Wersja obowiązująca od 2024.02.06     (Dz.U.2024.146 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.12.09 do 2024.02.05     (Dz.U.2022.2561 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.07.14 do 2022.12.08     (Dz.U.2021.1285 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.08.14 do 2021.07.13     (Dz.U.2020.1398 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.07.24 do 2020.08.13     (Dz.U.2019.1373 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.08.08 do 2019.07.23     (Dz.U.2018.1510 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.10.19 do 2018.08.07     (Dz.U.2017.1938 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.11.02 do 2017.10.18     (Dz.U.2016.1793 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.04.29 do 2016.11.01     (Dz.U.2015.581 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.11.15 do 2015.04.28

Art. 26. [6] (uchylony).

[6] Art. 26 uchylony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 października 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1491). Zmiana weszła w życie 15 listopada 2014 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.09.11 do 2014.11.14     (Dz.U.2008.164.1027 tekst jednolity)

Art. 26. 1. Prezes Funduszu może na wniosek wnioskodawcy, o którym mowa w art. 25, jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 Prezes Funduszu może wydać wnioskodawcy, na jego wniosek albo na wniosek jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, zgodę na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, najtańszym środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, w przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia.

3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, są ostateczne. Od tych decyzji przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

4. Koszty leczenia, badań diagnostycznych lub transportu wynikające z ust. 1 i 2 są finansowane z budżetu państwa.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.01.01 do 2008.09.10

Art. 26. [Skierowanie do leczenia za granicą] [4] 1. Prezes Funduszu może na wniosek wnioskodawcy, o którym mowa w art. 25, jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 Prezes Funduszu może wydać wnioskodawcy, na jego wniosek albo na wniosek jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, zgodę na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, najtańszym środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, w przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia.

3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, są ostateczne. Od tych decyzji przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

4. Koszty leczenia, badań diagnostycznych lub transportu wynikające z ust. 1 i 2 są finansowane z budżetu państwa.

[4] Art. 26 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 166, poz. 1172). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2008 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004.10.01 do 2007.12.31

Art. 26. [Skierowanie do leczenia za granicą] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, na wniosek podmiotu uprawnionego, skierować świadczeniobiorcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia świadczeniobiorcy, po zasięgnięciu opinii konsultanta krajowego właściwego w danej dziedzinie medycyny.

2. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych świadczeniobiorcy poza granicami kraju:

1) wynikające z umów międzynarodowych zawartych z państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej lub członkami Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

2) powstałe na podstawie skierowania, o którym mowa w ust. 1, wraz z kosztami transportu świadczeniobiorcy do miejsca leczenia za granicą i do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju

– są finansowane z budżetu państwa.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 1,

2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1,

3) tryb pokrywania kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2

– mając na względzie dobro pacjenta oraz zasadność i skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju.