history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2010-03-31 do 2013-01-03
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1), w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ponieważ jest rzeczą oczywistą, iż całkowite wyeliminowanie metali ciężkich oraz bromowanych substancji przeciwpalnych jest w niektórych przypadkach niemożliwe, niektóre wartości koncentracji dla ołowiu, rtęci, kadmu, sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) lub polibromowego eteru fenylowego (PBDE) w materiałach powinny zostać dopuszczone.
(2) Proponowane maksymalne wartości koncentracji są oparte na obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym w zakresie substancji chemicznych i uważa się je za najbardziej odpowiednie dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony.
(3) Zgodnie z art. 5 ust. 2 Komisja zasięgnęła opinii producentów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, podmiotów zajmujących się recyklingiem, podmiotów zajmujących się przetwarzaniem, organizacji środowiskowych oraz stowarzyszeń pracowniczych i konsumenckich oraz przekazała uwagi komitetowi utworzonemu na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (2).
(4) Dnia 10 czerwca 2004 r. Komisja przedłożyła zatem środki określone w niniejszej decyzji pod głosowanie w komitecie ustanowionym na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów. Środki te nie uzyskały jednak kwalifikowanej większości. Dlatego też dnia 23 września 2004 r. przedłożono Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG. Ponieważ do dnia upływu okresu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE, Rada nie przyjęła proponowanych środków, ani nie wyraziła sprzeciwu wobec nich, zgodnie z art. 5 ust. 6 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (3), środki powinny zostać przyjęte przez Komisję,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ :
Artykuł 1
W Załączniku do dyrektywy 2002/95/WE dodaje się następujący zapis:
„Do celów art. 5 ust. 1 lit. a) dopuszcza się maksymalną wartość koncentracji 0,1 % wagowo w materiałach jednorodnych dla ołowiu, rtęci, [1] sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) i polibromowego eteru fenylowego (PBDE) oraz 0,01 % wagowo w materiałach jednorodnych dla kadmu.”.
Artykuł 2
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 sierpnia 2005 r.
[1] Art. 1 w brzmieniu ustalonym przez sprostowanie do decyzji Komisji 2005/618/WE zmieniającej dyrektywę 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu ustanowienia maksymalnej wartości koncentracji niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.Urz.UE L 84 z 31.03.2010, str. 59). Zmiana weszła w życie 31 marca 2010 r.
Wersja obowiązująca od 2010-03-31 do 2013-01-03
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1), w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ponieważ jest rzeczą oczywistą, iż całkowite wyeliminowanie metali ciężkich oraz bromowanych substancji przeciwpalnych jest w niektórych przypadkach niemożliwe, niektóre wartości koncentracji dla ołowiu, rtęci, kadmu, sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) lub polibromowego eteru fenylowego (PBDE) w materiałach powinny zostać dopuszczone.
(2) Proponowane maksymalne wartości koncentracji są oparte na obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym w zakresie substancji chemicznych i uważa się je za najbardziej odpowiednie dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony.
(3) Zgodnie z art. 5 ust. 2 Komisja zasięgnęła opinii producentów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, podmiotów zajmujących się recyklingiem, podmiotów zajmujących się przetwarzaniem, organizacji środowiskowych oraz stowarzyszeń pracowniczych i konsumenckich oraz przekazała uwagi komitetowi utworzonemu na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (2).
(4) Dnia 10 czerwca 2004 r. Komisja przedłożyła zatem środki określone w niniejszej decyzji pod głosowanie w komitecie ustanowionym na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów. Środki te nie uzyskały jednak kwalifikowanej większości. Dlatego też dnia 23 września 2004 r. przedłożono Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG. Ponieważ do dnia upływu okresu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE, Rada nie przyjęła proponowanych środków, ani nie wyraziła sprzeciwu wobec nich, zgodnie z art. 5 ust. 6 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (3), środki powinny zostać przyjęte przez Komisję,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ :
Artykuł 1
W Załączniku do dyrektywy 2002/95/WE dodaje się następujący zapis:
„Do celów art. 5 ust. 1 lit. a) dopuszcza się maksymalną wartość koncentracji 0,1 % wagowo w materiałach jednorodnych dla ołowiu, rtęci, [1] sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) i polibromowego eteru fenylowego (PBDE) oraz 0,01 % wagowo w materiałach jednorodnych dla kadmu.”.
Artykuł 2
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 sierpnia 2005 r.
[1] Art. 1 w brzmieniu ustalonym przez sprostowanie do decyzji Komisji 2005/618/WE zmieniającej dyrektywę 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu ustanowienia maksymalnej wartości koncentracji niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.Urz.UE L 84 z 31.03.2010, str. 59). Zmiana weszła w życie 31 marca 2010 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-08-18 do 2010-03-30
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1), w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ponieważ jest rzeczą oczywistą, iż całkowite wyeliminowanie metali ciężkich oraz bromowanych substancji przeciwpalnych jest w niektórych przypadkach niemożliwe, niektóre wartości koncentracji dla ołowiu, rtęci, kadmu, sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) lub polibromowego eteru fenylowego (PBDE) w materiałach powinny zostać dopuszczone.
(2) Proponowane maksymalne wartości koncentracji są oparte na obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym w zakresie substancji chemicznych i uważa się je za najbardziej odpowiednie dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony.
(3) Zgodnie z art. 5 ust. 2 Komisja zasięgnęła opinii producentów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, podmiotów zajmujących się recyklingiem, podmiotów zajmujących się przetwarzaniem, organizacji środowiskowych oraz stowarzyszeń pracowniczych i konsumenckich oraz przekazała uwagi komitetowi utworzonemu na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (2).
(4) Dnia 10 czerwca 2004 r. Komisja przedłożyła zatem środki określone w niniejszej decyzji pod głosowanie w komitecie ustanowionym na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów. Środki te nie uzyskały jednak kwalifikowanej większości. Dlatego też dnia 23 września 2004 r. przedłożono Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG. Ponieważ do dnia upływu okresu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE, Rada nie przyjęła proponowanych środków, ani nie wyraziła sprzeciwu wobec nich, zgodnie z art. 5 ust. 6 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (3), środki powinny zostać przyjęte przez Komisję,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ :
Artykuł 1
W Załączniku do dyrektywy 2002/95/WE dodaje się następujący zapis:
„Do celów art. 5 ust. 1 lit. a) dopuszcza się maksymalną wartość koncentracji 0,1 % wagowo w materiałach jednorodnych dla rtęci, sześciowartościowego chromu, polibromowego difenylu (PBB) i polibromowego eteru fenylowego (PBDE) oraz 0,01 % wagowo w materiałach jednorodnych dla kadmu.”.
Artykuł 2
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 sierpnia 2005 r.