history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[119] (utracił moc).
[119] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[119] (utracił moc).
[119] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-01 do 2012-02-29
1. Policjant, w razie wątpliwości, czy ma do czynienia z tajemnicą służbową albo związaną z wykonywaniem zawodu lub funkcji, sprawdza wszelkie dokumenty, w tym protokoły, pod kątem oznaczeń klauzulami tajności „zastrzeżone” lub „poufne”, a jeżeli nie mają tych oznaczeń, upewnia się, czy nie zawierają:
1) dokumentów dotyczących kontroli operacyjnej, które na podstawie art. 19 ust. 15 ustawy o Policji zostały włączone do akt postępowania przygotowawczego jako materiał dowodowy, chyba że zakwalifikowano je jako tajemnicę państwową;
2) procesowego powodu zapytania o miejsce, skierowanego do zbiorów Krajowego Systemu Informacyjnego Policji – przed przeszukaniem, zatrzymaniem rzeczy i tymczasowym zajęciem mienia ruchomego;
3) wiadomości, o których mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o ochronie informacji niejawnych, powołanej w § 118 ust. 1 pkt 1;
4) wiadomości dotyczących w szczególności tajemnicy sędziowskiej, prokuratorskiej, skarbowej, bankowej, maklerskiej, lekarskiej, pielęgniarskiej i położniczej, psychiatrycznej, adwokackiej, notarialnej i radcy prawnego, komorniczej, dziennikarskiej, ubezpieczeniowej, telekomunikacyjnej – w zakresie określonym w ustawach ustrojowych.
2. Policjant występuje z wnioskiem do prokuratora o zwolnienie świadka z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji, jeżeli osoba wezwana odmówiła zeznań, powołując się na taką tajemnicę.
3. Jeżeli w postępowaniu zachodzi potrzeba przesłuchania w charakterze świadka osoby, o której mowa w art. 180 § 1 k.p.k., policjant zwraca się do prokuratora o zwolnienie lub o wystąpienie do sądu z wnioskiem o zwolnienie tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy.
4. Jeżeli w postępowaniu zachodzi potrzeba przesłuchania w charakterze świadka osoby, o której mowa w art. 180 § 2 k.p.k., policjant zwraca się do prokuratora o wystąpienie do sądu z wnioskiem o zezwolenie na przesłuchanie.
5. W przypadku, gdy prawidłowy przebieg postępowania uzależniony jest od zachowania w tajemnicy niektórych czynności procesowych, policjant powinien wezwać świadka w taki sposób, aby o fakcie tym nie dowiedział się podejrzany lub inne osoby. Świadka należy zobowiązać do zachowania w tajemnicy faktu wezwania. W toku czynności policjant uprzedza świadka o odpowiedzialności karnej z art. 241 § 1 k.k., o czym należy uczynić wzmiankę w protokole.