Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

1a. Pokrycie niedoborów kapitałowychmoże zastosować w imieniu Skarbu Państwa minister właściwy do spraw instytucji finansowych na wniosek instytucji.

2. Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej obejmuje w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe oraz ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe.

2a. Wniosek o pokrycie niedoborów kapitałowych obejmuje w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) wysokość niedoborów kapitałowych oraz analizę przyczyn ich powstania;

3) wysokość wnioskowanej kwoty pokrycia niedoborów kapitałowych;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe oraz ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe;

5) plan pokrycia niedoborów kapitałowych, który zawiera co najmniej:

a) proponowaną strategię prowadzenia działalności oraz informację o dopuszczalnym poziomie i rodzaju ryzyka,

b) opis planowanych środków pokrycia niedoborów kapitałowych i związanych z nimi kosztów,

c) harmonogram wdrożenia planu pokrycia niedoborów kapitałowych i końcowy termin jego realizacji,

d) opis metod i źródeł finansowania pokrycia niedoborów kapitałowych,

e) przewidywane zyski i straty w okresie pięciu lat od dnia złożenia planu pokrycia niedoborów kapitałowych, oparte na co najmniej dwóch prognozach finansowych,

f) imiona i nazwiska członków zarządu podpisujących plan pokrycia niedoborów kapitałowych;

6) warunki emisji obligacji – w przypadku pokrycia niedoborów kapitałowych przez objęcie obligacji.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, może udzielić gwarancji ostrożnościowej tylko na podstawie umowy, w której określa się warunki udzielenia gwarancji ostrożnościowej oraz jej wysokość.

3a. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, może pokryć niedobory kapitałowe tylko na podstawie umowy, w której określa się warunki i wysokość pokrycia niedoborów kapitałowych, określonych na podstawie planu pokrycia niedoborów kapitałowych, o którym mowa w ust. 2a pkt 5.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. Odmowa zastosowania instrumentu rekapitalizacji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

1a. [12] Pokrycie niedoborów kapitałowych może zastosować w imieniu Skarbu Państwa minister właściwy do spraw instytucji finansowych na wniosek instytucji.

2. Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej obejmuje w szczególności: [13]

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe oraz ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe [14] .

2a. [15] Wniosek o pokrycie niedoborów kapitałowych obejmuje w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) wysokość niedoborów kapitałowych oraz analizę przyczyn ich powstania;

3) wysokość wnioskowanej kwoty pokrycia niedoborów kapitałowych;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe oraz ostatnie zbadane sprawozdanie finansowe;

5) plan pokrycia niedoborów kapitałowych, który zawiera co najmniej:

a) proponowaną strategię prowadzenia działalności oraz informację o dopuszczalnym poziomie i rodzaju ryzyka,

b) opis planowanych środków pokrycia niedoborów kapitałowych i związanych z nimi kosztów,

c) harmonogram wdrożenia planu pokrycia niedoborów kapitałowych i końcowy termin jego realizacji,

d) opis metod i źródeł finansowania pokrycia niedoborów kapitałowych,

e) przewidywane zyski i straty w okresie pięciu lat od dnia złożenia planu pokrycia niedoborów kapitałowych, oparte na co najmniej dwóch prognozach finansowych,

f) imiona i nazwiska członków zarządu podpisujących plan pokrycia niedoborów kapitałowych;

6) warunki emisji obligacji – w przypadku pokrycia niedoborów kapitałowych przez objęcie obligacji.

3. [16] Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, może udzielić gwarancji ostrożnościowej tylko na podstawie umowy, w której określa się warunki udzielenia gwarancji ostrożnościowej oraz jej wysokość.

3a. [17] Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, może pokryć niedobory kapitałowe tylko na podstawie umowy, w której określa się warunki i wysokość pokrycia niedoborów kapitałowych, określonych na podstawie planu pokrycia niedoborów kapitałowych, o którym mowa w ust. 2a pkt 5.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. [18] Odmowa zastosowania instrumentu rekapitalizacji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela gwarancji ostrożnościowej w drodze umowy, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określając jej warunki oraz wysokość. W przypadku banków minister właściwy do spraw instytucji finansowych zasięga również opinii Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, natomiast w przypadku firm inwestycyjnych – opinii Prezesa Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. Odmowa udzielenia gwarancji ostrożnościowej nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej ] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela gwarancji ostrożnościowej w drodze umowy, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określając jej warunki oraz wysokość. W przypadku banków minister właściwy do spraw instytucji finansowych zasięga również opinii Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, natomiast w przypadku firm inwestycyjnych – opinii Prezesa Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. Odmowa udzielenia gwarancji ostrożnościowej nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej ] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela gwarancji ostrożnościowej w drodze umowy, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określając jej warunki oraz wysokość. W przypadku banków minister właściwy do spraw instytucji finansowych zasięga również opinii Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, natomiast w przypadku firm inwestycyjnych – opinii Prezesa Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. Odmowa udzielenia gwarancji ostrożnościowej nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji ostrożnościowej] [7] 1. Gwarancji ostrożnościowej może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę instytucji;

2) przedmiot gwarancji ostrożnościowej;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji ostrożnościowej;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej instytucji, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela gwarancji ostrożnościowej w drodze umowy, po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określając jej warunki oraz wysokość. W przypadku banków minister właściwy do spraw instytucji finansowych zasięga również opinii Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, natomiast w przypadku firm inwestycyjnych – opinii Prezesa Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji ostrożnościowej pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową. Walne zgromadzenie zwołuje się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o zwołaniu walnego zgromadzenia. Przepisu art. 402 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych nie stosuje się.

