Wersja obowiązująca od 2025.03.06     (Dz.U.2025.277 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2023.07.31 do 2025.03.05     (Dz.U.2023.1465 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.07.19 do 2023.07.30     (Dz.U.2022.1510 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.07.30 do 2022.07.18     (Dz.U.2020.1320 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.06.05 do 2020.07.29     (Dz.U.2019.1040 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.05.16 do 2019.06.04     (Dz.U.2018.917 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.01.12 do 2018.05.15     (Dz.U.2018.108 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.10.12 do 2018.01.11     (Dz.U.2016.1666 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.11.04 do 2016.10.11     (Dz.U.2014.1502 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1998.02.16 do 2014.11.03     (Dz.U.1998.21.94 tekst jednolity)

Art. 241. (skreślony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1996.06.02 do 1998.02.15

Art. 241. [275] (skreślony).

[275] Art. 241 skreślony przez art. 1 pkt 185 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110). Zmiana weszła w życie 2 czerwca 1996 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1994.11.26 do 1996.06.01

Art. 241. [Postanowienia układu] [4] Postanowienia układu nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż ustawowe przepisy prawa pracy lub przepisy wydane na ich podstawie.

[4] Dział jedenasty w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy ‑ Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 547). Zmiana weszła w życie 26 listopada 1994 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1990.08.18 do 1994.11.25

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. [1] (skreślony).

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. [2] Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 79.

[1] Art. 241 § 3 skreślony przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 55, poz. 319). Zmiana weszła w życie 18 sierpnia 1990 r.

[2] Art. 241 § 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 55, poz. 319). Zmiana weszła w życie 18 sierpnia 1990 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1989.07.01 do 1990.08.17

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. Dodatki do wynagrodzeń i inne świadczenia określa się w układzie w wysokości procentowej liczonej od najniższego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy lub od najniższego wynagrodzenia ustalonego w układzie.

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć obowiązujące w dniu 1 stycznia danego roku najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej [3] na podstawie art. 79.

[3] Art. 241 § 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U. Nr 35, poz. 192). Zmiana weszła w życie 1 lipca 1989 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1987.01.01 do 1989.06.30

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] [4] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. Dodatki do wynagrodzeń i inne świadczenia określa się w układzie w wysokości procentowej liczonej od najniższego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy lub od najniższego wynagrodzenia ustalonego w układzie.

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć obowiązujące w dniu 1 stycznia danego roku najniższe wynagrodzenie określone przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

[4] Dział jedenasty w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1986 r. o zmianie ustawy ‑ Kodeks pracy (Dz.U. Nr 42, poz. 201). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1987 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1975.01.01 do 1986.12.31

Art. 241. [Postanowienia układu zbiorowego pracy ] Postanowienia układu zbiorowego pracy zastępują z dniem wejścia w życie odpowiednie warunki umów o pracę wynikające z poprzednio obowiązującego układu.