Wersja obowiązująca od 2021.11.04     (Dz.U.2021.1995 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.05.12 do 2021.11.03     (Dz.U.2020.838 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.11.14 do 2020.05.11     (Dz.U.2018.2142 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.11.30 do 2018.11.13     (Dz.U.2017.2213 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.09.09 do 2017.11.29     (Dz.U.2016.1432 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.08.20 do 2016.09.08     (Dz.U.2014.1099 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2014.08.19

Art. 37. [5] (uchylony).

[5] Art. 37 uchylony przez art. 65 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005.08.04 do 2013.06.04     (Dz.U.2005.145.1221 tekst jednolity)

Art. 37. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) wykonywania czynności, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3;

2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1–3 oraz 5 i 6, lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je ochraniające.