history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1996-05-30 do 1999-01-01
1. Utworzenie jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej „jednostką ratowniczo-gaśniczą”, w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych zależy od:
1) stopnia zagrożenia pożarowego,
2) częstotliwości występowania klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń,
3) powierzchni chronionego obszaru połączonego z gęstością zaludnienia lub liczbą zatrudnionych w przedsiębiorstwie lub innej jednostce organizacyjnej,
4) ograniczonej możliwości udzielenia skutecznej pomocy przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej działającej na danym terenie, zwłaszcza jeżeli czas dojazdu do miejscowości lub dzielnicy z najbliższej jednostki ratowniczo-gaśniczej przekracza 20 minut, a siły i środki innych jednostek ochrony przeciwpożarowej działające na danym te-
2. Jeżeli na danym obszarze występuje gęstość zaludnienia:
1) powyżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 55 km2,
2) poniżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 650 km2.
3. Normy etatów w jednostkach ratowniczo-gaśniczych dla poszczególnych województw ustala się na podstawie wskaźnika etatów o rozpiętości od 0,6 – do 1,1 etatu na 1000 mieszkańców.
4. [1] (skreślony).
[1] § 1 ust. 4 skreślony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 3 Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 15 kwietnia 1996 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie zasad tworzenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych (Dz.U.KGPSP. Nr 1, poz. 3). Zmiana weszła w życie 30 maja 1996 r.
Wersja obowiązująca od 1996-05-30 do 1999-01-01
1. Utworzenie jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej „jednostką ratowniczo-gaśniczą”, w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych zależy od:
1) stopnia zagrożenia pożarowego,
2) częstotliwości występowania klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń,
3) powierzchni chronionego obszaru połączonego z gęstością zaludnienia lub liczbą zatrudnionych w przedsiębiorstwie lub innej jednostce organizacyjnej,
4) ograniczonej możliwości udzielenia skutecznej pomocy przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej działającej na danym terenie, zwłaszcza jeżeli czas dojazdu do miejscowości lub dzielnicy z najbliższej jednostki ratowniczo-gaśniczej przekracza 20 minut, a siły i środki innych jednostek ochrony przeciwpożarowej działające na danym te-
2. Jeżeli na danym obszarze występuje gęstość zaludnienia:
1) powyżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 55 km2,
2) poniżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 650 km2.
3. Normy etatów w jednostkach ratowniczo-gaśniczych dla poszczególnych województw ustala się na podstawie wskaźnika etatów o rozpiętości od 0,6 – do 1,1 etatu na 1000 mieszkańców.
4. [1] (skreślony).
[1] § 1 ust. 4 skreślony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 3 Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 15 kwietnia 1996 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie zasad tworzenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych (Dz.U.KGPSP. Nr 1, poz. 3). Zmiana weszła w życie 30 maja 1996 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1992-07-28 do 1996-05-29
1. Utworzenie jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej „jednostką ratowniczo-gaśniczą”, w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych zależy od:
1) stopnia zagrożenia pożarowego,
2) częstotliwości występowania klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń,
3) powierzchni chronionego obszaru połączonego z gęstością zaludnienia lub liczbą zatrudnionych w przedsiębiorstwie lub innej jednostce organizacyjnej,
4) ograniczonej możliwości udzielenia skutecznej pomocy przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej działającej na danym terenie, zwłaszcza jeżeli czas dojazdu do miejscowości lub dzielnicy z najbliższej jednostki ratowniczo-gaśniczej przekracza 20 minut, a siły i środki innych jednostek ochrony przeciwpożarowej działające na danym te-
2. Jeżeli na danym obszarze występuje gęstość zaludnienia:
1) powyżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 55 km2,
2) poniżej 1000 mieszkańców na 1 km2 – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 650 km2.
3. Normy etatów w jednostkach ratowniczo-gaśniczych dla poszczególnych województw ustala się na podstawie wskaźnika etatów o rozpiętości od 0,6 – do 1,1 etatu na 1000 mieszkańców.
4. Jednostki ratowniczo-gaśnicze powinny być wyposażone co najmniej w:
1) samochód rozpoznawczo-ratowniczy,
2) dwa samochody gaśnicze, w tym co najmniej jeden typu ciężkiego,
3) samochód – drabinę mechaniczną lub podnośnik hydrauliczny,