Wersja obowiązująca od 2022-12-01 do 2023-02-03

§ 9. [Jednorazowy dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego posiadającego co najmniej dziesięcioletni staż w składzie personelu latającego] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 8 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej w składzie personelu latającego, który wykonał w roku kalendarzowym loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) [13] 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

3) [14] (uchylony)

– po zakończeniu roku kalendarzowego lub ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek, przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym. Dodatku nie przyznaje się żołnierzom, o których mowa w § 8 ust. 13. [15]

1a. [16] W przypadku pilota, o którym mowa w § 8 ust. 1, zajmującego stanowisko służbowe w jednostce wojskowej powyżej szczebla brygady lotnictwa (skrzydła lotnictwa) albo dowódcy związku taktycznego, posiadającego licencję pilota klasy pierwszej lub mistrzowskiej, dopuszcza się wykonanie 30% wymiarów lotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, na symulatorach lotu.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, pełnionej w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 8 ust. 1, i wyznaczony na stanowisko, na którym nie ma obowiązku wykonywania lotów, lub przeniesiony do rezerwy kadrowej. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statki powietrzne, o których mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

[13] § 9 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. poz. 2462). Zmiana weszła w życie 1 grudnia 2022 r.

[14] § 9 ust. 1 pkt 3 uchylony przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. poz. 2462). Zmiana weszła w życie 1 grudnia 2022 r.

[15] § 9 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. poz. 2462). Zmiana weszła w życie 1 grudnia 2022 r.

[16] § 9 ust. 1a dodany przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. poz. 2462). Zmiana weszła w życie 1 grudnia 2022 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-05-27 do 2022-11-30 (Dz.U.2021.966 tekst jednolity)

§ 9. [Jednorazowy dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego posiadającego co najmniej dziesięcioletni staż w składzie personelu latającego] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 8 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej w składzie personelu latającego, który wykonał w roku kalendarzowym loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym albo

3) połowę wymiaru godzin lotów określonych odpowiednio w pkt 1 lub 2, z wyłączeniem lotów inspektorskich – w przypadku pilota, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, zajmującego stanowisko służbowe w jednostce wojskowej powyżej szczebla brygady lotnictwa (skrzydła lotnictwa) posiadającemu licencję pilota klasy pierwszej lub mistrzowskiej

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, pełnionej w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 8 ust. 1, i wyznaczony na stanowisko, na którym nie ma obowiązku wykonywania lotów, lub przeniesiony do rezerwy kadrowej. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statki powietrzne, o których mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-05-08 do 2021-05-26 (Dz.U.2019.853 tekst jednolity)

§ 9. [Jednorazowy dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego posiadającego co najmniej dziesięcioletni staż w składzie personelu latającego ] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 8 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej w składzie personelu latającego, który wykonał w roku kalendarzowym loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym albo

3) połowę wymiaru godzin lotów określonych odpowiednio w pkt 1 lub 2, z wyłączeniem lotów inspektorskich – w przypadku pilota, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, zajmującego stanowisko służbowe w jednostce wojskowej powyżej szczebla brygady lotnictwa (skrzydła lotnictwa) posiadającemu licencję pilota klasy pierwszej lub mistrzowskiej

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, pełnionej w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 8 ust. 1, i wyznaczony na stanowisko, na którym nie ma obowiązku wykonywania lotów, lub przeniesiony do rezerwy kadrowej. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statki powietrzne, o których mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-01-01 do 2019-05-07

§ 9. [Jednorazowy dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego posiadającego co najmniej dziesięcioletni staż w składzie personelu latającego ] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 8 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej w składzie personelu latającego, który wykonał w roku kalendarzowym loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym albo

3) połowę wymiaru godzin lotów określonych odpowiednio w pkt 1 lub 2, z wyłączeniem lotów inspektorskich – w przypadku pilota, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, zajmującego stanowisko służbowe w jednostce wojskowej powyżej szczebla brygady lotnictwa (skrzydła lotnictwa) posiadającemu licencję pilota klasy pierwszej lub mistrzowskiej

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, pełnionej w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 8 ust. 1, i wyznaczony na stanowisko, na którym nie ma obowiązku wykonywania lotów, lub przeniesiony do rezerwy kadrowej. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej w składzie załóg wojskowych statków powietrznych oraz innych niż wojskowe statki powietrzne, o których mowa w § 8 ust. 5 pkt 2, oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 8 ust. 1 i 2, ustalone na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.