history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2024-07-01
[Sektorowy plan redukcji emisji]
1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki surowcami energetycznymi, [2] gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw klimatu może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[2] Art. 16 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 15 maja 2024 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji rządowej (Dz.U. poz. 834). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2024 r.
Wersja obowiązująca od 2024-07-01
[Sektorowy plan redukcji emisji]
1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki surowcami energetycznymi, [2] gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw klimatu może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[2] Art. 16 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 15 maja 2024 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji rządowej (Dz.U. poz. 834). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2024 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-03-25 do 2024-06-30 (Dz.U.2022.673 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw klimatu może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-06-22 do 2022-03-24 (Dz.U.2020.1077 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw klimatu może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-02-29 do 2020-06-21
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw klimatu [24] w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw klimatu [25] może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[24] Art. 16 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 284). Zmiana weszła w życie 29 lutego 2020 r.
[25] Art. 16 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 284). Zmiana weszła w życie 29 lutego 2020 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-08-02 do 2020-02-28 (Dz.U.2019.1447 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-06-29 do 2019-08-01 (Dz.U.2018.1271 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-02-17 do 2018-06-28 (Dz.U.2017.286 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-03-17 do 2017-02-16
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. [3] W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: energii, gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[3] Art. 16 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-12-29 do 2016-03-16 (Dz.U.2015.2273 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa [3] oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[3] Obecnie minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 1a i art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 812; ost. zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 1960), która weszła w życie 1 kwietnia 1999 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-09-09 do 2015-12-28
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2a. [41] Sektorowy plan redukcji emisji może zawierać także:
1) działania prowadzące do ograniczenia emisji z transportu;
2) działania zmierzające do zmiany rodzaju lub jakości paliw dopuszczonych do obrotu gospodarczego;
3) działania zmierzające do ograniczenia niskiej, rozproszonej emisji komunalno-bytowej;
4) inne działania zmierzające do ograniczania krajowych emisji.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[41] Art. 16 ust. 2a dodany przez art. 123 pkt 14 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223). Zmiana weszła w życie 9 września 2015 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-09-19 do 2015-09-08 (Dz.U.2013.1107 tekst jednolity)
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-01-01 do 2013-09-18
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. [1] W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
[1] Art. 16 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 43 ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 951). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2013 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-09-18 do 2012-12-31
[Sektorowy plan redukcji emisji] 1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
3. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzystające ze środowiska i objęte sektorowym planem redukcji emisji są obowiązane, w zakresie określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji, polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.