history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2004-06-30 do 2014-01-15
1. Banki wymieniają w pełnej nominalnej wartości zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, z wyłączeniem znaków pieniężnych, o których mowa w § 6 ust. 1, jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty:
a) posiadające 100% pierwotnej powierzchni, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia trwałego napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku, a także zabrudzone, poplamione itp.,
b) przerwane na dwie części sklejone ze sobą lub niesklejone, jeżeli obie części pochodzą z tego samego banknotu, nie posiadają ubytków powierzchni w miejscu przerwania i łącznie stanowią 100% pierwotnej powierzchni,
c) jeżeli zachowały ponad 75% pierwotnej powierzchni w jednym fragmencie,
2) monety, jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia na nich trwałego napisu, rysunku lub innego znaku, a także rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) monety tej samej nominalnej wartości.
2. Części banknotu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b skleja się w całość na stronie odwrotnej, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, w sposób umożliwiający stwierdzenie 100% pierwotnej powierzchni. Na stronie przedniej banknotu umieszcza się odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej", tak aby obejmowała obie części banknotu oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.
3. [1] Na przedniej stronie części banknotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c. umieszcza się w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej" oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.
[1] § 2 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 9/2004 Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wymiany znaków pieniężnych, które wskutek zużycia lub uszkodzenia przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.NBP. Nr 7, poz. 14). Zmiana weszła w życie 30 czerwca 2004 r.
Wersja obowiązująca od 2004-06-30 do 2014-01-15
1. Banki wymieniają w pełnej nominalnej wartości zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, z wyłączeniem znaków pieniężnych, o których mowa w § 6 ust. 1, jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty:
a) posiadające 100% pierwotnej powierzchni, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia trwałego napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku, a także zabrudzone, poplamione itp.,
b) przerwane na dwie części sklejone ze sobą lub niesklejone, jeżeli obie części pochodzą z tego samego banknotu, nie posiadają ubytków powierzchni w miejscu przerwania i łącznie stanowią 100% pierwotnej powierzchni,
c) jeżeli zachowały ponad 75% pierwotnej powierzchni w jednym fragmencie,
2) monety, jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia na nich trwałego napisu, rysunku lub innego znaku, a także rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) monety tej samej nominalnej wartości.
2. Części banknotu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b skleja się w całość na stronie odwrotnej, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, w sposób umożliwiający stwierdzenie 100% pierwotnej powierzchni. Na stronie przedniej banknotu umieszcza się odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej", tak aby obejmowała obie części banknotu oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.
3. [1] Na przedniej stronie części banknotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c. umieszcza się w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej" oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.
[1] § 2 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 9/2004 Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wymiany znaków pieniężnych, które wskutek zużycia lub uszkodzenia przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.NBP. Nr 7, poz. 14). Zmiana weszła w życie 30 czerwca 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-31 do 2004-06-29
1. Banki wymieniają w pełnej nominalnej wartości zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, z wyłączeniem znaków pieniężnych, o których mowa w § 6 ust. 1, jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty:
a) posiadające 100% pierwotnej powierzchni, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia trwałego napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku, a także zabrudzone, poplamione itp.,
b) przerwane na dwie części sklejone ze sobą lub niesklejone, jeżeli obie części pochodzą z tego samego banknotu, nie posiadają ubytków powierzchni w miejscu przerwania i łącznie stanowią 100% pierwotnej powierzchni,
c) jeżeli zachowały ponad 75% pierwotnej powierzchni w jednym fragmencie,
2) monety, jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia na nich trwałego napisu, rysunku lub innego znaku, a także rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) monety tej samej nominalnej wartości.
2. Części banknotu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b skleja się w całość na stronie odwrotnej, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, w sposób umożliwiający stwierdzenie 100% pierwotnej powierzchni. Na stronie przedniej banknotu umieszcza się odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej", tak aby obejmowała obie części banknotu oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.
3. Na przedniej stronie banknotów lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i c, umieszcza się w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej" oraz datę i podpis pracownika banku dokonującego wymiany.