history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[122] (utracił moc).
[122] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[122] (utracił moc).
[122] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-01 do 2012-02-29
1. Policjant, na podstawie art. 244 § 1 k.p.k., zatrzymuje osobę podejrzaną tylko wówczas, gdy wystąpi przynajmniej jedna z przyczyn będących następstwem wymienionych zachowań lub okoliczności:
1) obawa ucieczki lub ukrycia się takiej osoby – wynikająca z podjęcia próby ich realizacji, z wypowiedzi tej osoby wskazującej, że opuści ona stałe miejsce zamieszkania bez podania nowego adresu, nie stawi się na wezwania, będzie unikać kontaktu z organem procesowym;
2) obawa zatarcia przez nią śladów przestępstwa – poprzez podejmowanie wszelkich działań zmierzających do uniemożliwienia lub utrudnienia czynności mających na celu wyjaśnienie okoliczności sprawy;
3) niemożność ustalenia jej tożsamości – uniemożliwiająca ustalenie miejsca pobytu tej osoby, a także zastosowania właściwego trybu postępowania, związanego z wystąpieniem przesłanek procesowych, o których mowa w art. 17 § 1 pkt 4, 7, 8, 10 oraz art. 21, art. 32 § 1 pkt 3, art. 33 § 1, art. 40, art. 79 § 1 pkt 1 k.p.k. oraz niemożnością zastosowania innych przepisów, których realizacja uzależniona jest od określenia tożsamości osoby.
2. Policjant może zatrzymać podejrzanego, o którym mowa w art. 75 § 2 k.p.k., jeżeli spełnione zostały jednocześnie następujące warunki:
1) podejrzany został poinformowany o obowiązkach związanych ze stawiennictwem;
2) wezwanie do stawiennictwa zostało prawidłowo doręczone.
3. W związku z przepisem art. 247 § 1 k.p.k. policjant może wystąpić do prokuratora o zarządzenie zatrzymania i przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, zwłaszcza wobec konieczności przedstawienia zarzutów lub zaistnienia podstaw do tymczasowego aresztowania.
4. Bezpośrednio po zatrzymaniu należy sprawdzić, czy osoba zatrzymana posiada przy sobie niebezpieczne przedmioty mogące stanowić zagrożenie dla niej lub dla policjanta. Czynność ta nie wymaga sporządzenia protokołu i nie podlega zatwierdzeniu. Przepis § 96 stosuje się odpowiednio.
5. Policjant przeprowadza przeszukanie osoby zatrzymanej, jej odzieży i podręcznych przedmiotów tylko wówczas, gdy istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba zatrzymana posiada przy sobie rzeczy mogące stanowić dowody w sprawie lub podlegające zajęciu w postępowaniu karnym. Przepis art. 219 § 2 k.p.k. stosuje się odpowiednio.