Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[115] (utracił moc).
[115] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja obowiązująca od 2012-03-01 do 2012-12-31
[115] (utracił moc).
[115] Zarządzenie utraciło moc 1 marca 2012 r. na podstawie § 59 zarządzenia nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym (Dz.U.KGP. poz. 6) z wyjątkiem działu 15 i 16, które tracą moc 31 grudnia 2012 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-01 do 2012-02-29
1. Policjant okazuje wizerunek osoby, rysunek lub rekonstrukcję wyglądu osoby, jeżeli:
1) osoba podejrzana ukrywa się, przebywa za granicą, w odległym miejscu lub jest obłożnie chora;
2) sprawca przestępstwa nie jest znany, ale można przypuszczać, że jego zdjęcie umieszczone jest w fotograficznych albumach, o których mowa w ust. 3;
3) okazanie jawne byłoby przedwczesne lub niepożądane, okazanie dyskretne zaś łączyłoby się z nadmiernymi trudnościami lub byłoby niemożliwe;
4) osoba podlegająca rozpoznaniu zaginęła lub nie żyje.
2. Fotografię osoby policjant okazuje w zestawie zdjęć innych osób podobnych, przy czym – w miarę możliwości – powinna ona pochodzić z najbliższego okresu, w którym rozpoznający widział osobę okazywaną mu z fotografii. Przy doborze fotografii wskazane jest, aby fotografie barwne okazywać z barwnymi, a czarno-białe z czarno-białymi.
3. Okazanie fotografii przybranych osób, innych niż umieszczonych w albumie zawierającym fotografie uzyskane od osób na podstawie art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy o Policji w warunkach i trybie przepisów zarządzenia nr 6, wskazanego w § 74 ust. 5, wymaga uzyskania ich pisemnej zgody. Pisemną zgodę umieszcza się w aktach kontrolnych, a w razie żądania – przekazuje prokuratorowi lub sądowi.
4. Przed okazaniem fotografii, o którym mowa w ust. 3, policjant sporządza tablicę poglądową poprzez naklejenie fotografii, a także:
1) numeruje fotografie;
2) przeszywa fotografie, a końce nici przymocowuje do tablicy;
3) na rogach zdjęć odciska pieczęć obejmującą także podłoże;
4) oznacza tablicę danymi identyfikującymi postępowanie, w związku z którym została sporządzona, a także danymi wskazującymi na to, kto ją sporządził;
5) jeżeli w postępowaniu sporządzono kilka tablic, nadaje się im kolejne numery porządkowe;
6) na odwrocie tablicy umieszcza wykaz osób, których fotografie okazano, nie udostępniając go rozpoznającemu.
5. Przy sporządzaniu tablicy poglądowej za pomocą technik komputerowych stosuje się przepis ust. 4 pkt 1, 4, 5 i 6. Tablicę można opisać na odwrocie. Pieczęć jednostki umieszcza się na pierwszej stronie tablicy lub na odwrocie.
6. Jeżeli policjant okazuje tablice z fotografiami, o których mowa w ust. 4 i 5, czyni o tym wzmiankę w protokole z podaniem nazwiska osoby rozpoznanej i numeru odpowiedniej fotografii. Tablica stanowi załącznik do protokołu. Tablicę poglądową można okazywać kolejnym osobom w tym samym postępowaniu, jeżeli wiadomo, że nie mogły się one porozumieć co do wyniku okazania. Wówczas w treści protokołów z tych czynności należy uczynić stosowną wzmiankę identyfikującą tablicę ze wskazaniem daty sporządzenia, danych osoby sporządzającej. Tablicy nie załącza się do protokołów z kolejnych okazań.
7. W przypadku okazania albumu fotograficznego policjant po rozpoznaniu powinien wpisać do protokołu z karty albumowej dane personalne osoby rozpoznanej, a w razie potrzeby wykonać kopię zdjęcia, którą załącza do protokołu.
8. W razie okazywania wizerunku osoby w postaci zapisu audiowizualnego na taśmie wideofonicznej lub innym nośniku nośnik ten stanowi załącznik do protokołu. Przepis ust. 6 zdanie 3–5 stosuje się odpowiednio.
9. Zwłoki okazuje się w miejscu ich znalezienia, kostnicy lub sali sekcyjnej, nie przybierając do tej czynności innych zwłok.