ARTYKUŁ VII

UZUPEŁNIENIE ORAZ NIEDOSTATECZNOŚĆ ZASOBÓW WALUT

Ustęp 1. Środki uzupełnienia zasobów Funduszu w walutach

Fundusz może, jeśli uzna to za celowe do uzupełnienia zasobów waluty członka na Rachunku Zasobów Ogólnych koniecznych w związku z przeprowadzanymi przez siebie transakcjami, zastosować jeden z następujących sposobów postępowania lub obydwa z nich:

(i) zaproponowanie członkowi, aby w sposób i na warunkach uzgodnionych pomiędzy Funduszem i członkiem, ten ostatni pożyczył swoją walutę Funduszowi albo żeby, za zgodą członka, Fundusz pożyczył taką walutę z innego źródła bądź na terytorium lub poza terytorium członka. Jednak żaden członek nie będzie zobowiązany udzielać takich pożyczek Funduszowi ani zgadzać się na pożyczenie jego waluty przez Fundusz z jakiegokolwiek innego źródła;

(ii) zażądanie od członka, jeśli jest on uczestnikiem, sprzedaży swojej waluty na rzecz Funduszu za specjalne prawa ciągnienia utrzymywane na Rachunku Zasobów Ogólnych, zgodnie z Artykułem XIX, Ustęp 4. W trakcie uzupełniania za pomocą specjalnych praw ciągnienia, Fundusz zwróci należytą uwagę na zasady desygnowania opisane w Artykule XIX, Ustęp 5.

Ustęp 2. Ogólny brak waluty

Jeżeli Fundusz stwierdzi, że zasoby pewnej waluty stają się niedostateczne, może zawiadomić o tym członków i wystosować komunikat ustalający powody braku oraz podający zalecenia zmierzające do położenia temu kresu. W opracowaniu tego komunikatu powinien uczestniczyć przedstawiciel członka, którego waluta wchodzi w grę.

Ustęp 3. Niedostateczność zasobów Funduszu

(a) Jeżeli stanie się dla Funduszu oczywiste, że wskutek popytu na walutę członka zagrożone są poważnie możliwości Funduszu dostarczenia tej waluty, Fundusz – bez względu na to czy wystosował komunikat wspomniany w Ustępie 2 niniejszego Artykułu – ogłosi formalnie taką walutę za brakującą i będzie odtąd rozdzielał istniejące i narastające jej zasoby biorąc pod uwagę względne potrzeby członków, międzynarodowe położenie gospodarcze i inne związane z tym względy. Ponadto, Fundusz wystosuje komunikat dotyczący tych kroków.

(b) Formalne oświadczenie wspomniane w punkcie (a) powyżej będzie – po konsultacjach z Funduszem – stanowiło upoważnienie dla każdego członka do czasowego stosowania ograniczeń swobody operacji walutowych z wykorzystaniem brakującej waluty. Z zachowaniem postanowień Artykułu IV oraz Załącznika C, członek będzie miał zupełną swobodę określania rodzaju tych ograniczeń, nie będą one jednak szły dalej, niż jest to niezbędne w celu ograniczenia popytu na walutę brakującą do posiadanych zapasów lub napływu waluty do danego członka. Jak tylko okoliczności na to pozwolą, ograniczenia te należy rozluźnić i znieść.

(c) Upoważnienie, o którym mowa w punkcie (b) powyżej, wygaśnie w momencie wydania formalnego oświadczenia przez Fundusz, że zasoby danej waluty nie są niedostateczne.

Ustęp 4. Stosowanie ograniczeń

Każdy członek wprowadzający ograniczenia w stosunku do waluty jakiegokolwiek innego członka zgodnie z Ustępem 3, punkt (b) niniejszego Artykułu, rozważy życzliwie wszelkie postulaty innego członka dotyczące stosowania takich ograniczeń.

