Wersja obowiązująca od 2024-03-01 (Dz.U.2024.294 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja obowiązująca od 2024-03-01 (Dz.U.2024.294 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-01-20 do 2024-02-29 (Dz.U.2022.133 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-01-22 do 2022-01-19 (Dz.U.2020.103 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-06-22 do 2020-01-21 (Dz.U.2016.891 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-08-21 do 2016-06-21 (Dz.U.2012.942 tekst jednolity)
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-03-02 do 2012-08-20
[Wyłączenie stosowania przepisu Kodeksu cywilnego] 1. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.6)) nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
2. [15] W przypadku zastawu finansowego na wierzytelności kredytowej:
1) zastawca nie jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz,
2) wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawnik
– jeżeli ustanawiający zabezpieczenie finansowe poinformował dłużnika wierzytelności kredytowej na piśmie o ustanowieniu na tej wierzytelności zastawu finansowego oraz o skutkach określonych w pkt 1 i 2. W przypadku braku takiego poinformowania wyłącznie uprawnionym do żądania spełnienia świadczenia jest zastawca.
3. [16] Strony umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w formie zastawu na wierzytelności kredytowej mogą postanowić, że uprawniony do żądania spełnienia świadczenia z wierzytelności kredytowej będzie wyłącznie zastawca albo zastawca i zastawnik łącznie. Postanowienie o łącznym uprawnieniu do żądania spełnienia świadczenia przez zastawcę i zastawnika jest skuteczne wobec dłużnika wierzytelności kredytowej pod warunkiem poinformowania go na piśmie przez ustanawiającego zabezpieczenie finansowe o treści tego postanowienia.
[15] Art. 12 ust. 2 dodany przez art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych oraz ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. poz. 173). Zmiana weszła w życie 2 marca 2012 r.
[16] Art. 12 ust. 3 dodany przez art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych oraz ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. poz. 173). Zmiana weszła w życie 2 marca 2012 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-05-01 do 2012-03-01
Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.6)) nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.