Wersja obowiązująca od 2021.11.24     (Dz.U.2021.2117 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.01.28 do 2021.11.23     (Dz.U.2020.130 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.02.14 do 2020.01.27     (Dz.U.2019.283 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.02.15 do 2019.02.13     (Dz.U.2018.377 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.06.07 do 2018.02.14     (Dz.U.2016.794 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011.02.25 do 2016.06.06     (Dz.U.2011.41.213 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010.08.07 do 2011.02.24

Art. 25. [Opłata za egzamin] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1a. [20] Jeżeli egzamin nie dojdzie do skutku z przyczyn nieleżących po stronie kandydata opłata podlega zwrotowi. Opłata może zostać zwrócona, jeżeli kandydat z przyczyn przez siebie niezawinionych nie mógł przystąpić do egzaminu.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

[20] Art. 25 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 826). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2010 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008.04.29 do 2010.08.06     (Dz.U.2008.73.443 tekst jednolity)

Art. 25. 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002.02.07 do 2008.04.28     (Dz.U.2002.9.86 tekst jednolity)

Art. 25. [Opłata egzaminacyjna] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.06.11 do 2002.02.06

Art. 25. [Opłata egzaminacyjna] 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

2. [32] Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

[32] Art. 25 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 474). Zmiana weszła w życie 11 czerwca 2001 r.