Art. 22c. [Wysokość świadczenia interwencyjnego] [42] 1. Świadczenie interwencyjne jest przyznawane w wysokości wskazanej przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 – nie wyższej jednak niż wysokość szkody określonej w art. 22a ust. 2 pkt 1. Wysokość przyznanego świadczenia nie może także przekraczać wysokości ustalonej zgodnie ze sposobem wskazanym przez:

1) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w tym wniosku, jako kwota stanowiąca iloczyn liczby ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego, na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1, albo na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w zależności od tego, która liczba jest mniejsza, oraz kwoty określonej w tym rozporządzeniu albo

2) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w tym wniosku, jako kwota stanowiąca iloczyn wysokości średniomiesięcznego przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, oraz współczynnika określonego w tym rozporządzeniu przy uwzględnieniu rozmiarów skutków powodzi oraz sytuacji budżetu państwa.

2. Określona w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 ust. 2, kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być niższa niż połowa przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z kwartału poprzedzającego wydanie tego rozporządzenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

3. Wysokość średniomiesięcznego przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się przez podzielenie przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę lub prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, przez organizację albo podmiot wymienione w tych przepisach w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przez liczbę miesięcy kalendarzowych w tym roku kalendarzowym, w trakcie których działalność ta była prowadzona przynajmniej przez jeden dzień, w którym nie była zawieszona.

4. Maksymalną wysokość przyznawanego świadczenia interwencyjnego określa rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przy uwzględnieniu rozmiarów skutków powodzi.

5. W przypadku gdy przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, przed wystąpieniem powodzi nie zawarli umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa lub składników majątkowych organizacji albo podmiotu, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, albo gospodarstwa rolnego prowadzonego przez rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, służących do prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, od następstw klęsk żywiołowych, wysokość przyznanego świadczenia interwencyjnego nie może przekroczyć 75 % wysokości szkody określonej w art. 22a ust. 2 pkt 1 oraz 75 % maksymalnej wysokości świadczenia interwencyjnego określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

Art. 22c. [Wysokość świadczenia interwencyjnego] [41] 1. Świadczenie interwencyjne jest przyznawane w wysokości wskazanej przez przedsiębiorcę we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 – nie wyższej jednak niż wysokość szkody określonej w art. 22a ust. 2 pkt 1. Wysokość przyznanego świadczenia nie może także przekraczać wysokości ustalonej zgodnie ze sposobem wskazanym przez przedsiębiorcę w tym wniosku, jako:

1) kwota stanowiąca iloczyn liczby ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego, na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1, albo na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w zależności od tego, która liczba jest mniejsza, oraz kwoty określonej w tym rozporządzeniu albo

2) kwota stanowiąca iloczyn wysokości średniomiesięcznego przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, oraz współczynnika określonego w tym rozporządzeniu z uwzględnieniem rozmiarów skutków powodzi oraz sytuacji budżetu państwa.

2. Określona w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 ust. 2, kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być niższa niż połowa przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z kwartału poprzedzającego wydanie tego rozporządzenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

3. Wysokość średniomiesięcznego przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się przez podzielenie przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przez liczbę miesięcy kalendarzowych w tym roku kalendarzowym, w trakcie których działalność ta była prowadzona przynajmniej przez jeden dzień, w którym nie była zawieszona.

4. Maksymalną wysokość przyznawanego świadczenia interwencyjnego określa rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przy uwzględnieniu rozmiarów skutków powodzi.

5. W przypadku gdy przedsiębiorca przed wystąpieniem powodzi nie zawarł umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych, świadczenie interwencyjne jest przyznawane w kwocie 75 % wysokości ustalonej zgodnie z ust. 1–4.