history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1977-01-01
1. W razie śmierci żołnierza niezawodowego w czasie odbywania czynnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, obowiązany jest pouczyć członków rodziny zmarłego żołnierza o przysługujących im uprawnieniach rentowych i wskazać właściwy organ rentowy, do którego członek rodziny powinien złożyć wniosek. Jeżeli żołnierz zmarł w wojskowym zakładzie leczniczym, obowiązek ten spoczywa na komendancie zakładu.
2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, lub wojskowy komendant uzupełnień [8] jest obowiązany na żądanie organu rentowego przesłać niezwłocznie temu organowi:
1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia czynnej służby wojskowej oraz datę śmierci żołnierza,
2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty (§ 3 ust. 1 pkt 2),
3) [9] orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej stwierdzające związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową,
4) [10] (skreślony).
3. [11] Jeżeli śmierć żołnierza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową, wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w tej sprawie, przesyła je do wojskowej komendy uzupełnień właściwej ze względu na miejsce zamieszkania zmarłego żołnierza.
4. W razie ubiegania się o rentę rodzinną przez członków rodzin osób wymienionych w art. 40 ust. 1 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień [12] albo kierownik studium wojskowego wydaje odpowiednio zaświadczenia:
1) o przyjęciu na naukę do podoficerskiej szkoły zawodowej lub orkiestry wojskowej,
2) o odbywaniu zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,
3) o powołaniu do czynnej służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby,
4) stwierdzające śmierć osoby wymienionej w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy wskutek wypadku powstałego bez jej winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa lub z powrotem,
5) [13] wymienione w ust. 2 pkt 2.
[8] § 9 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[9] § 9 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[10] § 9 ust. 2 pkt 4 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. a) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[11] § 9 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[12] § 9 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[13] § 9 ust. 4 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
Wersja obowiązująca od 1977-01-01
1. W razie śmierci żołnierza niezawodowego w czasie odbywania czynnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, obowiązany jest pouczyć członków rodziny zmarłego żołnierza o przysługujących im uprawnieniach rentowych i wskazać właściwy organ rentowy, do którego członek rodziny powinien złożyć wniosek. Jeżeli żołnierz zmarł w wojskowym zakładzie leczniczym, obowiązek ten spoczywa na komendancie zakładu.
2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, lub wojskowy komendant uzupełnień [8] jest obowiązany na żądanie organu rentowego przesłać niezwłocznie temu organowi:
1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia czynnej służby wojskowej oraz datę śmierci żołnierza,
2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty (§ 3 ust. 1 pkt 2),
3) [9] orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej stwierdzające związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową,
4) [10] (skreślony).
3. [11] Jeżeli śmierć żołnierza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową, wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w tej sprawie, przesyła je do wojskowej komendy uzupełnień właściwej ze względu na miejsce zamieszkania zmarłego żołnierza.
4. W razie ubiegania się o rentę rodzinną przez członków rodzin osób wymienionych w art. 40 ust. 1 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień [12] albo kierownik studium wojskowego wydaje odpowiednio zaświadczenia:
1) o przyjęciu na naukę do podoficerskiej szkoły zawodowej lub orkiestry wojskowej,
2) o odbywaniu zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,
3) o powołaniu do czynnej służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby,
4) stwierdzające śmierć osoby wymienionej w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy wskutek wypadku powstałego bez jej winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa lub z powrotem,
5) [13] wymienione w ust. 2 pkt 2.
[8] § 9 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[9] § 9 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[10] § 9 ust. 2 pkt 4 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. a) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[11] § 9 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[12] § 9 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
[13] § 9 ust. 4 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) zarządzenia Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1976 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie obowiązków organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (M.P. Nr 41, poz. 181). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1977 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1974-08-01 do 1976-12-31
1. W razie śmierci żołnierza niezawodowego w czasie odbywania czynnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, obowiązany jest pouczyć członków rodziny zmarłego żołnierza o przysługujących im uprawnieniach rentowych i wskazać właściwy organ rentowy, do którego członek rodziny powinien złożyć wniosek. Jeżeli żołnierz zmarł w wojskowym zakładzie leczniczym, obowiązek ten spoczywa na komendancie zakładu.
2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, lub szef powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego jest obowiązany na żądanie organu rentowego przesłać niezwłocznie temu organowi:
1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia czynnej służby wojskowej oraz datę śmierci żołnierza,
2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty (§ 3 ust. 1 pkt 2),
3) zaświadczenie przewidziane w zarządzeniu wymienionym w § 3 ust. 2 , jeżeli śmierć żołnierza nastąpiła wskutek wypadku zaistniałego w okolicznościach wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342),
4) zaświadczenie stwierdzające, czy śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli nastąpiła w innych okolicznościach niż wymienione w pkt 3.
3. Jeżeli śmierć żołnierza nastąpiła w wojskowym zakładzie leczniczym, zaświadczenie dotyczące związku śmierci żołnierza ze służbą wojskową (ust. 2 pkt 3 i 4) wydaje i przesyła organowi rentowemu komendant tego zakładu.
4. W razie ubiegania się o rentę rodzinną przez członków rodzin osób wymienionych w art. 40 ust. 1 ustawy, szef powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego albo kierownik studium wojskowego wydaje odpowiednio zaświadczenia:
1) o przyjęciu na naukę do podoficerskiej szkoły zawodowej lub orkiestry wojskowej,
2) o odbywaniu zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,
3) o powołaniu do czynnej służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby,
4) stwierdzające śmierć osoby wymienionej w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy wskutek wypadku powstałego bez jej winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa lub z powrotem,
5) wymienione w ust. 2 pkt 2-4.