Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony)

Art. 22. (uchylony).

Art. 22. [45] (uchylony).

Art. 22. [Prawo do kwatery] 1. Żołnierzowi służby stałej zajmującemu kierownicze stanowisko służbowe w Ministerstwie Obrony Narodowej lub stanowisko dowódcze w Siłach Zbrojnych, a także osobie zajmującej kierownicze stanowisko w Ministerstwie Obrony Narodowej, można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej na czas zajmowania tego stanowiska.

2. Do kwater funkcyjnych nie stosuje się przepisów art. 24 ust. 6 oraz art. 26.

3. Decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej wydaje dyrektor oddziału regionalnego Agencji na wniosek zainteresowanego.

4. Żołnierz służby stałej, któremu przydzielono kwaterę funkcyjną, nie ponosi opłat za jej używanie w odniesieniu do powierzchni przekraczającej maksymalną powierzchnię użytkową podstawową.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych, minimalną normę powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych oraz ich strukturę, sposób wnoszenia opłat za używanie lokalu przez osoby zajmujące te kwatery, terminy i tryb zasiedlania oraz zwalniania tych kwater.

6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić, aby:

1) wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych obejmował stanowiska dowódcze i kierownicze;

2) minimalne normy powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych uwzględniały ich szczególny charakter;

3) zasiedlanie oraz zwalnianie kwater funkcyjnych zapewniało ich efektywne wykorzystanie.

Art. 22. [Prawo do kwatery] 1. [9] Żołnierzowi służby stałej zajmującemu kierownicze stanowisko służbowe w Ministerstwie Obrony Narodowej lub stanowisko dowódcze w Siłach Zbrojnych, a także osobie zajmującej kierownicze stanowisko w Ministerstwie Obrony Narodowej, można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej na czas zajmowania tego stanowiska.

2. [10] Do kwater funkcyjnych nie stosuje się przepisów art. 24 ust. 6 oraz art. 26.

3. Decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej wydaje dyrektor oddziału regionalnego Agencji na wniosek zainteresowanego.

4. Żołnierz służby stałej, któremu przydzielono kwaterę funkcyjną, nie ponosi opłat za jej używanie w odniesieniu do powierzchni przekraczającej maksymalną powierzchnię użytkową podstawową.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych, minimalną normę powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych oraz ich strukturę, sposób wnoszenia opłat za używanie lokalu przez osoby zajmujące te kwatery, terminy i tryb zasiedlania oraz zwalniania tych kwater.

6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić, aby:

1) wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych obejmował stanowiska dowódcze i kierownicze,

2) minimalne normy powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych uwzględniały ich szczególny charakter.

3) zasiedlanie oraz zwalnianie kwater funkcyjnych zapewniało ich efektywne wykorzystanie.

Art. 22. [Prawo do kwatery] [32] 1. Żołnierzowi służby stałej zajmującemu kierownicze stanowisko służbowe w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także osobie zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej, można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej na czas zajmowania tego stanowiska.

2. Do określenia wielkości powierzchni kwater funkcyjnych nie stosuje się maksymalnych norm powierzchni użytkowej podstawowej, o których mowa w art. 26. Pozostałe przepisy dotyczące zakwaterowania żołnierzy służby stałej stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem art. 24 ust. 6–8 i art. 32a.

3. Decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej wydaje dyrektor oddziału regionalnego Agencji na wniosek zainteresowanego.

4. Żołnierz służby stałej, któremu przydzielono kwaterę funkcyjną, nie ponosi opłat za jej używanie w odniesieniu do powierzchni przekraczającej maksymalną powierzchnię użytkową podstawową.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych, minimalną normę powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych oraz ich strukturę, sposób wnoszenia opłat za używanie lokalu przez osoby zajmujące te kwatery, terminy i tryb zasiedlania oraz zwalniania tych kwater.

6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić, aby:

1) wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych obejmował stanowiska dowódcze i kierownicze,

2) minimalne normy powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych uwzględniały ich szczególny charakter.

3) zasiedlanie oraz zwalnianie kwater funkcyjnych zapewniało ich efektywne wykorzystanie.

Art. 22. [Prawo do kwatery] 1. Prawo do kwatery przysługuje żołnierzowi zawodowemu od dnia powołania go do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. Prawo to przysługuje również żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową w okresie próbnym oraz słuchaczy akademii wojskowych mianowanych w czasie odbywania studiów na pierwszy stopień oficerski. Żołnierzom pełniącym służbę w okresie próbnym prawo do kwatery przysługuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego okresu, a absolwentom akademii wojskowych – z dniem wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe.

3. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową jako służbę stałą i innym osobom zajmującym kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej można przydzielić kwaterę funkcyjną na czas zajmowania określonego stanowiska służbowego. Do kwater tych nie stosuje się norm powierzchni mieszkalnej. Żołnierz otrzymujący kwaterę funkcyjną może zachować prawo do dotychczas zajmowanej kwatery. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio.

4. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych kwater.

5. Kwaterę przydziela się w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, lub za zgodą dowódcy jednostki wojskowej w miejscowości pobliskiej, jeżeli istnieje z niej dogodny dojazd publicznymi środkami transportu do miejsca pełnienia służby.

6. Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.

Art. 22. [Prawo do kwatery] 1. Prawo do kwatery przysługuje żołnierzowi zawodowemu od dnia powołania go do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. Prawo to przysługuje również żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową w okresie próbnym oraz słuchaczy akademii wojskowych mianowanych w czasie odbywania studiów na pierwszy stopień oficerski. Żołnierzom pełniącym służbę w okresie próbnym prawo do kwatery przysługuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego okresu, a absolwentom akademii wojskowych - z dniem wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe.

3. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową jako służbę stałą i innym osobom zajmującym kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej można przydzielić kwaterę funkcyjną na czas zajmowania określonego stanowiska służbowego. Do kwater tych nie stosuje się norm powierzchni mieszkalnej. Żołnierz otrzymujący kwaterę funkcyjną może zachować prawo do dotychczas zajmowanej kwatery. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio.

4. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych kwater.

5. Kwaterę przydziela się w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, lub za zgodą dowódcy jednostki wojskowej w miejscowości pobliskiej, jeżeli istnieje z niej dogodny dojazd publicznymi środkami transportu do miejsca pełnienia służby.

6. Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.