Ustęp 5. Wpływ innych porozumień międzynarodowych na ograniczenia

Członkowie zgadzają się nie powoływać się – w sposób uniemożliwiający stosowanie przepisów niniejszego Artykułu – na zobowiązania z umów zawartych z innymi członkami przed dojściem do skutku niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ VII

UZUPEŁNIENIE ORAZ NIEDOSTATECZNOŚĆ ZASOBÓW WALUT

Ustęp 1. Środki uzupełnienia zasobów Funduszu w walutach

Fundusz może, jeśli uzna to za celowe do uzupełnienia zasobów waluty członka na Rachunku Zasobów Ogólnych koniecznych w związku z przeprowadzanymi przez siebie transakcjami, zastosować jeden z następujących sposobów postępowania lub obydwa z nich:

(i) zaproponowanie członkowi, aby w sposób i na warunkach uzgodnionych pomiędzy Funduszem i członkiem, ten ostatni pożyczył swoją walutę Funduszowi albo żeby, za zgodą członka, Fundusz pożyczył taką walutę z innego źródła bądź na terytorium lub poza terytorium członka. Jednak żaden członek nie będzie zobowiązany udzielać takich pożyczek Funduszowi ani zgadzać się na pożyczenie jego waluty przez Fundusz z jakiegokolwiek innego źródła;

(ii) zażądanie od członka, jeśli jest on uczestnikiem, sprzedaży swojej waluty na rzecz Funduszu za specjalne prawa ciągnienia utrzymywane na Rachunku Zasobów Ogólnych, zgodnie z Artykułem XIX, Ustęp 4. W trakcie uzupełniania za pomocą specjalnych praw ciągnienia, Fundusz zwróci należytą uwagę na zasady desygnowania opisane w Artykule XIX, Ustęp 5.

Ustęp 2. Ogólny brak waluty

Jeżeli Fundusz stwierdzi, że zasoby pewnej waluty stają się niedostateczne, może zawiadomić o tym członków i wystosować komunikat ustalający powody braku oraz podający zalecenia zmierzające do położenia temu kresu. W opracowaniu tego komunikatu powinien uczestniczyć przedstawiciel członka, którego waluta wchodzi w grę.

Ustęp 3. Niedostateczność zasobów Funduszu

(a) Jeżeli stanie się dla Funduszu oczywiste, że wskutek popytu na walutę członka zagrożone są poważnie możliwości Funduszu dostarczenia tej waluty, Fundusz – bez względu na to czy wystosował komunikat wspomniany w Ustępie 2 niniejszego Artykułu – ogłosi formalnie taką walutę za brakującą i będzie odtąd rozdzielał istniejące i narastające jej zasoby biorąc pod uwagę względne potrzeby członków, międzynarodowe położenie gospodarcze i inne związane z tym względy. Ponadto, Fundusz wystosuje komunikat dotyczący tych kroków.

(b) Formalne oświadczenie wspomniane w punkcie (a) powyżej będzie – po konsultacjach z Funduszem – stanowiło upoważnienie dla każdego członka do czasowego stosowania ograniczeń swobody operacji walutowych z wykorzystaniem brakującej waluty. Z zachowaniem postanowień Artykułu IV oraz Załącznika C, członek będzie miał zupełną swobodę określania rodzaju tych ograniczeń, nie będą one jednak szły dalej, niż jest to niezbędne w celu ograniczenia popytu na walutę brakującą do posiadanych zapasów lub napływu waluty do danego członka. Jak tylko okoliczności na to pozwolą, ograniczenia te należy rozluźnić i znieść.

(c) Upoważnienie, o którym mowa w punkcie (b) powyżej, wygaśnie w momencie wydania formalnego oświadczenia przez Fundusz, że zasoby danej waluty nie są niedostateczne.

Ustęp 4. Stosowanie ograniczeń

Każdy członek wprowadzający ograniczenia w stosunku do waluty jakiegokolwiek innego członka zgodnie z Ustępem 3, punkt (b) niniejszego Artykułu, rozważy życzliwie wszelkie postulaty innego członka dotyczące stosowania takich ograniczeń.

