Art. 1. [Prawo do wykonywania zawodu felczera] Zawód felczera może wykonywać osoba, której Naczelna Rada Lekarska przyznała prawo wykonywania zawodu i która jest jednocześnie wpisana do Centralnego Rejestru Felczerów prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską.

Art. 1. [Prawo do wykonywania zawodu felczera] Zawód felczera może wykonywać osoba, której Naczelna Rada Lekarska przyznała prawo wykonywania zawodu i która jest jednocześnie wpisana do Centralnego Rejestru Felczerów prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską.

Art. 1. [Prawo do wykonywania zawodu felczera ] 1. [1] Zawód felczera może wykonywać osoba, której Naczelna Rada Lekarska przyznała prawo wykonywania zawodu i która jest jednocześnie wpisana do Centralnego Rejestru Felczerów prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską.

Art. 1. [Uzyskanie prawa wykonywania zawodu] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów.

2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które:

1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo

2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo

3) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 65 oraz z 2018 r. poz. 650 i 1669) oraz

4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych;

5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera;

6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera;

7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu.

3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera.

4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego.

5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin.

6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej.

7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu.

8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50% ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera;

2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6;

3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7.

Art. 1. [Uzyskanie prawa wykonywania zawodu] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów.

2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które:

1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo

2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo

3) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 65) oraz

4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych;

5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera;

6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera;

7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu.

3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera.

4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego.

5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin.

6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej.

7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu.

8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50% ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera;

2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6;

3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7.

Art. 1. [Uzyskanie prawa wykonywania zawodu] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów.

2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które:

1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo

2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo

3) [1] posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 65) oraz

4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych;

5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera;

6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera;

7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu.

3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera.

4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego.

5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin.

6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej.

7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu.

8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50% ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera;

2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6;

3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7.

Art. 1. [Uzyskanie prawa wykonywania zawodu] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów.

2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które:

1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo

2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo

3) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) [1] oraz

4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych;

5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera;

6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera;

7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu.

3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera.

4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego.

5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin.

6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej.

7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu.

8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50% ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera;

2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6;

3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7.

Art. 1. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów.

2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które:

1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo

2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo

3) [1] posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) oraz

4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych;

5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera;

6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera;

7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu.

3. [2] W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera.

4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego.

5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin.

6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej.

7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu.

8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50 % ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera;

2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6;

3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7.