Wersja obowiązująca od 2023-08-23 (Dz.U.2023.1683 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-12-01 do 2023-08-22 (Dz.U.2022.2470 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-06-14 do 2022-11-30 (Dz.U.2021.1064 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-05-13 do 2021-06-13 (Dz.U.2020.848 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-07-31 do 2020-05-12 (Dz.U.2019.1427 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-08-10 do 2019-07-30 (Dz.U.2018.1542 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-03-24 do 2018-08-09 (Dz.U.2017.631 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-05-25 do 2017-03-23 (Dz.U.2016.713 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-10-17 do 2016-05-24 (Dz.U.2014.1415 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-02-05 do 2014-10-16 (Dz.U.2014.173 tekst jednolity)

Art. 20. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-06-05 do 2014-02-04

Art. 20. [2] (uchylony).

[2] Art. 20 uchylony przez art. 80 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011-01-02 do 2013-06-04

Art. 20. [Prawo użycia broni palnej lub psa służbowego] Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariusza lub innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu karnego lub aresztu śledczego;

5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z terenu jednostki organizacyjnej;

6) [1] w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, materiały zawierające informacje niejawne, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe;

7) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności w czasie jej konwojowania;

8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 oraz 5–7.

[1] Art. 20 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 178 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 182, poz. 1228). Zmiana weszła w życie 2 stycznia 2011 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-08-13 do 2011-01-01

Art. 20. [Prawo użycia broni palnej lub psa służbowego] Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariusza lub innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu karnego lub aresztu śledczego;

5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z terenu jednostki organizacyjnej;

6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, materiały stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe;

7) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności w czasie jej konwojowania;

8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 oraz 5–7.