history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1996-09-29 do 2003-01-31
1. Banki działające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przyjmują we wpłatach lub wymieniają w pełnej wartości nominalnej zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, jeżeli ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń i jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty – jeżeli zachowały co najmniej 75% swej pierwotnej powierzchni i mają:
a) w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji lub co najmniej 12 elementów obu numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
b) w razie zatarcia elementów graficznych – cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
c) w razie sklejenia z części tego samego banknotu – w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji oraz co najmniej 3 elementy pozostałej numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
2) monety – jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne oraz cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
3) banknoty i monety uszkodzone wskutek umieszczenia napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku powodującego zeszpecenie znaku pieniężnego a także rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) monety tej samej nominalnej wartości, [1] jeżeli odpowiadają warunkom określonym w pkt 1 i 2.
2. Przez numerację rozumie się oznaczenie serii i numeru, a przez element numeracji - literę serii lub cyfrę numeru.
[1] § 1 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 23 września 1996 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych (M.P. Nr 59, poz. 555). Zmiana weszła w życie 29 września 1996 r.
Wersja obowiązująca od 1996-09-29 do 2003-01-31
1. Banki działające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przyjmują we wpłatach lub wymieniają w pełnej wartości nominalnej zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, jeżeli ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń i jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty – jeżeli zachowały co najmniej 75% swej pierwotnej powierzchni i mają:
a) w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji lub co najmniej 12 elementów obu numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
b) w razie zatarcia elementów graficznych – cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
c) w razie sklejenia z części tego samego banknotu – w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji oraz co najmniej 3 elementy pozostałej numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
2) monety – jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne oraz cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
3) banknoty i monety uszkodzone wskutek umieszczenia napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku powodującego zeszpecenie znaku pieniężnego a także rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) monety tej samej nominalnej wartości, [1] jeżeli odpowiadają warunkom określonym w pkt 1 i 2.
2. Przez numerację rozumie się oznaczenie serii i numeru, a przez element numeracji - literę serii lub cyfrę numeru.
[1] § 1 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 23 września 1996 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych (M.P. Nr 59, poz. 555). Zmiana weszła w życie 29 września 1996 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1994-12-31 do 1996-09-28
1. [1] Banki działające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przyjmują we wpłatach lub wymieniają w pełnej wartości nominalnej zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, jeżeli ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń i jeżeli odpowiadają następującym warunkom:
1) banknoty – jeżeli zachowały co najmniej 75% swej pierwotnej powierzchni i mają:
a) w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji lub co najmniej 12 elementów obu numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
b) w razie zatarcia elementów graficznych – cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
c) w razie sklejenia z części tego samego banknotu – w wypadku banknotów będących w obiegu przed dniem 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji oraz co najmniej 3 elementy pozostałej numeracji, a w wypadku banknotów wprowadzanych do obiegu od dnia 1 stycznia 1995 r. – jedną z dwóch numeracji,
2) monety – jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne oraz cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
3) banknoty i monety uszkodzone wskutek umieszczenia napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku powodującego zeszpecenie znaku pieniężnego, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w pkt 1 i 2.
2. Przez numerację rozumie się oznaczenie serii i numeru, a przez element numeracji - literę serii lub cyfrę numeru.
[1] § 1 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 grudnia 1994 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych (M.P. Nr 69, poz. 623). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1994 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-09-27 do 1994-12-30
1. Oddziały:
- Narodowego Banku Polskiego,
- Państwowego Banku Kredytowego w Warszawie,
- Banku Gdańskiego w Gdańsku,
- Banku Śląskiego w Katowicach,
- Banku Przemysłowo-Handlowego w Krakowie,
- Banku Depozytowo-Kredytowego w Lublinie,
- Powszechnego Banku Gospodarczego w Łodzi,
- Wielkopolskiego Banku Kredytowego w Poznaniu,
- Pomorskiego Banku Kredytowego w Szczecinie,
- Banku Zachodniego we Wrocławiu,
- Powszechnej Kasy Oszczędności, Banku Państwowego
przyjmują we wpłatach lub wymieniają w pełnej nominalnej wartości zużyte lub uszkodzone znaki pieniężne, jeżeli ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń i jeżeli odpowiadają one następującym warunkom:
1) banknoty - jeżeli zachowały co najmniej 75% swej pierwotnej powierzchni i mają:
a) jedną z dwóch numeracji lub co najmniej 12 elementów obu numeracji,
b) w razie zatarcia elementów graficznych - cechy umożliwiające rozpoznanie ich nominalnej wartości,
c) w razie sklejenia z części tego samego banknotu - jedną z dwóch numeracji oraz co najmniej 3 elementy pozostałej numeracji,
2) monety - jeżeli zachowały istotne elementy plastyczne.
2. Przez numerację rozumie się oznaczenie serii i numeru, a przez element numeracji - literę serii lub cyfrę numeru.