history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1994-12-31 do 2003-01-31
Banki, o których mowa w § 1 ust. 1 [3] nie wymieniają uszkodzonych znaków pieniężnych, jeżeli cechy uszkodzeń uzasadniają podejrzenie, że uszkodzenia te zostały dokonane w celach przestępczych. Należy w tych wypadkach stosować zasady i tryb postępowania określone w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 sierpnia 1989 r. w sprawie zatrzymywania fałszywych znaków pieniężnych (Monitor Polski Nr 32, poz. 255).
[3] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 grudnia 1994 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych (M.P. Nr 69, poz. 623). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1994 r.
Wersja obowiązująca od 1994-12-31 do 2003-01-31
Banki, o których mowa w § 1 ust. 1 [3] nie wymieniają uszkodzonych znaków pieniężnych, jeżeli cechy uszkodzeń uzasadniają podejrzenie, że uszkodzenia te zostały dokonane w celach przestępczych. Należy w tych wypadkach stosować zasady i tryb postępowania określone w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 sierpnia 1989 r. w sprawie zatrzymywania fałszywych znaków pieniężnych (Monitor Polski Nr 32, poz. 255).
[3] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 grudnia 1994 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych (M.P. Nr 69, poz. 623). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1994 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-09-27 do 1994-12-30
Oddziały banków wymienionych w § 1 ust. 1 nie wymieniają uszkodzonych znaków pieniężnych, jeżeli cechy uszkodzeń uzasadniają podejrzenie, że uszkodzenia te zostały dokonane w celach przestępczych. Należy w tych wypadkach stosować zasady i tryb postępowania określone w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 sierpnia 1989 r. w sprawie zatrzymywania fałszywych znaków pieniężnych (Monitor Polski Nr 32, poz. 255).