Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31

§ 123

[123] (utracił moc).

[123] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.

Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31

§ 123

[123] (utracił moc).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-01 do 2012-02-29

§ 123

1. Policjant, który na podstawie art. 244 § 1 k.p.k. dokonał zatrzymania, niezwłocznie informuje osobę podejrzaną o:

1) fakcie zatrzymania, a także wskazuje przepisy prawa, które uprawniają policjanta do dokonania zatrzymania;

2) okolicznościach uzasadniających przypuszczenie, że popełniła ona określone przestępstwo, a także o wystąpieniu przynajmniej jednej z przesłanek wymienionych w § 122 ust. 1 pkt 1 – 3;

3) przysługujących jej prawach, o których mowa w art. 245, art. 246 § 1 i § 2, art. 612 § 2 k.p.k., które w razie żądania policjant realizuje w następujący sposób:

a) umożliwienie kontaktu z adwokatem za pomocą – w zależności od możliwości jednostki Policji – telefonu, faksu, poczty elektronicznej,

b) umożliwienie kontaktu z właściwym urzędem konsularnym – na zasadach określonych w pkt 3 lit. a,

c) powiadomienie osoby najbliższej – na zasadach określonych w pkt 3 lit. a; jeżeli to niemożliwe, policjant udaje się do miejsca zamieszkania wskazanej osoby,

d) powiadomienie pracodawcy, szkoły lub uczelni, a dowódcy w przypadku zatrzymania żołnierza – na zasadach określonych w pkt 3 lit. a.,

e) zażalenie na zatrzymanie, które przekazuje niezwłocznie wraz z materiałami sprawy lub ich uwierzytelnioną kopią, bez pośrednictwa prokuratora, do sądu rejonowego miejsca zatrzymania, a gdy zatrzymanie nastąpiło po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania – do sądu, w którego okręgu ma siedzibę organ Policji prowadzący postępowanie, niezależnie od miejsca zatrzymania; niedopuszczalne jest ingerowanie w jakikolwiek sposób w prawo zatrzymanego do złożenia zażalenia.

2. Wysłuchując zatrzymanego, policjant obowiązany jest umożliwić mu złożenie wniosków i oświadczeń w celu wskazania okoliczności, które mogą przemawiać za jego zwolnieniem, w szczególności takich, które wykluczą popełnienie przez niego przestępstwa lub wynikają ze stanu zdrowia. Okoliczności podane przez zatrzymanego podlegają niezwłocznemu sprawdzeniu.

3. Przepis ust. 1 pkt 3 lit. e stosuje się w razie zatrzymania, o którym mowa w § 122 ust. 1 – 3.