Wersja obowiązująca od 2023.02.23     (Dz.U.2023.334 tekst jednolity)

Art. 29. [Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

2. Właściwy organ, po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej:

1) może sprawdzić znajomość języka polskiego w przypadku osoby wykonującej zawód mający wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, a także w przypadku osoby wykonującej inny zawód – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do posiadania znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej;

2) sprawdza znajomość języka polskiego na wniosek osoby, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegały uznaniu.

3. Znajomość języka polskiego jest sprawdzana z zachowaniem proporcjonalności w odniesieniu do danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

4. Osoba, o której mowa w ust. 2, może potwierdzić znajomość języka polskiego przez:

1) przedłożenie właściwemu organowi dokumentu potwierdzającego znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, wydanego przez uprawniony podmiot działający w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim, w szczególności świadectwa dojrzałości uzyskanego po zdaniu egzaminu maturalnego w języku polskim lub dyplomu ukończenia studiów prowadzonych w języku polskim;

2) złożenie egzaminu z języka polskiego, przeprowadzanego przez właściwy organ.

5. Za przeprowadzenie egzaminu z języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca egzamin. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy jednostki przeprowadzającej egzamin.

6. Opłata, o której mowa w ust. 5, jest ustalana w wysokości kosztów przeprowadzenia egzaminu z języka polskiego, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 15% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w roku przeprowadzenia egzaminu.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ na podstawie dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, lub na podstawie wyniku egzaminu z języka polskiego wydaje zaświadczenie o znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej. Odmowa potwierdzenia znajomości języka polskiego następuje w drodze decyzji administracyjnej.

8. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku egzaminu z języka polskiego właściwy organ, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 7, wyznacza termin, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, może ponownie przystąpić do egzaminu.

9. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej,

2) sposób przeprowadzania egzaminu z języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające egzamin z języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, konieczność zachowania proporcjonalności sprawdzania znajomości języka polskiego oraz przejrzystość przeprowadzania egzaminu z języka polskiego.

Wersja obowiązująca od 2023.02.23     (Dz.U.2023.334 tekst jednolity)

Art. 29. [Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

2. Właściwy organ, po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej:

1) może sprawdzić znajomość języka polskiego w przypadku osoby wykonującej zawód mający wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, a także w przypadku osoby wykonującej inny zawód – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do posiadania znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej;

2) sprawdza znajomość języka polskiego na wniosek osoby, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegały uznaniu.

3. Znajomość języka polskiego jest sprawdzana z zachowaniem proporcjonalności w odniesieniu do danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

4. Osoba, o której mowa w ust. 2, może potwierdzić znajomość języka polskiego przez:

1) przedłożenie właściwemu organowi dokumentu potwierdzającego znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, wydanego przez uprawniony podmiot działający w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim, w szczególności świadectwa dojrzałości uzyskanego po zdaniu egzaminu maturalnego w języku polskim lub dyplomu ukończenia studiów prowadzonych w języku polskim;

2) złożenie egzaminu z języka polskiego, przeprowadzanego przez właściwy organ.

5. Za przeprowadzenie egzaminu z języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca egzamin. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy jednostki przeprowadzającej egzamin.

6. Opłata, o której mowa w ust. 5, jest ustalana w wysokości kosztów przeprowadzenia egzaminu z języka polskiego, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 15% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w roku przeprowadzenia egzaminu.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ na podstawie dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, lub na podstawie wyniku egzaminu z języka polskiego wydaje zaświadczenie o znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej. Odmowa potwierdzenia znajomości języka polskiego następuje w drodze decyzji administracyjnej.

8. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku egzaminu z języka polskiego właściwy organ, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 7, wyznacza termin, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, może ponownie przystąpić do egzaminu.

9. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej,

2) sposób przeprowadzania egzaminu z języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające egzamin z języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, konieczność zachowania proporcjonalności sprawdzania znajomości języka polskiego oraz przejrzystość przeprowadzania egzaminu z języka polskiego.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.08.03 do 2023.02.22

Art. 29. [Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu] [7] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

2. Właściwy organ, po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej:

1) może sprawdzić znajomość języka polskiego w przypadku osoby wykonującej zawód mający wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, a także w przypadku osoby wykonującej inny zawód – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do posiadania znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej;

2) sprawdza znajomość języka polskiego na wniosek osoby, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegały uznaniu.

3. Znajomość języka polskiego jest sprawdzana z zachowaniem proporcjonalności w odniesieniu do danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej.

4. Osoba, o której mowa w ust. 2, może potwierdzić znajomość języka polskiego przez:

1) przedłożenie właściwemu organowi dokumentu potwierdzającego znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, wydanego przez uprawniony podmiot działający w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim, w szczególności świadectwa dojrzałości uzyskanego po zdaniu egzaminu maturalnego w języku polskim lub dyplomu ukończenia studiów prowadzonych w języku polskim;

2) złożenie egzaminu z języka polskiego, przeprowadzanego przez właściwy organ.

5. Za przeprowadzenie egzaminu z języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca egzamin. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy jednostki przeprowadzającej egzamin.

