§ 20. 1. Przychody i koszty, z zastrzeżeniem ust. 9, wynikające z transakcji walutowych wpływających na zmianę zasobu waluty obcej zalicza się do wyniku finansowego w dniu, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie:

1) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego dziennego kosztu zakupu waluty obcej – w odniesieniu do walut obcych zakupionych i jednocześnie sprzedanych w bieżącym dniu operacyjnym;

2) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego kosztu zasobu waluty obcej – w odniesieniu do nadwyżki walut obcych sprzedanych nad zakupionymi w bieżącym dniu operacyjnym (sprzedaży netto).

2. W zakupie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, przychody oraz inne wpływy, jeżeli zwiększają zasób waluty obcej.

3. W sprzedaży, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, koszty oraz inne wypływy, jeżeli zmniejszają zasób waluty obcej.

4. Średni dzienny koszt zakupu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zakupu w walucie krajowej przez ilość zakupionych w bieżącym dniu operacyjnym jednostek waluty obcej.

5. Średni koszt zasobu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zasobu w walucie krajowej przez ilość jednostek waluty obcej w zasobie na koniec bieżącego dnia operacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

6. Średni koszt zasobu waluty obcej zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest większy od jej sprzedaży (zakup netto). Wówczas nadwyżkę ilości i wartości dodaje się na koniec bieżącego dnia operacyjnego do zasobu waluty obcej z poprzedniego dnia operacyjnego i ustala nowy średni koszt zasobu waluty obcej.

7. Średni koszt zasobu waluty obcej nie zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest mniejszy od jej sprzedaży.

8. Średni koszt zasobu waluty obcej zmieniają koszty niezrealizowane, zaliczone w dniu bilansowym do wyniku finansowego.

9. Przychody i koszty wynikające z transakcji walutowych związanych z gospodarką własną zalicza się do wyniku finansowego w dniu rozliczenia transakcji, w kwocie różnicy między wartością księgową aktywów i zobowiązań w walutach obcych a wartością obliczoną według kursu średniego obowiązującego na dzień ujęcia zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych, to jest w dniu rozliczenia transakcji.

§ 20. 1. Przychody i koszty, z zastrzeżeniem ust. 9, wynikające z transakcji walutowych wpływających na zmianę zasobu waluty obcej zalicza się do wyniku finansowego w dniu, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie:

1) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego dziennego kosztu zakupu waluty obcej – w odniesieniu do walut obcych zakupionych i jednocześnie sprzedanych w bieżącym dniu operacyjnym;

2) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego kosztu zasobu waluty obcej – w odniesieniu do nadwyżki walut obcych sprzedanych nad zakupionymi w bieżącym dniu operacyjnym (sprzedaży netto).

2. W zakupie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, przychody oraz inne wpływy, jeżeli zwiększają zasób waluty obcej.

3. W sprzedaży, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, koszty oraz inne wypływy, jeżeli zmniejszają zasób waluty obcej.

4. Średni dzienny koszt zakupu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zakupu w walucie krajowej przez ilość zakupionych w bieżącym dniu operacyjnym jednostek waluty obcej.

5. Średni koszt zasobu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zasobu w walucie krajowej przez ilość jednostek waluty obcej w zasobie na koniec bieżącego dnia operacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

6. Średni koszt zasobu waluty obcej zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest większy od jej sprzedaży (zakup netto). Wówczas nadwyżkę ilości i wartości dodaje się na koniec bieżącego dnia operacyjnego do zasobu waluty obcej z poprzedniego dnia operacyjnego i ustala nowy średni koszt zasobu waluty obcej.

7. Średni koszt zasobu waluty obcej nie zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest mniejszy od jej sprzedaży.

8. Średni koszt zasobu waluty obcej zmieniają koszty niezrealizowane, zaliczone w dniu bilansowym do wyniku finansowego.

9. Przychody i koszty wynikające z transakcji walutowych związanych z gospodarką własną zalicza się do wyniku finansowego w dniu rozliczenia transakcji, w kwocie różnicy między wartością księgową aktywów i zobowiązań w walutach obcych a wartością obliczoną według kursu średniego obowiązującego na dzień ujęcia zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych, to jest w dniu rozliczenia transakcji.

§ 20. 1. Przychody i koszty, z zastrzeżeniem ust. 9. wynikające z transakcji walutowych, wpływających na zmianę zasobu waluty obcej, zalicza się do wyniku finansowego w dniu, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie:

1) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego dziennego kosztu zakupu waluty obcej – w odniesieniu do walut obcych zakupionych i jednocześnie sprzedanych w bieżącym dniu operacyjnym;

2) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego kosztu zasobu waluty obcej – w odniesieniu do nadwyżki walut obcych sprzedanych nad zakupionymi w bieżącym dniu operacyjnym (sprzedaży netto).

2. W zakupie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, przychody oraz inne wpływy, jeżeli zwiększają zasób waluty obcej.

3. [25] W sprzedaży, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, koszty oraz inne wypływy, jeżeli zmniejszają zasób waluty obcej.

4. Średni dzienny koszt zakupu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zakupu w walucie krajowej przez ilość zakupionych w bieżącym dniu operacyjnym jednostek waluty obcej.

