history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2023-10-16 (Dz.U.2023.2213 tekst jednolity)
[Podmiot uprawniony do udzielania urlopu okolicznościowego] 1. Urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub kierownik komórki organizacyjnej, w której policjant pełni służbę stale, do której został delegowany, w której czasowo pełni obowiązki służbowe albo w której odbywa studia lub szkolenie.
2. Komendantowi Głównemu Policji urlopu okolicznościowego udziela minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Kierownikowi jednostki organizacyjnej Policji urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji wyższego stopnia.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może zastrzec uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wyłącznie dla siebie lub wskazanych kierowników komórek organizacyjnych.
5. Udzielenie urlopów, o których mowa w § 20, § 21 ust. 3 i 4 oraz § 23 ust. 1, wymaga uzyskania zgody przełożonego właściwego w sprawach osobowych, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w ust. 2.
Wersja obowiązująca od 2023-10-16 (Dz.U.2023.2213 tekst jednolity)
[Podmiot uprawniony do udzielania urlopu okolicznościowego] 1. Urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub kierownik komórki organizacyjnej, w której policjant pełni służbę stale, do której został delegowany, w której czasowo pełni obowiązki służbowe albo w której odbywa studia lub szkolenie.
2. Komendantowi Głównemu Policji urlopu okolicznościowego udziela minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Kierownikowi jednostki organizacyjnej Policji urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji wyższego stopnia.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może zastrzec uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wyłącznie dla siebie lub wskazanych kierowników komórek organizacyjnych.
5. Udzielenie urlopów, o których mowa w § 20, § 21 ust. 3 i 4 oraz § 23 ust. 1, wymaga uzyskania zgody przełożonego właściwego w sprawach osobowych, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w ust. 2.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-10-08 do 2023-10-15
[Podmiot uprawniony do udzielania urlopu okolicznościowego ] 1. [3] Urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub kierownik komórki organizacyjnej, w której policjant pełni służbę stale, do której został delegowany, w której czasowo pełni obowiązki służbowe albo w której odbywa studia lub szkolenie.
2. Komendantowi Głównemu Policji urlopu okolicznościowego udziela minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Kierownikowi jednostki organizacyjnej Policji urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji wyższego stopnia.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może zastrzec uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wyłącznie dla siebie lub wskazanych kierowników komórek organizacyjnych.
5. Udzielenie urlopów, o których mowa w § 20, § 21 ust. 3 i 4 oraz § 23 ust. 1, wymaga uzyskania zgody przełożonego właściwego w sprawach osobowych, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w ust. 2.
[3] § 25 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 września 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie urlopów policjantów (Dz.U. poz. 1804). Zmiana weszła w życie 8 października 2019 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-10-09 do 2019-10-07
[Podmiot uprawniony do udzielania urlopu okolicznościowego ] 1. Urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub kierownik komórki organizacyjnej.
2. Komendantowi Głównemu Policji urlopu okolicznościowego udziela minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Kierownikowi jednostki organizacyjnej Policji urlopu okolicznościowego udziela kierownik jednostki organizacyjnej Policji wyższego stopnia.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może zastrzec uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wyłącznie dla siebie lub wskazanych kierowników komórek organizacyjnych.
5. Udzielenie urlopów, o których mowa w § 20, § 21 ust. 3 i 4 oraz § 23 ust. 1, wymaga uzyskania zgody przełożonego właściwego w sprawach osobowych, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w ust. 2.