history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1985-04-29
1. Wartość środków trwałych i przedmiotów nietrwałych dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego ustala się według ceny ich nabycia.
2. Za cenę nabycia uważa się cenę sprzedaży powiększoną o kosztysprowadzenia środka trwałego lub przedmiotu nietrwałego, nie większą jednak niż cena na dzień zakupu wynikająca:
1) z cenników polskich przedsiębiorstw państwowych, jeżeli prowadzą one sprzedaż takich samych jak wyceniane środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych,
2) z cenników, katalogów lub faktur sprzedawców zagranicznych, jeżeli wyceniany środek trwały lub przedmiot nietrwały nie jest przedmiotem obrotu polskich przedsiębiorstw państwowych,
3) z oszacowania - jeżeli cena nie może być ustalona w sposób podany w pkt 1 i 2.
3. Wartość patentów, licencji oraz innych podobnych praw majątkowych, dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego, ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy uznanego przez organ wydający zezwolenie. Koszty ekspertyzy ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.
4. W razie wprowadzenia środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych, użytkowanych uprzednio przez podmiot zagraniczny, wartość ich ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy.
5. Urząd skarbowy [3] dokonuje weryfikacji wartości wkładu inwestycyjnego ustalonej przez przedsiębiorstwo według zasad, o których mowa w ust. 1-4 oraz w § 2 i 3. W wypadkach spornych wartość wkładu inwestycyjnego jest określana przez biegłych sądowych. Jeżeli wartość wkładu inwestycyjnego ustalona przez biegłych sądowych jest niższa niż wartość podana przez przedsiębiorstwo, koszty opinii biegłych ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.
[3] § 4 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 1985 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania wartości wkładów inwestycyjnych zagranicznych podmiotów gospodarczych działających w zakresie drobnej wytwórczości oraz nadwyżki wpływów z eksportu nad wydatkami na import (M.P. Nr 8, poz. 72). Zmiana weszła w życie 29 kwietnia 1985 r. i ma zastosowanie do przekazów za granicę części dochodów uzyskanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej począwszy od 1 stycznia 1984 r.
Wersja obowiązująca od 1985-04-29
1. Wartość środków trwałych i przedmiotów nietrwałych dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego ustala się według ceny ich nabycia.
2. Za cenę nabycia uważa się cenę sprzedaży powiększoną o kosztysprowadzenia środka trwałego lub przedmiotu nietrwałego, nie większą jednak niż cena na dzień zakupu wynikająca:
1) z cenników polskich przedsiębiorstw państwowych, jeżeli prowadzą one sprzedaż takich samych jak wyceniane środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych,
2) z cenników, katalogów lub faktur sprzedawców zagranicznych, jeżeli wyceniany środek trwały lub przedmiot nietrwały nie jest przedmiotem obrotu polskich przedsiębiorstw państwowych,
3) z oszacowania - jeżeli cena nie może być ustalona w sposób podany w pkt 1 i 2.
3. Wartość patentów, licencji oraz innych podobnych praw majątkowych, dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego, ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy uznanego przez organ wydający zezwolenie. Koszty ekspertyzy ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.
4. W razie wprowadzenia środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych, użytkowanych uprzednio przez podmiot zagraniczny, wartość ich ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy.
5. Urząd skarbowy [3] dokonuje weryfikacji wartości wkładu inwestycyjnego ustalonej przez przedsiębiorstwo według zasad, o których mowa w ust. 1-4 oraz w § 2 i 3. W wypadkach spornych wartość wkładu inwestycyjnego jest określana przez biegłych sądowych. Jeżeli wartość wkładu inwestycyjnego ustalona przez biegłych sądowych jest niższa niż wartość podana przez przedsiębiorstwo, koszty opinii biegłych ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.
[3] § 4 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 1985 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania wartości wkładów inwestycyjnych zagranicznych podmiotów gospodarczych działających w zakresie drobnej wytwórczości oraz nadwyżki wpływów z eksportu nad wydatkami na import (M.P. Nr 8, poz. 72). Zmiana weszła w życie 29 kwietnia 1985 r. i ma zastosowanie do przekazów za granicę części dochodów uzyskanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej począwszy od 1 stycznia 1984 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1982-11-19 do 1985-04-28
1. Wartość środków trwałych i przedmiotów nietrwałych dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego ustala się według ceny ich nabycia.
2. Za cenę nabycia uważa się cenę sprzedaży powiększoną o kosztysprowadzenia środka trwałego lub przedmiotu nietrwałego, nie większą jednak niż cena na dzień zakupu wynikająca:
1) z cenników polskich przedsiębiorstw państwowych, jeżeli prowadzą one sprzedaż takich samych jak wyceniane środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych,
2) z cenników, katalogów lub faktur sprzedawców zagranicznych, jeżeli wyceniany środek trwały lub przedmiot nietrwały nie jest przedmiotem obrotu polskich przedsiębiorstw państwowych,
3) z oszacowania - jeżeli cena nie może być ustalona w sposób podany w pkt 1 i 2.
3. Wartość patentów, licencji oraz innych podobnych praw majątkowych, dla określenia wartości wkładu inwestycyjnego, ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy uznanego przez organ wydający zezwolenie. Koszty ekspertyzy ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.
4. W razie wprowadzenia środków trwałych lub przedmiotów nietrwałych, użytkowanych uprzednio przez podmiot zagraniczny, wartość ich ustala się na podstawie opinii rzeczoznawcy.
5. Organ podatkowy dokonuje weryfikacji wartości wkładu inwestycyjnego ustalonej przez przedsiębiorstwo według zasad, o których mowa w ust. 1-4 oraz w § 2 i 3. W wypadkach spornych wartość wkładu inwestycyjnego jest określana przez biegłych sądowych. Jeżeli wartość wkładu inwestycyjnego ustalona przez biegłych sądowych jest niższa niż wartość podana przez przedsiębiorstwo, koszty opinii biegłych ponosi zagraniczny podmiot gospodarczy.