5. Umowa gwarancji ostrożnościowej w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach tej instytucji;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji oraz warunki ich emisji;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji ostrożnościowej;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki wynagrodzeń wobec członków organów instytucji oraz kadry kierowniczej;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu, umowy spółki i innych regulacji wewnętrznych instytucji do postanowień umowy gwarancji ostrożnościowej;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji za okresy ubiegłe;

9) określa warunki podziału obciążeń przez akcjonariuszy i wierzycieli podporządkowanych instytucji.

6. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu tej instytucji.

7. Odmowa udzielenia gwarancji ostrożnościowej nie stanowi podstawy roszczeń instytucji ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji] 1. Gwarancji może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji finansowej.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę podmiotu;

2) przedmiot gwarancji;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

2a. W przypadku podjęcia decyzji o udzieleniu gwarancji zwiększenia funduszy własnych minister właściwy do spraw instytucji finansowych, uwzględniając konieczność zapewnienia stabilności systemu finansowego w zakresie instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. poz. 1513) oraz zasadność wykorzystania budżetowych i pozabudżetowych źródeł finansowania, może zwrócić się z wnioskiem do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o udzielenie we własnym imieniu gwarancji ze środków funduszu stabilizacyjnego, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1866, z późn. zm.), w zakresie całości lub części kwoty objętej wnioskiem banku krajowego.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku banków – również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określając jej warunki oraz wysokość.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją finansową jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową.

5. [5] Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 82 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

6. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach instytucji finansowej;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę emisyjną i oprocentowanie;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji finansowej oraz kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem ust. 7;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.

7. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji finansowej, nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a wszelkie dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu instytucji finansowej.

8. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 6 pkt 2, nie może w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

9. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji] 1. Gwarancji może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji finansowej.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę podmiotu;

2) przedmiot gwarancji;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

2a. [1] W przypadku podjęcia decyzji o udzieleniu gwarancji zwiększenia funduszy własnych minister właściwy do spraw instytucji finansowych, uwzględniając konieczność zapewnienia stabilności systemu finansowego w zakresie instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. poz. 1513) oraz zasadność wykorzystania budżetowych i pozabudżetowych źródeł finansowania, może zwrócić się z wnioskiem do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o udzielenie we własnym imieniu gwarancji ze środków funduszu stabilizacyjnego, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1866, z późn. zm.), w zakresie całości lub części kwoty objętej wnioskiem banku krajowego.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku banków – również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określając jej warunki oraz wysokość.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją finansową jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową.

5. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.

6. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach instytucji finansowej;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę emisyjną i oprocentowanie;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji finansowej oraz kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem ust. 7;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.

7. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji finansowej, nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a wszelkie dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu instytucji finansowej.

8. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 6 pkt 2, nie może w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

9. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji] 1. [5] Gwarancji może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji finansowej.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę podmiotu;

2) przedmiot gwarancji;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

2a. [6] W przypadku podjęcia decyzji o udzieleniu gwarancji zwiększenia funduszy własnych minister właściwy do spraw instytucji finansowych, uwzględniając konieczność zapewnienia stabilności krajowego systemu finansowego, o którym mowa art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o Komitecie Stabilności Finansowej (Dz. U. Nr 209, poz. 1317 oraz z 2013 r. poz. 1012), oraz zasadność wykorzystania budżetowych i pozabudżetowych źródeł finansowania, może zwrócić się z wnioskiem do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o udzielenie we własnym imieniu gwarancji ze środków funduszu stabilizacyjnego, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711, z późn.zm.), w zakresie całości lub części kwoty objętej wnioskiem banku krajowego.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku banków – również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określając jej warunki oraz wysokość.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją finansową jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową.

5. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.

6. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach instytucji finansowej;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę emisyjną i oprocentowanie;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji finansowej oraz kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem ust. 7;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.

7. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji finansowej, nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a wszelkie dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu instytucji finansowej.

8. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 6 pkt 2, nie może w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

9. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji] 1. [1] Gwarancji może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek instytucji finansowej, w okresie obowiązywania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności ze wspólnym rynkiem pomocy publicznej polegającej na udzielaniu gwarancji.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę podmiotu;

2) przedmiot gwarancji;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku banków – również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określając jej warunki oraz wysokość.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją finansową jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową.

5. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.

6. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach instytucji finansowej;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę emisyjną i oprocentowanie;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji finansowej oraz kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem ust. 7;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.

7. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji finansowej, nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a wszelkie dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu instytucji finansowej.

8. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 6 pkt 2, nie może w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

9. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.

Art. 6. [Wniosek o udzielenie gwarancji] 1. Gwarancji może udzielić na wniosek instytucji finansowej, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw instytucji finansowych.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę podmiotu;

2) przedmiot gwarancji;

3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;

4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie sprawozdanie finansowe.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w przypadku banków – również Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określając jej warunki oraz wysokość.

4. Warunkiem zawarcia umowy gwarancji pomiędzy ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych oraz instytucją finansową jest uzyskanie zgody walnego zgromadzenia tej instytucji na związanie umową.

5. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.

6. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:

1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego przedstawicieli w organach instytucji finansowej;

2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę emisyjną i oprocentowanie;

3) określa wysokość udzielonej gwarancji;

4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych;

5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;

6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji finansowej oraz kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem ust. 7;

7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;

8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.

7. Miesięczne wynagrodzenie członka organu instytucji finansowej, nie może przekraczać dwunastokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a wszelkie dodatkowe składniki wynagrodzenia nie mogą przekraczać w skali roku trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia danego członka organu instytucji finansowej.

8. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 6 pkt 2, nie może w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

9. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób trzecich wobec Skarbu Państwa.