łączności oraz specjalnym,

c) podstawowej wiedzy o fizjologii i psychologii człowieka oraz wpływie warunków lotu, chorób, higieny, medykamentów i środków psychotropowych oraz wydolności psychofizycznej, czynnika ludzkiego w lotnictwie,

d) podstawowej wiedzy o czynnikach meteorologicznych i zjawiskach atmosferycznych,

e) podstawowej wiedzy o nawigacji lotniczej;

3) podczas praktycznego egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.1 pkt 6, wykazać się umiejętnościami z zakresu:

a) wykorzystania instrukcji obsługowych oraz narzędzi i sprzętu kontrolno-pomiarowego odpowiednich dla typu obsługiwanego urządzenia pokładowego w taki sposób, że może wykonać inspekcję lub kontrolę bez pominięcia jakiejkolwiek usterki,

b) identyfikacji i umiejscowienia podzespołów oraz ich demontażu, montażu i dopasowania, a następnie właściwej inspekcji prawidłowości tych czynności,

c) skutecznego utrzymywania właściwego poziomu porządku na stanowisku pracy oraz zachowania czystości,

d) zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego,

e) obsługi, sprawdzania i posługiwania się wyposażeniem specjalnym wraz ze sprawdzeniem i obsługą instalacji elektrycznej statku powietrznego, służącej do zasilania tego wyposażenia,

f) właściwej współpracy w załodze w sposób niebudzący wątpliwości pozostałych członków załogi oraz skutecznego porozumiewania się w załodze;

4) wykazać, że posiada praktykę w obsłudze wyposażenia specjalnego statku powietrznego i wykonał co najmniej 10 godzin lotu jako operator pokładowych systemów obserwacji lotniczej, pokładowych urządzeń dźwigowych lub desantowych.

18. [18] Do świadectwa kwalifikacji członka pokładowego personelu latającego Lotnictwa Policji mogą być wpisane uprawnienia lotnicze:

1) operatora pokładowych systemów obserwacji lotniczej;

2) operatora pokładowych urządzeń dźwigowych.

[16] § 4 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) zarządzenia nr 623 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 czerwca 2006 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metod i form wykonywania zadań przez służbę Lotnictwo Policji (Dz.U.KGP. Nr 11, poz. 66). Zmiana weszła w życie 26 czerwca 2006 r.

[17] § 4 ust. 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. b) zarządzenia nr 623 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 czerwca 2006 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metod i form wykonywania zadań przez służbę Lotnictwo Policji (Dz.U.KGP. Nr 11, poz. 66). Zmiana weszła w życie 26 czerwca 2006 r.

[18] § 4 ust. 18 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. c) zarządzenia nr 623 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 czerwca 2006 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metod i form wykonywania zadań przez służbę Lotnictwo Policji (Dz.U.KGP. Nr 11, poz. 66). Zmiana weszła w życie 26 czerwca 2006 r.