Wersja obowiązująca od 2023-09-28 (Dz.U.2023.2045 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 883);

3) podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prowadzący działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-04-13 do 2023-09-27 (Dz.U.2021.678 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2168);

3) podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prowadzący działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-08-08 do 2021-04-12 (Dz.U.2019.1489 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1476 oraz z 2019 r. poz. 125 i 730);

3) podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prowadzący działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-10-01 do 2019-08-07

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej ] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 652 oraz z 2017 r. poz. 60 i 1566);

3) [2] podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prowadzący działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

[2] Art. 10 ust. 3 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 116 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1669). Zmiana weszła w życie 1 października 2018 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-01-30 do 2018-09-30 (Dz.U.2018.262 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej ] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 652 oraz z 2017 r. poz. 60 i 1566);

3) jednostka naukowa prowadząca działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-11-26 do 2018-01-29 (Dz.U.2015.1970 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej ] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 652);

3) jednostka naukowa prowadząca działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-09-15 do 2015-11-25

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. [9] Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów akwakultury, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) [10] wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora akwakultury, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) [11] organizacja producentów sektora akwakultury, związek tych organizacji lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471, z późn. zm.);

3) jednostka naukowa prowadząca działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) [12] stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze akwakultury na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. [13] Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze akwakultury.

[9] Art. 10 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (Dz.U. poz. 1267). Zmiana weszła w życie 15 września 2015 r.

[10] Art. 10 ust. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (Dz.U. poz. 1267). Zmiana weszła w życie 15 września 2015 r.

[11] Art. 10 ust. 3 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. c) ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (Dz.U. poz. 1267). Zmiana weszła w życie 15 września 2015 r.

[12] Art. 10 ust. 3 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. c) ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (Dz.U. poz. 1267). Zmiana weszła w życie 15 września 2015 r.

[13] Art. 10 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. d) ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (Dz.U. poz. 1267). Zmiana weszła w życie 15 września 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-11-27 do 2015-09-14 (Dz.U.2013.1389 tekst jednolity)

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów rybnych, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora rybackiego, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów, związek organizacji producentów lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471, z późn. zm.);

3) jednostka naukowa prowadząca działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze rybackim na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze rybackim.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011-03-19 do 2013-11-26

Rozdział 3

Kodeksy dobrej praktyki rybackiej

Art. 10. [Kodeks dobrej praktyki rybackiej] 1. Kodeks dobrej praktyki rybackiej, zwany dalej „kodeksem”, może być dobrowolnie opracowany i przyjęty do stosowania w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczanych produktów rybnych, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Kodeks zawiera w szczególności:

1) określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie, upowszechnienie i wdrożenie kodeksu oraz nadzór nad jego stosowaniem przez podmioty, które zobowiązały się do jego stosowania;

2) wskazanie zasad lub standardów dotyczących ochrony żywych zasobów wód, zarządzania tymi zasobami oraz rozwoju sektora rybackiego, ustanowionych przez organizacje międzynarodowe lub Unię Europejską, stanowiących podstawę opracowania kodeksu;

3) warunki i sposoby prowadzenia chowu, hodowli lub połowu określonego gatunku lub rodzaju ryb, w tym przetrzymywania i transportu ryb żywych;

4) warunki i sposoby dokonywania przeglądów lub weryfikacji postanowień kodeksu;

5) warunki stosowania kodeksu przez zainteresowane podmioty, w tym w zakresie poddawania się przeglądom i weryfikacjom przestrzegania jego postanowień;

6) określenie certyfikatu, znaku graficznego lub innego oznaczenia świadczącego o uczestnictwie podmiotów w stosowaniu kodeksu – jeżeli zostały przewidziane.

3. Kodeks może opracować:

1) organizacja producentów, związek organizacji producentów lub organizacja międzybranżowa wpisane do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

2) organizacja społeczno-zawodowa właścicieli lub armatorów statków rybackich albo uprawnionych do rybactwa, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm.³⁾);

3) jednostka naukowa prowadząca działalność w zakresie rybołówstwa morskiego lub rybactwa śródlądowego;

4) stowarzyszenie, fundacja lub inna organizacja społeczna, której statutowym celem jest działanie w sektorze rybackim na rzecz poprawy warunków higieny, zdrowia ludzi i zwierząt oraz jakości produktów, a także zmniejszenia negatywnego oraz wspierania pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają publiczne konsultacje opracowanych przez nie projektów kodeksów przez upublicznienie ich treści oraz zasięgnięcie opinii innych podmiotów działających w sektorze rybackim.