history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2024-05-20 (Dz.U.2024.757 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja obowiązująca od 2024-05-20 (Dz.U.2024.757 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2023-03-21 do 2024-05-19 (Dz.U.2023.537 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-11-17 do 2023-03-20 (Dz.U.2020.2028 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-08-01 do 2020-11-16 (Dz.U.2019.1437 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf ] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-06-14 do 2019-07-31 (Dz.U.2018.1152 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf ] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-08-24 do 2018-06-13
[Szczegółowe sposoby określania taryf ] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym: [12]
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę: [13]
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
[12] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 494 pkt 7 lit a) ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz.U. poz. 1566). Zmiana weszła w życie 24 sierpnia 2017 r.
[13] Art. 23 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 494 pkt 7 lit b) ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz.U. poz. 1566). Zmiana weszła w życie 24 sierpnia 2017 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-02-23 do 2017-08-23 (Dz.U.2017.328 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf ] 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-08-31 do 2017-02-22
[Szczegółowe sposoby określania taryf ] 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa [4] określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa [5] , wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
[4] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1250). Zmiana weszła w życie 31 sierpnia 2016 r.
[5] Art. 23 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1250). Zmiana weszła w życie 31 sierpnia 2016 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-01-27 do 2016-08-30 (Dz.U.2015.139 tekst jednolity)
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-01-01 do 2015-01-26
[Szczegółowe sposoby określania taryf] 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa [3] określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa [4] , wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
[3] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 17 ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 951). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2013 r.
[4] Art. 23 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 17 ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 951). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2013 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2006-07-11 do 2012-12-31 (Dz.U.2006.123.858 tekst jednolity)
1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów;
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług;
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego;
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji;
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-08-17 do 2006-07-10
[33] 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów,
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług,
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
f) koszty zakupu wody lub koszty wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
g) podatki i opłaty niezależne od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego,
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów planowanych w czasie obowiązywania taryf na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie kosztów budowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców,
c) możliwość wyodrębniania kosztów i ich właściwej alokacji,
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.
[33] Art. 23 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 85, poz. 729). Zmiana weszła w życie 17 sierpnia 2005 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-01-14 do 2005-08-16
1. Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby określania taryf, w tym:
1) kryteria ustalania niezbędnych przychodów,
2) alokację kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług,
3) kryteria różnicowania cen i stawek opłat.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:
1) przy ustalaniu niezbędnych przychodów:
a) koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub wartość umorzenia,
b) raty kapitałowe (ponad wartość amortyzacji),
c) odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek,
d) rezerwy na należności nieregularne,
e) marżę zysku, której wysokość wynika z analizy nakładów na przedsięwzięcia inwestycyjne związane z modernizacją i rozwojem, przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem cen,
2) przy ustalaniu alokacji kosztów:
a) podział kosztów poniesionych w poprzednim roku obrachunkowym na poszczególne taryfowe grupy odbiorców,
b) przypisanie do poszczególnych taryfowych grup odbiorców kosztów budowy i rozbudowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych,
3) przy różnicowaniu cen i stawek opłat:
a) średniodobową i maksymalną wielkość zużycia wody i ilość wprowadzanych ścieków,
b) taryfowe grupy odbiorców,
c) strukturę cen i stawek opłat.