Wersja obowiązująca od 2024.12.18     (Dz.U.2024.1869 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2023.08.23 do 2024.12.17     (Dz.U.2023.1683 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.12.01 do 2023.08.22     (Dz.U.2022.2470 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.06.14 do 2022.11.30     (Dz.U.2021.1064 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.05.13 do 2021.06.13     (Dz.U.2020.848 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.07.31 do 2020.05.12     (Dz.U.2019.1427 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.08.10 do 2019.07.30     (Dz.U.2018.1542 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.03.24 do 2018.08.09     (Dz.U.2017.631 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.05.25 do 2017.03.23     (Dz.U.2016.713 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.10.17 do 2016.05.24     (Dz.U.2014.1415 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.02.05 do 2014.10.16     (Dz.U.2014.173 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2014.02.04

Art. 20. [2] (uchylony).

[2] Art. 20 uchylony przez art. 80 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011.01.02 do 2013.06.04

Art. 20. [Prawo użycia broni palnej lub psa służbowego] Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariusza lub innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu karnego lub aresztu śledczego;

5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z terenu jednostki organizacyjnej;

6) [1] w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, materiały zawierające informacje niejawne, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe;

7) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności w czasie jej konwojowania;

8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 oraz 5–7.

[1] Art. 20 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 178 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 182, poz. 1228). Zmiana weszła w życie 2 stycznia 2011 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010.08.13 do 2011.01.01

Art. 20. [Prawo użycia broni palnej lub psa służbowego] Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariusza lub innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu karnego lub aresztu śledczego;

5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z terenu jednostki organizacyjnej;

6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, materiały stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe;

7) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności w czasie jej konwojowania;

8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 oraz 5–7.