5. Średni koszt zasobu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zasobu w walucie krajowej przez ilość jednostek waluty obcej w zasobie na koniec bieżącego dnia operacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

6. Średni koszt zasobu waluty obcej zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest większy od jej sprzedaży (zakup netto). Wówczas nadwyżkę ilości i wartości dodaje się na koniec bieżącego dnia operacyjnego do zasobu waluty obcej z poprzedniego dnia operacyjnego i ustala nowy średni koszt zasobu waluty obcej.

7. Średni koszt zasobu waluty obcej nie zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest mniejszy od jej sprzedaży.

8. Średni koszt zasobu waluty obcej zmieniają koszty niezrealizowane, zaliczone w dniu bilansowym do wyniku finansowego.

9. Przychody i koszty, wynikające z transakcji walutowych, związanych z gospodarką własną, zalicza się do wyniku finansowego w dniu rozliczenia transakcji, w kwocie różnicy między wartością księgową aktywów i zobowiązań w walutach obcych a wartością obliczoną według kursu średniego obowiązującego na dzień ujęcia zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych, to jest w dniu rozliczenia transakcji.

§ 20. 1. Przychody i koszty, z zastrzeżeniem ust. 9. wynikające z transakcji walutowych, wpływających na zmianę zasobu waluty obcej, zalicza się do wyniku finansowego w dniu, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie: [11]

1) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego dziennego kosztu zakupu waluty obcej – w odniesieniu do walut obcych zakupionych i jednocześnie sprzedanych w bieżącym dniu operacyjnym;

2) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego kosztu zasobu waluty obcej – w odniesieniu do nadwyżki walut obcych sprzedanych nad zakupionymi w bieżącym dniu operacyjnym (sprzedaży netto).

2. W zakupie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, przychody oraz inne wpływy, jeżeli zwiększają zasób waluty obcej.

3. W sprzedaży, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, inne koszty oraz inne wypływy, jeżeli zmniejszają zasób waluty obcej.

4. Średni dzienny koszt zakupu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zakupu w walucie krajowej przez ilość zakupionych w bieżącym dniu operacyjnym jednostek waluty obcej.

5. Średni koszt zasobu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zasobu w walucie krajowej przez ilość jednostek waluty obcej w zasobie na koniec bieżącego dnia operacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

6. Średni koszt zasobu waluty obcej zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest większy od jej sprzedaży (zakup netto). Wówczas nadwyżkę ilości i wartości dodaje się na koniec bieżącego dnia operacyjnego do zasobu waluty obcej z poprzedniego dnia operacyjnego i ustala nowy średni koszt zasobu waluty obcej.

7. Średni koszt zasobu waluty obcej nie zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest mniejszy od jej sprzedaży.

8. Średni koszt zasobu waluty obcej zmieniają koszty niezrealizowane, zaliczone w dniu bilansowym do wyniku finansowego.

9. [12] Przychody i koszty, wynikające z transakcji walutowych, związanych z gospodarką własną, zalicza się do wyniku finansowego w dniu rozliczenia transakcji, w kwocie różnicy między wartością księgową aktywów i zobowiązań w walutach obcych a wartością obliczoną według kursu średniego obowiązującego na dzień ujęcia zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych, to jest w dniu rozliczenia transakcji.

§ 20. 1. Przychody i koszty, z zastrzeżeniem § 44 ust 2, wynikające z transakcji walutowych, wpływających na zmianę zasobu waluty obcej, zalicza się do wyniku finansowego w dniu, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie:

1) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego dziennego kosztu zakupu waluty obcej – w odniesieniu do walut obcych zakupionych i jednocześnie sprzedanych w bieżącym dniu operacyjnym;

2) różnicy między wartością uzyskaną ze sprzedaży w walucie krajowej a wartością ustaloną według średniego kosztu zasobu waluty obcej – w odniesieniu do nadwyżki walut obcych sprzedanych nad zakupionymi w bieżącym dniu operacyjnym (sprzedaży netto).

2. W zakupie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, przychody oraz inne wpływy, jeżeli zwiększają zasób waluty obcej.

3. W sprzedaży, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się instrumenty finansowe pozabilansowe, inne koszty oraz inne wypływy, jeżeli zmniejszają zasób waluty obcej.

4. Średni dzienny koszt zakupu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zakupu w walucie krajowej przez ilość zakupionych w bieżącym dniu operacyjnym jednostek waluty obcej.

5. Średni koszt zasobu waluty obcej, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc wartość zasobu w walucie krajowej przez ilość jednostek waluty obcej w zasobie na koniec bieżącego dnia operacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

6. Średni koszt zasobu waluty obcej zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest większy od jej sprzedaży (zakup netto). Wówczas nadwyżkę ilości i wartości dodaje się na koniec bieżącego dnia operacyjnego do zasobu waluty obcej z poprzedniego dnia operacyjnego i ustala nowy średni koszt zasobu waluty obcej.

7. Średni koszt zasobu waluty obcej nie zmienia się, jeżeli w bieżącym dniu operacyjnym zakup waluty obcej jest mniejszy od jej sprzedaży.

8. Średni koszt zasobu waluty obcej zmieniają koszty niezrealizowane, zaliczone w dniu bilansowym do wyniku finansowego.