§ 2. [Badanie wstępne] 1. Za zdolną do pracy w zawodzie nurka uznaje się osobę, u której po przeprowadzeniu wstępnego badania lekarskiego, zwanego dalej „badaniem wstępnym”, nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania prac podwodnych.

2. Badanie przeprowadza lekarz, który:

1) posiada specjalizację I stopnia lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny transportu, medycyny pracy, medycyny przemysłowej lub medycyny lotniczej oraz

2) ukończył szkolenie w zakresie orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych w instytucie badawczym prowadzącym działalność w dziedzinie medycyny hiperbarycznej albo uczelni medycznej prowadzącej działalność w dziedzinie medycyny hiperbarycznej lub kurs w zakresie medycyny podwodnej prowadzony w ramach programu specjalizacji w zakresie medycyny transportu lub medycyny pracy.

3. Ukończenie szkolenia w zakresie orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych potwierdza instytut badawczy albo uczelnia medyczna, o których mowa w ust. 2 pkt 2, zaświadczeniem, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

4. Wojewódzki ośrodek medycyny pracy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lekarza na podstawie dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, wydaje lekarzowi, na jego wniosek, zaświadczenie o posiadaniu kwalifikacji do orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych, którego kopię przesyła do Urzędu Morskiego w Gdyni. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.

§ 2. 1. Za zdolną do pracy w zawodzie nurka uznaje się osobę, u której po przeprowadzeniu wstępnego badania lekarskiego, zwanego dalej „badaniem wstępnym”, nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania prac podwodnych.

2. [1] Badanie przeprowadza lekarz, który:

1) posiada specjalizację I stopnia lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny transportu, medycyny pracy, medycyny przemysłowej lub medycyny lotniczej oraz

2) [2] ukończył szkolenie w zakresie orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych w instytucie badawczym prowadzącym działalność w dziedzinie medycyny hiperbarycznej albo uczelni medycznej prowadzącej działalność w dziedzinie medycyny hiperbarycznej lub kurs w zakresie medycyny podwodnej prowadzony w ramach programu specjalizacji w zakresie medycyny transportu lub medycyny pracy.

3. [3] Ukończenie szkolenia w zakresie orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych potwierdza instytut badawczy albo uczelnia medyczna, o których mowa w ust. 2 pkt 2, zaświadczeniem, którego wzór określa załącznik nr 1 [4] do rozporządzenia.

4. [5] Wojewódzki ośrodek medycyny pracy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lekarza na podstawie dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, wydaje lekarzowi, na jego wniosek, zaświadczenie o posiadaniu kwalifikacji do orzekania o zdolności do wykonywania prac podwodnych, którego kopię przesyła do Urzędu Morskiego w Gdyni. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 9 [6] do rozporządzenia.

§ 2. 1. Za zdolną do pracy w zawodzie nurka uznaje się osobę, u której po przeprowadzeniu wstępnego badania lekarskiego, zwanego dalej „badaniem wstępnym”, nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania prac podwodnych.

2. Badanie przeprowadza lekarz, który:

1) posiada specjalizację w dziedzinie medycyny morskiej i tropikalnej albo w dziedzinie medycyny transportu, medycyny pracy lub medycyny lotniczej oraz

2) ukończył szkolenie w ośrodku medycyny hiperbarycznej działającym w strukturze jednostki badawczo-rozwojowej lub uczelni medycznej, zwanym dalej „ośrodkiem medycyny hiperbarycznej”.

3. Ukończenie szkolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, potwierdza ośrodek medycyny hiperbarycznej zaświadczeniem, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

4. Zaświadczenie wystawia się w trzech egzemplarzach, przy czym jeden otrzymuje osoba, która ukończyła szkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, drugi dołączony jest do dokumentacji szkolenia, a trzeci przesyła się do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lekarza.