6. Opłata, o której mowa w ust. 5, jest ustalana w wysokości kosztów przeprowadzenia egzaminu z języka polskiego, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 15% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w roku przeprowadzenia egzaminu.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ na podstawie dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, lub na podstawie wyniku egzaminu z języka polskiego wydaje zaświadczenie o znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej. Odmowa potwierdzenia znajomości języka polskiego następuje w drodze decyzji administracyjnej.

8. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku egzaminu z języka polskiego właściwy organ, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 7, wyznacza termin, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, może ponownie przystąpić do egzaminu.

9. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej,

2) sposób przeprowadzania egzaminu z języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające egzamin z języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, konieczność zachowania proporcjonalności sprawdzania znajomości języka polskiego oraz przejrzystość przeprowadzania egzaminu z języka polskiego.

[7] Art. 29 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz.U. poz. 1616). Zmiana weszła w życie 3 sierpnia 2022 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.09.08 do 2022.08.02     (Dz.U.2021.1646 tekst jednolity)

Art. 29. [Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu albo działalności.

2. Weryfikacja znajomości języka polskiego może być dokonana po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej, w przypadku osób wykonujących:

1) zawody mające wpływ na bezpieczeństwo pacjentów;

2) inne zawody – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do wystarczającej do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej znajomości języka polskiego.

3. Weryfikacji znajomości języka polskiego dokonuje się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1.

4. Za weryfikację znajomości języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca weryfikację, biorąc pod uwagę poniesione koszty.

5. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie niezbędnej do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności regulowanej,

2) sposób i tryb przeprowadzania weryfikacji znajomości języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające weryfikację znajomości języka polskiego,

4) sposób ustalania oraz wnoszenia opłaty za przeprowadzenie weryfikacji znajomości języka polskiego,

5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu pozytywnej weryfikacji znajomości języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego lub działalności regulowanej, a także przejrzystość procesu weryfikacji znajomości języka polskiego, w tym możliwość ponownego poddania się weryfikacji w przypadku jej negatywnego wyniku.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.02.12 do 2021.09.07     (Dz.U.2020.220 tekst jednolity)

[Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu ] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu albo działalności.

2. Weryfikacja znajomości języka polskiego może być dokonana po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej, w przypadku osób wykonujących:

1) zawody mające wpływ na bezpieczeństwo pacjentów;

2) inne zawody – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do wystarczającej do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej znajomości języka polskiego.

3. Weryfikacji znajomości języka polskiego dokonuje się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1.

4. Za weryfikację znajomości języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca weryfikację, biorąc pod uwagę poniesione koszty.

5. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie niezbędnej do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności regulowanej,

2) sposób i tryb przeprowadzania weryfikacji znajomości języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające weryfikację znajomości języka polskiego,

4) sposób ustalania oraz wnoszenia opłaty za przeprowadzenie weryfikacji znajomości języka polskiego,

5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu pozytywnej weryfikacji znajomości języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego lub działalności regulowanej, a także przejrzystość procesu weryfikacji znajomości języka polskiego, w tym możliwość ponownego poddania się weryfikacji w przypadku jej negatywnego wyniku.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.12.05 do 2020.02.11     (Dz.U.2018.2272 tekst jednolity)

[Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu ] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu albo działalności.

2. Weryfikacja znajomości języka polskiego może być dokonana po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej, w przypadku osób wykonujących:

1) zawody mające wpływ na bezpieczeństwo pacjentów;

2) inne zawody – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do wystarczającej do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej znajomości języka polskiego.

3. Weryfikacji znajomości języka polskiego dokonuje się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1.

4. Za weryfikację znajomości języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca weryfikację, biorąc pod uwagę poniesione koszty.

5. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie niezbędnej do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności regulowanej,

2) sposób i tryb przeprowadzania weryfikacji znajomości języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające weryfikację znajomości języka polskiego,

4) sposób ustalania oraz wnoszenia opłaty za przeprowadzenie weryfikacji znajomości języka polskiego,

5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu pozytywnej weryfikacji znajomości języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego lub działalności regulowanej, a także przejrzystość procesu weryfikacji znajomości języka polskiego, w tym możliwość ponownego poddania się weryfikacji w przypadku jej negatywnego wyniku.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.01.18 do 2018.12.04

Art. 29. [Obowiązek znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu ] 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu albo działalności.

2. Weryfikacja znajomości języka polskiego może być dokonana po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej, w przypadku osób wykonujących:

1) zawody mające wpływ na bezpieczeństwo pacjentów;

2) inne zawody – jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do wystarczającej do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej znajomości języka polskiego.

3. Weryfikacji znajomości języka polskiego dokonuje się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1.

4. Za weryfikację znajomości języka polskiego jest pobierana opłata, której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca weryfikację, biorąc pod uwagę poniesione koszty.

5. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego działu może określić, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie niezbędnej do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności regulowanej,

2) sposób i tryb przeprowadzania weryfikacji znajomości języka polskiego,

3) jednostki przeprowadzające weryfikację znajomości języka polskiego,

4) sposób ustalania oraz wnoszenia opłaty za przeprowadzenie weryfikacji znajomości języka polskiego,

5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu pozytywnej weryfikacji znajomości języka polskiego

– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach danego zawodu regulowanego lub działalności regulowanej, a także przejrzystość procesu weryfikacji znajomości języka polskiego, w tym możliwość ponownego poddania się weryfikacji w przypadku jej negatywnego wyniku.