Wersja obowiązująca od 2023-07-31 (Dz.U.2023.1465 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-07-19 do 2023-07-30 (Dz.U.2022.1510 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-07-30 do 2022-07-18 (Dz.U.2020.1320 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-06-05 do 2020-07-29 (Dz.U.2019.1040 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-05-16 do 2019-06-04 (Dz.U.2018.917 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-01-12 do 2018-05-15 (Dz.U.2018.108 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-10-12 do 2018-01-11 (Dz.U.2016.1666 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-11-04 do 2016-10-11 (Dz.U.2014.1502 tekst jednolity)

Art. 241. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1998-02-16 do 2014-11-03 (Dz.U.1998.21.94 tekst jednolity)

Art. 241. (skreślony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1996-06-02 do 1998-02-15

Art. 241. [275] (skreślony).

[275] Art. 241 skreślony przez art. 1 pkt 185 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110). Zmiana weszła w życie 2 czerwca 1996 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1994-11-26 do 1996-06-01

Art. 241. [Postanowienia układu] [4] Postanowienia układu nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż ustawowe przepisy prawa pracy lub przepisy wydane na ich podstawie.

[4] Dział jedenasty w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy ‑ Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 547). Zmiana weszła w życie 26 listopada 1994 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1990-08-18 do 1994-11-25

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. [1] (skreślony).

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. [2] Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 79.

[1] Art. 241 § 3 skreślony przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 55, poz. 319). Zmiana weszła w życie 18 sierpnia 1990 r.

[2] Art. 241 § 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 55, poz. 319). Zmiana weszła w życie 18 sierpnia 1990 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-07-01 do 1990-08-17

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. Dodatki do wynagrodzeń i inne świadczenia określa się w układzie w wysokości procentowej liczonej od najniższego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy lub od najniższego wynagrodzenia ustalonego w układzie.

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć obowiązujące w dniu 1 stycznia danego roku najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej [3] na podstawie art. 79.

[3] Art. 241 § 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U. Nr 35, poz. 192). Zmiana weszła w życie 1 lipca 1989 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1987-01-01 do 1989-06-30

Art. 241. [Warunki wynagradzania pracowników] [4] § 1. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania układ, określając warunki wynagradzania pracowników, ustala najniższe stawki wynagrodzenia zasadniczego i zasady ich przyznawania. Układ może również określać inne składniki wynagrodzenia, a zwłaszcza uzasadnione charakterem pracy w danej gałęzi pracy lub zawodzie albo innymi szczególnymi potrzebami oraz składniki uzależnione od wyników pracy; układ ustala najniższą wysokość tych składników i zasady ich przyznawania.

§ 2. Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy innych niż wymienione w § 1 układ określa szczegółowe warunki wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w danej gałęzi pracy lub zawodzie, w myśl zasad określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

§ 3. Dodatki do wynagrodzeń i inne świadczenia określa się w układzie w wysokości procentowej liczonej od najniższego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy lub od najniższego wynagrodzenia ustalonego w układzie.

§ 4. Układ może przyjąć za podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju oraz dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzenie niższe od przewidzianego w art. 81 § 2-4 i art. 134 § 1, nie niższe jednak niż wynagrodzenie, o którym mowa w § 5.

§ 5. Przez najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy należy rozumieć obowiązujące w dniu 1 stycznia danego roku najniższe wynagrodzenie określone przez Radę Ministrów na podstawie art. 79.

[4] Dział jedenasty w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1986 r. o zmianie ustawy ‑ Kodeks pracy (Dz.U. Nr 42, poz. 201). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1987 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1975-01-01 do 1986-12-31

Art. 241. [Postanowienia układu zbiorowego pracy ] Postanowienia układu zbiorowego pracy zastępują z dniem wejścia w życie odpowiednie warunki umów o pracę wynikające z poprzednio obowiązującego układu.