Art. 22e. [Zwrot świadczenia interwencyjnego] [44] 1. Świadczenie interwencyjne podlega, z zastrzeżeniem art. 4, zwrotowi przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w całości, wraz z odsetkami za zwłokę, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a:

1) w okresie 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, lub zawiesili ich prowadzenie;

2) złożyli niezgodne ze stanem faktycznym przynajmniej jedno z oświadczeń, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 2–4;

3) wbrew zobowiązaniu nie przesłali w terminie oszacowania wraz z dokumentacją, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1, a w przypadku rolnika – protokołu, o którym mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1;

4) nie poddali się kontroli lub utrudniali kontrolę, o której mowa w art. 22f ust. 1.

2. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w części, wraz z odsetkami za zwłokę, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli:

1) Szef Krajowej Administracji Skarbowej poinformuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych o wystąpieniu rozbieżności między średniomiesięcznym przychodem wykazanym we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 3, a średniomiesięcznym przychodem uzyskanym z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, wykazanym dla celów podatkowych wyliczonym w trybie wskazanym w art. 22c ust. 3 – proporcjonalnie do wysokości zawyżenia;

2) przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, nie wykonali zobowiązania, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 3 – proporcjonalnie do różnicy w liczbie ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, oraz wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego.

3. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez:

1) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w części, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zostało ono przyznane w wysokości wyższej niż wysokość szkody wynikającej z oszacowania, o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2, 3 lub ust. 6 zdanie drugie, z uwzględnieniem art. 22c ust. 5;

2) rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, w części, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zostało ono przyznane w wysokości wyższej niż wysokość szkody wynikającej z protokołu, o którym mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1, z uwzględnieniem art. 22c ust. 5.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, termin zwrotu świadczenia interwencyjnego lub jego części nie może być dłuższy niż 30 dni kalendarzowych, liczonych od dnia uprawomocnienia się decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

5. Spadkobiercy przedsiębiorcy lub rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, nie są obowiązani do zwrotu wypłaconego temu przedsiębiorcy lub rolnikowi świadczenia interwencyjnego, jeżeli wyłączną przesłanką zwrotu jest ziszczenie się warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w następstwie śmierci tego przedsiębiorcy lub rolnika.

6. Do ustalenia obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych z tytułu nienależnie wypłaconego świadczenia interwencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 93–93c, art. 94, art. 97 § 1 i 1a, art. 97a § 1–3, art. 98 § 1 i § 2 pkt 1, 2, 5 i 7, art. 100, art. 101 oraz art. 106 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

7. Do nienależnie wypłaconych świadczeń interwencyjnych i odsetek za zwłokę stosuje się przepisy art. 84 ust. 4–5 oraz 7–8e ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

8. Do dochodzenia nienależnie wypłaconego świadczenia interwencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozdziału 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

9. Przychód z tytułu uzyskanego świadczenia interwencyjnego oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 22e. [Zwrot świadczenia interwencyjnego] [43] 1. Świadczenie interwencyjne podlega, z zastrzeżeniem art. 4, zwrotowi przez przedsiębiorcę w całości, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli przedsiębiorca:

1) w okresie 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub zawiesił jej prowadzenie;

2) złożył niezgodne ze stanem faktycznym przynajmniej jedno z oświadczeń, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 2–4;

3) wbrew zobowiązaniu nie przesłał w terminie oszacowania wraz z dokumentacją, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1;

4) nie poddał się kontroli lub utrudniał kontrolę, o której mowa w art. 22f ust. 1.

2. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez przedsiębiorcę w części, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli:

1) Szef Krajowej Administracji Skarbowej poinformuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych o wystąpieniu rozbieżności między średniomiesięcznym przychodem wykazanym we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 3, a średniomiesięcznym przychodem uzyskanym z prowadzenia działalności gospodarczej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, wykazanym dla celów podatkowych wyliczonym w trybie wskazanym w art. 22c ust. 3 – proporcjonalnie do wysokości zawyżenia;

2) przedsiębiorca nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 3 – proporcjonalnie do różnicy w liczbie ubezpieczonych, zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, oraz wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego.

3. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez przedsiębiorcę w części, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zostało ono przyznane w wysokości wyższej niż wysokość szkody wynikającej z oszacowania, o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2 lub 3.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, okres zwrotu świadczenia interwencyjnego lub jego części nie może być dłuższy niż 30 dni kalendarzowych, liczonych od dnia uprawomocnienia się decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

5. W przypadku śmierci przedsiębiorcy w okresie 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego spadkobiercy przedsiębiorcy nie są obowiązani do zwrotu wypłaconego świadczenia interwencyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

6. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dochodzi nienależnie wypłaconych świadczeń interwencyjnych w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

7. W przypadku zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przed upływem 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego przez przedsiębiorcę niebędącego osobą fizyczną, do dochodzenia nienależnie wypłaconego świadczenia interwencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozdziału 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

8. Przychód z tytułu uzyskanego świadczenia interwencyjnego oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.