history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2024-09-21
1. Dobro kultury, o którym mowa w § 1, wpisane do ewidencji otrzymuje oznakowanie w formie zawieszki, zawierającej naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, generowaną z systemu finansowo-księgowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli dobro kultury, o którym mowa w § 1, stanowi materiał archiwalny, jest ono zabezpieczane poprzez umieszczenie go w opakowaniu ochronnym, zgodnym z normami ISO właściwymi dla danego rodzaju materiałów, zaś naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, o której mowa w ust. 1, nanosi się na opakowaniu ochronnym.
3. Zawieszka, o której mowa w ust 1, powinna być przymocowana do dobra kultury w sposób możliwie trwały, a ponadto umieszczona w taki sposób, aby nie przeszkadzała w oglądaniu lub odbiorze dobra kultury i nie zasłaniała wcześniejszych oznakowań proweniencyjnych, a równocześnie powinna być naniesiona w takim miejscu, aby można było ją łatwo zlokalizować bez zbędnego poruszania dobrem kultury.
4. Jeżeli oznakowanie dobra kultury przy pomocy zawieszki nie jest fizycznie możliwe, naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym nanosi się na opakowaniu ochronnym przystosowanym do przechowywania dobra kultury danego rodzaju.
5. W przypadkach, w których dobro kultury jest powierzane instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami bezpośrednio po jego przyjęciu, w sposób nie powodujący konieczności przechowywania tego dobra kultury na terenie Ministerstwa, dopuszczalne jest oznakowanie tego dobra kultury przy pomocy naklejki, o której mowa w ust. 1, w sposób odmienny aniżeli określony w ust. 3 i 4, przyjęty w danej instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami dla oznakowywania dóbr kultury danego rodzaju.
6. Przy nanoszeniu oznakowań w miarę możliwości należy zachować jednolitość miejsca i sposobu znakowania tego samego rodzaju dóbr kultury.
7. Jeżeli dobro kultury, inne niż materiał archiwalny, składa się z kilku oddzielnych lub łatwych do zdemontowania elementów oznakowanie powinno zostać naniesione na każdym z nich.
8. Naklejki o których mowa w ust. 1 generowane są z systemu finansowo – księgowego przez pracownika DDK [9] .
9. Fizycznego oznakowania dóbr kultury, o których mowa w § 1, dokonują pracownicy DDK [10] .
[9] § 15 ust. 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 września 2024 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad gospodarowania i ewidencji dóbr kultury odzyskanych wskutek restytucji prowadzonej przez Rzeczpospolitą Polską, narodowych dóbr kultury objętych przepadkiem na rzecz Skarbu Państwa oraz dóbr kultury przekazanych Skarbowi Państwa na własność w drodze darowizny w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Dz.Urz.MKiDN. poz. 107). Zmiana weszła w życie 21 września 2024 r.
[10] § 15 ust. 9 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 września 2024 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad gospodarowania i ewidencji dóbr kultury odzyskanych wskutek restytucji prowadzonej przez Rzeczpospolitą Polską, narodowych dóbr kultury objętych przepadkiem na rzecz Skarbu Państwa oraz dóbr kultury przekazanych Skarbowi Państwa na własność w drodze darowizny w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Dz.Urz.MKiDN. poz. 107). Zmiana weszła w życie 21 września 2024 r.
Wersja obowiązująca od 2024-09-21
1. Dobro kultury, o którym mowa w § 1, wpisane do ewidencji otrzymuje oznakowanie w formie zawieszki, zawierającej naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, generowaną z systemu finansowo-księgowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli dobro kultury, o którym mowa w § 1, stanowi materiał archiwalny, jest ono zabezpieczane poprzez umieszczenie go w opakowaniu ochronnym, zgodnym z normami ISO właściwymi dla danego rodzaju materiałów, zaś naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, o której mowa w ust. 1, nanosi się na opakowaniu ochronnym.
3. Zawieszka, o której mowa w ust 1, powinna być przymocowana do dobra kultury w sposób możliwie trwały, a ponadto umieszczona w taki sposób, aby nie przeszkadzała w oglądaniu lub odbiorze dobra kultury i nie zasłaniała wcześniejszych oznakowań proweniencyjnych, a równocześnie powinna być naniesiona w takim miejscu, aby można było ją łatwo zlokalizować bez zbędnego poruszania dobrem kultury.
4. Jeżeli oznakowanie dobra kultury przy pomocy zawieszki nie jest fizycznie możliwe, naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym nanosi się na opakowaniu ochronnym przystosowanym do przechowywania dobra kultury danego rodzaju.
