Art. 3. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) unikanie pobrania próbki fizjologicznej, niewyrażenie zgody na pobranie próbki fizjologicznej lub niezgłoszenie się na to pobranie bez ważnego uzasadnienia, po uprzednim powiadomieniu zawodnika o wytypowaniu do pobrania próbki fizjologicznej przez osobę upoważnioną do jej pobrania;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie poza zawodami substancji zabronionej w okresie poza zawodami lub metody zabronionej w okresie poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem uznawanym za doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpracę w ramach obowiązków zawodowych lub innych obowiązków związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub dowiedziono jej udziału w zachowaniu uznawanym za doping w sporcie w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik osób, o których mowa w lit. a lub b;

11) poza manipulowaniem lub usiłowaniem manipulowania, o którym mowa w pkt 5, działanie zawodnika lub innej osoby zmierzające do zniechęcenia osoby zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych lub grożenie osobie zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych.

2. Współpracę, o której mowa w ust. 1 pkt 10, uznaje się za doping w sporcie, jeżeli zawodnik lub inna osoba podejmująca tę współpracę nie przedstawi dowodów potwierdzających, że współpraca z osobą o statusie osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego nie była związana ze sportem, z wykonywaniem pracy zawodowej lub że nie można było tej współpracy uniknąć.

3. Zakaz współpracy z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, trwa przez okres 6 lat, licząc od dnia rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, albo przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeżeli jej wymiar przekracza 6 lat.

4. Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Art. 3. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) unikanie pobrania próbki fizjologicznej, niewyrażenie zgody na pobranie próbki fizjologicznej lub niezgłoszenie się na to pobranie bez ważnego uzasadnienia, po uprzednim powiadomieniu zawodnika o wytypowaniu do pobrania próbki fizjologicznej przez osobę upoważnioną do jej pobrania;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie poza zawodami substancji zabronionej w okresie poza zawodami lub metody zabronionej w okresie poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem uznawanym za doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpracę w ramach obowiązków zawodowych lub innych obowiązków związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub dowiedziono jej udziału w zachowaniu uznawanym za doping w sporcie w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik osób, o których mowa w lit. a lub b;

11) poza manipulowaniem lub usiłowaniem manipulowania, o którym mowa w pkt 5, działanie zawodnika lub innej osoby zmierzające do zniechęcenia osoby zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych lub grożenie osobie zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych.

2. Współpracę, o której mowa w ust. 1 pkt 10, uznaje się za doping w sporcie, jeżeli zawodnik lub inna osoba podejmująca tę współpracę nie przedstawi dowodów potwierdzających, że współpraca z osobą o statusie osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego nie była związana ze sportem, z wykonywaniem pracy zawodowej lub że nie można było tej współpracy uniknąć.

3. Zakaz współpracy z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, trwa przez okres 6 lat, licząc od dnia rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, albo przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeżeli jej wymiar przekracza 6 lat.

4. Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Art. 3. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) [2] unikanie pobrania próbki fizjologicznej, niewyrażenie zgody na pobranie próbki fizjologicznej lub niezgłoszenie się na to pobranie bez ważnego uzasadnienia, po uprzednim powiadomieniu zawodnika o wytypowaniu do pobrania próbki fizjologicznej przez osobę upoważnioną do jej pobrania;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie poza zawodami substancji zabronionej w okresie poza zawodami lub metody zabronionej w okresie poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem uznawanym za doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpracę w ramach obowiązków zawodowych lub innych obowiązków związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub dowiedziono jej udziału w zachowaniu uznawanym za doping w sporcie w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik osób, o których mowa w lit. a lub b;

11) [3] poza manipulowaniem lub usiłowaniem manipulowania, o którym mowa w pkt 5, działanie zawodnika lub innej osoby zmierzające do zniechęcenia osoby zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych lub grożenie osobie zgłaszającej naruszenie przepisów antydopingowych.

2. [4] Współpracę, o której mowa w ust. 1 pkt 10, uznaje się za doping w sporcie, jeżeli zawodnik lub inna osoba podejmująca tę współpracę nie przedstawi dowodów potwierdzających, że współpraca z osobą o statusie osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego nie była związana ze sportem, z wykonywaniem pracy zawodowej lub że nie można było tej współpracy uniknąć.

3. Zakaz współpracy z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, trwa przez okres 6 lat, licząc od dnia rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, albo przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeżeli jej wymiar przekracza 6 lat.

4. Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Art. 3. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) niewyrażenie zgody na pobranie próbki fizjologicznej, niezgłoszenie się na to pobranie bez ważnego uzasadnienia lub unikanie w inny sposób pobrania próbki fizjologicznej;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie poza zawodami substancji zabronionej w okresie poza zawodami lub metody zabronionej w okresie poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem uznawanym za doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpracę w ramach obowiązków zawodowych lub innych obowiązków związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub dowiedziono jej udziału w zachowaniu uznawanym za doping w sporcie w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik osób, o których mowa w lit. a lub b.

2. Współpracę, o której mowa w ust. 1 pkt 10, uznaje się za doping w sporcie, jeżeli:

1) zawodnik lub inna osoba podejmująca tę współpracę została uprzednio powiadomiona na piśmie przez właściwą organizację antydopingową lub Światową Agencję Antydopingową o statusie osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, oraz o konsekwencjach współpracy z tą osobą;

2) zawodnik lub inna osoba podejmująca współpracę może jej uniknąć;

3) właściwa organizacja antydopingowa dołożyła wszelkich starań w poinformowaniu osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego o przysługującym jej, w terminie 15 dni od dnia poinformowania, prawie do złożenia wyjaśnień o braku okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 10 lit. a lub b.

3. Zakaz współpracy z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, trwa przez okres 6 lat, licząc od dnia rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, albo przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeżeli jej wymiar przekracza 6 lat.

4. Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Art. 3. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) niewyrażenie zgody na pobranie próbki fizjologicznej, niezgłoszenie się na to pobranie bez ważnego uzasadnienia lub unikanie w inny sposób pobrania próbki fizjologicznej;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających użycie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi w okresie poza zawodami substancji zabronionej w okresie poza zawodami lub metody zabronionej w okresie poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem uznawanym za doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpracę w ramach obowiązków zawodowych lub innych obowiązków związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub dowiedziono jej udziału w zachowaniu uznawanym za doping w sporcie w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik osób, o których mowa w lit. a lub b.

2. Współpracę, o której mowa w ust. 1 pkt 10, uznaje się za doping w sporcie, jeżeli:

1) zawodnik lub inna osoba podejmująca tę współpracę została uprzednio powiadomiona na piśmie przez właściwą organizację antydopingową lub Światową Agencję Antydopingową o statusie osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, oraz o konsekwencjach współpracy z tą osobą;

2) zawodnik lub inna osoba podejmująca współpracę może jej uniknąć;

3) właściwa organizacja antydopingowa dołożyła wszelkich starań w poinformowaniu osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego o przysługującym jej, w terminie 15 dni od dnia poinformowania, prawie do złożenia wyjaśnień o braku okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 10 lit. a lub b.

3. Zakaz współpracy z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, trwa przez okres 6 lat, licząc od dnia rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, albo przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeżeli jej wymiar przekracza 6 lat.

4. Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1.