Wersja obowiązująca od 2027.01.01

Artykuł 14a [Użycie interfejsu elektronicznego przez podatnika]

[1] 1. Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – sprzedaż na odległość towarów importowanych z terytoriów trzecich lub państw trzecich w przesyłkach o rzeczywistej wartości nieprzekraczającej 150 EUR, uznaje się, że podatnik ten otrzymał te towary i dokonał ich dostawy samodzielnie.

2. Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – dostawę towarów na terytorium Wspólnoty przez podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty na rzecz podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem, uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, otrzymał te towary i dokonał ich dostawy samodzielnie.

Do dnia 1 lipca 2027 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, na podstawie informacji uzyskanych od państw członkowskich, sprawozdanie oceniające funkcjonowanie zasady podmiotu uznawanego za dostawcę określonej w akapicie pierwszym oraz, w stosownych przypadkach, przedłoży wniosek ustawodawczy w sprawie jej dalszego rozszerzenia.

[1] Art. 14a w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 dyrektywy Rady (UE) 2025/516 z dnia 11 marca 2025 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej (Dz.Urz.UE.L.2025.516 z 25.03.2025 r.). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2027 r.

Wersja obowiązująca od 2021.07.01 do 2026.12.31

Artykuł 14a [Użycie interfejsu elektronicznego przez podatnika]

[2] 1. Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – sprzedaż na odległość towarów importowanych z terytoriów trzecich lub państw trzecich w przesyłkach o rzeczywistej wartości nieprzekraczającej 150 EUR, uznaje się, że podatnik ten otrzymał i dokonał dostawy tych towarów samodzielnie.

2. Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – dostawę towarów na terytorium Wspólnoty przez podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty na rzecz osoby niebędącej podatnikiem, uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, otrzymał i dokonał dostawy tych towarów samodzielnie.

[2] Art. 14a dodany przez art. 2 pkt 2 dyrektywy Rady (UE) 2017/2455 z dnia 5 grudnia 2017 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE i dyrektywę 2009/132/WE w odniesieniu do niektórych obowiązków wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość (Dz.Urz.UE L 348 z 29.12.2017, str. 7; ost. zm.: Dz.Urz.UE L 30 z 02.02.2023, str. 37). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2021 r.