Ustęp 5. Wpływ innych porozumień międzynarodowych na ograniczenia

Członkowie zgadzają się nie powoływać się – w sposób uniemożliwiający stosowanie przepisów niniejszego Artykułu – na zobowiązania z umów zawartych z innymi członkami przed dojściem do skutku niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ VII

UZUPEŁNIENIE ORAZ NIEDOSTATECZNOŚĆ ZASOBÓW WALUT

Ustęp 1. Środki uzupełnienia zasobów Funduszu w walutach

Fundusz może, jeśli uzna to za celowe do uzupełnienia zasobów waluty członka na Rachunku Zasobów Ogólnych koniecznych w związku z przeprowadzanymi przez siebie transakcjami, zastosować jeden z następujących sposobów postępowania lub obydwa z nich:

(i) zaproponowanie członkowi, aby w sposób i na warunkach uzgodnionych pomiędzy Funduszem i członkiem, ten ostatni pożyczył swoją walutę Funduszowi albo żeby, za zgodą członka, Fundusz pożyczył taką walutę z innego źródła bądź na terytorium lub poza terytorium członka. Jednak żaden członek nie będzie zobowiązany udzielać takich pożyczek Funduszowi ani zgadzać się na pożyczenie jego waluty przez Fundusz z jakiegokolwiek innego źródła;

(ii) zażądanie od członka, jeśli jest on uczestnikiem, sprzedaży swojej waluty na rzecz Funduszu za specjalne prawa ciągnienia utrzymywane na Rachunku Zasobów Ogólnych, zgodnie z Artykułem XIX, Ustęp 4. W trakcie uzupełniania za pomocą specjalnych praw ciągnienia, Fundusz zwróci należytą uwagę na zasady desygnowania opisane w Artykule XIX, Ustęp 5.

Ustęp 2. Ogólny brak waluty

Jeżeli Fundusz stwierdzi, że zasoby pewnej waluty stają się niedostateczne, może zawiadomić o tym członków i wystosować komunikat ustalający powody braku oraz podający zalecenia zmierzające do położenia temu kresu. W opracowaniu tego komunikatu powinien uczestniczyć przedstawiciel członka, którego waluta wchodzi w grę.

Ustęp 3. Niedostateczność zasobów Funduszu

(a) Jeżeli stanie się dla Funduszu oczywiste, że wskutek popytu na walutę członka zagrożone są poważnie możliwości Funduszu dostarczenia tej waluty, Fundusz – bez względu na to czy wystosował komunikat wspomniany w Ustępie 2 niniejszego Artykułu – ogłosi formalnie taką walutę za brakującą i będzie odtąd rozdzielał istniejące i narastające jej zasoby biorąc pod uwagę względne potrzeby członków, międzynarodowe położenie gospodarcze i inne związane z tym względy. Ponadto, Fundusz wystosuje komunikat dotyczący tych kroków.

(b) Formalne oświadczenie wspomniane w punkcie (a) powyżej będzie – po konsultacjach z Funduszem – stanowiło upoważnienie dla każdego członka do czasowego stosowania ograniczeń swobody operacji walutowych z wykorzystaniem brakującej waluty. Z zachowaniem postanowień Artykułu IV oraz Załącznika C, członek będzie miał zupełną swobodę określania rodzaju tych ograniczeń, nie będą one jednak szły dalej, niż jest to niezbędne w celu ograniczenia popytu na walutę brakującą do posiadanych zapasów lub napływu waluty do danego członka. Jak tylko okoliczności na to pozwolą, ograniczenia te należy rozluźnić i znieść.

(c) Upoważnienie, o którym mowa w punkcie (b) powyżej, wygaśnie w momencie wydania formalnego oświadczenia przez Fundusz, że zasoby danej waluty nie są niedostateczne.

Ustęp 4. Stosowanie ograniczeń

Każdy członek wprowadzający ograniczenia w stosunku do waluty jakiegokolwiek innego członka zgodnie z Ustępem 3, punkt (b) niniejszego Artykułu, rozważy życzliwie wszelkie postulaty innego członka dotyczące stosowania takich ograniczeń.

Ustęp 5. Wpływ innych porozumień międzynarodowych na ograniczenia

Członkowie zgadzają się nie powoływać się – w sposób uniemożliwiający stosowanie przepisów niniejszego Artykułu – na zobowiązania z umów zawartych z innymi członkami przed dojściem do skutku niniejszej Umowy.