Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne,

gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5 % wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne, gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne,

gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne,

gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K x (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne, gdzie

A = 0,5H1 x Z + 0,5H2 x Z + 0,75H3 x Z + 10H4 x Z + H5 x Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 x 10Z + H7 x 10Z + 1,5H8 x 10Z + 0,6H9 x 10Z + 0,5H10 x 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne, gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych] [49] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne,

gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.

Art. 100ap. [Wysokość opłaty za udostępnienie danych ] [68] 1. Wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych dotyczących jednej osoby lub jednego podmiotu nie może być wyższa niż 2% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, o którym mowa w art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wysokość opłaty za udostępnianie danych z ewidencji do celów komercyjnych i niekomercyjnych określa się według wzoru:

O = K × (A + B) + M

gdzie:

O – łączna kwota opłaty za udostępnienie danych do celów komercyjnych i niekomercyjnych,

K – współczynnik wynoszący:

a) 1,0 – do celów niekomercyjnych,

b) 1,5 – do celów komercyjnych,

A – opłata za prace informatyczne,

gdzie

A = 0,5H1 × Z + 0,5H2 × Z + 0,75H3 × Z + 10H4 × Z + H5 × Z

B – opłata za prace eksploatacyjne,

gdzie

B = 1,5H6 × 10Z + H7 × 10Z + 1,5H8 × 10Z + 0,6H9 × 10Z + 0,5H10 × 10Z

M – koszt materiałów eksploatacyjnych doliczany, w przypadku gdy przekroczy 5% wartości usługi,

a poszczególne symbole oznaczają:

H – ilość godzin przeznaczonych na realizację zadania:

H1 – czas trwania prac programowo-projektowych,

H2 – czas opracowania dokumentacji programowej,

H3 – czas trwania prac analitycznych i projektowych,

H4 – czas opracowania nowego programu,

H5 – czas opracowania programu z gotowych modułów,

H6 – czas wyboru podzbioru z bazy danych,

H7 – czas przetwarzania wybranych danych,

H8 – czas wykonania tablicy statystycznej,

H9 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego do 300 danych jednostkowych,

H10 – czas drukowania wykazów z wybranego podzbioru zawierającego powyżej 300 danych jednostkowych,

Z – opłatę za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji.

3. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 23 000 zł.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty za udostępnienie danych jednostkowych z ewidencji,

2) warunki i sposób wnoszenia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji,

3) sposób dokumentowania wniesienia opłaty za udostępnienie danych z ewidencji

– mając na względzie zróżnicowaną postać składania wniosku o udostępnienie danych oraz tryb ich udostępniania do celów komercyjnych i niekomercyjnych.