Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru] 1. Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka,

r) soi;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p oraz r.

3a. Hodowca, który nie pobiera opłaty, o której mowa w ust. 1, ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców informację zawierającą wskazanie:

1) odmiany chronionej wyłącznym prawem, w odniesieniu do której nie pobiera tej opłaty;

2) okresu, przez jaki nie pobiera tej opłaty.

3b. Posiadacz gruntów rolnych może używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, w zakresie wskazanym w informacji, o której mowa w ust. 3a.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

4a. Hodowca, który pobiera opłatę, o której mowa w ust. 1, jednorazowo przy zakupie materiału siewnego, informację w tym zakresie ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.

7. Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru] 1. Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka,

r) soi;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p oraz r.

3a. Hodowca, który nie pobiera opłaty, o której mowa w ust. 1, ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców informację zawierającą wskazanie:

1) odmiany chronionej wyłącznym prawem, w odniesieniu do której nie pobiera tej opłaty;

2) okresu, przez jaki nie pobiera tej opłaty.

3b. Posiadacz gruntów rolnych może używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, w zakresie wskazanym w informacji, o której mowa w ust. 3a.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

4a. Hodowca, który pobiera opłatę, o której mowa w ust. 1, jednorazowo przy zakupie materiału siewnego, informację w tym zakresie ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.

7. Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru ] 1. [1] Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka,

r) [2] soi;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) [3] do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p oraz r.

3a. [4] Hodowca, który nie pobiera opłaty, o której mowa w ust. 1, ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców informację zawierającą wskazanie:

1) odmiany chronionej wyłącznym prawem, w odniesieniu do której nie pobiera tej opłaty;

2) okresu, przez jaki nie pobiera tej opłaty.

3b. [5] Posiadacz gruntów rolnych może używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, w zakresie wskazanym w informacji, o której mowa w ust. 3a.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

4a. [6] Hodowca, który pobiera opłatę, o której mowa w ust. 1, jednorazowo przy zakupie materiału siewnego, informację w tym zakresie ogłasza na swojej stronie internetowej lub na stronie internetowej organizacji hodowców.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.

7. Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru] 1. Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.

7. Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru] 1. Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. [1] Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.

7. Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [Prawo do używania materiału ze zbioru] 1. [3] Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) [4] dotyczy materiału siewnego następujących roślin:

a) bobiku,

b) grochu siewnego,

c) jęczmienia,

d) kukurydzy,

e) lnu zwyczajnego (oleistego),

f) lucerny siewnej,

g) łubinu wąskolistnego,

h) łubinu żółtego,

i) owsa,

j) pszenicy twardej,

k) pszenicy zwyczajnej,

l) pszenżyta,

m) rzepaku,

n) rzepiku,

o) wyki siewnej,

p) żyta,

q) ziemniaka;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. [5] Bez uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni:

1) do 10 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. q;

2) do 25 ha – w przypadku odmiany chronionej wyłącznym prawem będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–p.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za każdy dzień zwłoki.

7. [6] Organizacja hodowców może pobierać opłatę, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą.

8. [7] Umowa, o której mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy;

2) czas trwania umowy;

3) upoważnienie do pobierania przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

4) wskazanie odmian roślin, do których hodowcy przysługuje wyłączne prawo, za które ma być pobierana przez organizację hodowców opłata, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy;

5) sposób i termin rozliczenia pobranej przez organizację hodowców opłaty, o której mowa w ust. 1, na rzecz hodowcy.

Art. 23. [24] 1. Posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału, o którym mowa w ust. 1:

1) dotyczy materiału siewnego odmian następujących roślin:

a) pszenicy zwyczajnej,

b) żyta,

c) jęczmienia,

d) pszenżyta,

e) owsa,

f) kukurydzy,

g) rzepaku ozimego,

h) ziemniaka;

2) nie dotyczy odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

3. Posiadacz gruntów rolnych o powierzchni do 10 ha może używać materiału ze zbioru odmiany chronionej wyłącznym prawem, będącej odmianą roślin, o których mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego bez konieczności uiszczania opłaty na rzecz hodowcy.

4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, sposób oraz termin jej uiszczenia są ustalane w umowie zawartej między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– z tym że wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy:

1) wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej w danym roku przez hodowcę tego materiału;

2) powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem.

6. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych nie uiszcza opłaty, o której mowa w ust. 1, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za każdy dzień zwłoki.

Art. 23. 1. Posiadacz gruntów rolnych może, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, z wyjątkiem odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się określonych linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).

2. Prawo do używania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 1, dotyczy materiału siewnego odmian następujących roślin:

1) pszenicy zwyczajnej;

2) żyta;

3) jęczmienia;

4) pszenżyta;

5) owsa;

6) rzepaku ozimego;

7) ziemniaka.

3. Posiadacz gruntów rolnych o powierzchni do 5 ha może używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmian, o których mowa w ust. 2, bez konieczności uiszczania, z zastrzeżeniem ust. 4, opłaty na rzecz hodowcy.

4. