Wersja obowiązująca od 2011.01.01 do 2030.06.30
Artykuł 273 [Nałożenie innych obowiązków]
Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic.
Możliwość przewidziana w akapicie pierwszym nie może zostać wykorzystana do nałożenia dodatkowych obowiązków związanych z fakturowaniem poza obowiązkami, które zostały określone w rozdziale 3.
Wersja obowiązująca od 2030.07.01
Artykuł 273 [Możliwość nałożenia innych obowiązków związanych z zapewnieniem prawidłowego poboru VAT oraz zapobieganiem oszustwom podatkowym ]
[30] Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic.
Możliwość przewidziana w akapicie pierwszym niniejszego artykułu nie może zostać wykorzystana do nałożenia dodatkowych obowiązków związanych z fakturowaniem poza obowiązkami, które zostały określone w rozdziale 3, ani do wdrożenia nowych dodatkowych ogólnych obowiązków – poza obowiązkami określonymi w rozdziale 6 – dotyczących sprawozdawczości opartej na informacji o transakcjach w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług lub nabywania towarów i usług między podatnikami zidentyfikowanymi do celów VAT na terytorium Unii. Niemniej jednak państwa członkowskie mogą wymagać od podatników, by przechowywali dane dotyczące ich transakcji do celu zgłaszania danych wymaganych do sporządzenia i złożenia deklaracji VAT lub do celów audytu. Państwa członkowskie, w których w dniu 1 stycznia 2024 r. istniał ogólny obowiązek dotyczący sprawozdawczości opartej na informacji o transakcjach w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 262, mogą utrzymać te obowiązki sprawozdawcze do czasu wdrożenia cyfrowego systemu sprawozdawczości w czasie rzeczywistym w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, który to system będzie spełniał wymogi określone w rozdziale 6 sekcja 2.
Państwa członkowskie, w których w dniu 1 stycznia 2024 r. istniał ogólny obowiązek dotyczący sprawozdawczości opartej na informacji o transakcjach w odniesieniu do nabywania towarów i usług innych niż te, o których mowa w art. 262, mogą utrzymać te obowiązki sprawozdawcze do czasu wdrożenia cyfrowego systemu sprawozdawczości w czasie rzeczywistym w odniesieniu do nabywania towarów i usług, który to system będzie spełniał wymogi określone w rozdziale 6 sekcja 2.
Państwa członkowskie mogą utrzymać spoczywający na podatnikach wymóg przechowywania danych dotyczących ich transakcji do celów zgłaszania danych wymaganych do sporządzenia i złożenia deklaracji VAT lub do celów audytu.
Państwa członkowskie mogą nałożyć obowiązki sprawozdawcze w odniesieniu do transakcji innych niż te objęte obowiązkami sprawozdawczymi określonymi w rozdziale 6.
[30] Art. 273 w brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 20 dyrektywy Rady (UE) 2025/516 z dnia 11 marca 2025 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej (Dz.Urz.UE.L.2025.516 z 25.03.2025 r.). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2030 r.
Wersja obowiązująca od 2011.01.01 do 2030.06.30
Artykuł 273 [Nałożenie innych obowiązków]
Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic.
Możliwość przewidziana w akapicie pierwszym nie może zostać wykorzystana do nałożenia dodatkowych obowiązków związanych z fakturowaniem poza obowiązkami, które zostały określone w rozdziale 3.