5. W przypadkach, w których dobro kultury jest powierzane instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami bezpośrednio po jego przyjęciu, w sposób nie powodujący konieczności przechowywania tego dobra kultury na terenie Ministerstwa, dopuszczalne jest oznakowanie tego dobra kultury przy pomocy naklejki, o której mowa w ust. 1, w sposób odmienny aniżeli określony w ust. 3 i 4, przyjęty w danej instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami dla oznakowywania dóbr kultury danego rodzaju.
6. Przy nanoszeniu oznakowań w miarę możliwości należy zachować jednolitość miejsca i sposobu znakowania tego samego rodzaju dóbr kultury.
7. Jeżeli dobro kultury, inne niż materiał archiwalny, składa się z kilku oddzielnych lub łatwych do zdemontowania elementów oznakowanie powinno zostać naniesione na każdym z nich.
8. Naklejki o których mowa w ust. 1 generowane są z systemu finansowo – księgowego przez pracownika DDK [9] .
9. Fizycznego oznakowania dóbr kultury, o których mowa w § 1, dokonują pracownicy DDK [10] .
[9] § 15 ust. 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 września 2024 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad gospodarowania i ewidencji dóbr kultury odzyskanych wskutek restytucji prowadzonej przez Rzeczpospolitą Polską, narodowych dóbr kultury objętych przepadkiem na rzecz Skarbu Państwa oraz dóbr kultury przekazanych Skarbowi Państwa na własność w drodze darowizny w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Dz.Urz.MKiDN. poz. 107). Zmiana weszła w życie 21 września 2024 r.
[10] § 15 ust. 9 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 września 2024 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad gospodarowania i ewidencji dóbr kultury odzyskanych wskutek restytucji prowadzonej przez Rzeczpospolitą Polską, narodowych dóbr kultury objętych przepadkiem na rzecz Skarbu Państwa oraz dóbr kultury przekazanych Skarbowi Państwa na własność w drodze darowizny w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Dz.Urz.MKiDN. poz. 107). Zmiana weszła w życie 21 września 2024 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2023-11-29 do 2024-09-20
1. Dobro kultury, o którym mowa w § 1, wpisane do ewidencji otrzymuje oznakowanie w formie zawieszki, zawierającej naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, generowaną z systemu finansowo-księgowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli dobro kultury, o którym mowa w § 1, stanowi materiał archiwalny, jest ono zabezpieczane poprzez umieszczenie go w opakowaniu ochronnym, zgodnym z normami ISO właściwymi dla danego rodzaju materiałów, zaś naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym, o której mowa w ust. 1, nanosi się na opakowaniu ochronnym.
3. Zawieszka, o której mowa w ust 1, powinna być przymocowana do dobra kultury w sposób możliwie trwały, a ponadto umieszczona w taki sposób, aby nie przeszkadzała w oglądaniu lub odbiorze dobra kultury i nie zasłaniała wcześniejszych oznakowań proweniencyjnych, a równocześnie powinna być naniesiona w takim miejscu, aby można było ją łatwo zlokalizować bez zbędnego poruszania dobrem kultury.
4. Jeżeli oznakowanie dobra kultury przy pomocy zawieszki nie jest fizycznie możliwe, naklejkę z numerem inwentarzowym i kodem kreskowym nanosi się na opakowaniu ochronnym przystosowanym do przechowywania dobra kultury danego rodzaju.
5. W przypadkach, w których dobro kultury jest powierzane instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami bezpośrednio po jego przyjęciu, w sposób nie powodujący konieczności przechowywania tego dobra kultury na terenie Ministerstwa, dopuszczalne jest oznakowanie tego dobra kultury przy pomocy naklejki, o której mowa w ust. 1, w sposób odmienny aniżeli określony w ust. 3 i 4, przyjęty w danej instytucji kultury albo innej jednostce sektora finansów publicznych wyspecjalizowanej w opiece nad zabytkami dla oznakowywania dóbr kultury danego rodzaju.
6. Przy nanoszeniu oznakowań w miarę możliwości należy zachować jednolitość miejsca i sposobu znakowania tego samego rodzaju dóbr kultury.
7. Jeżeli dobro kultury, inne niż materiał archiwalny, składa się z kilku oddzielnych lub łatwych do zdemontowania elementów oznakowanie powinno zostać naniesione na każdym z nich.
8. Naklejki o których mowa w ust. 1 generowane są z systemu finansowo – księgowego przez pracownika DRK.
9. Fizycznego oznakowania dóbr kultury, o których mowa w § 1, dokonują pracownicy DRK.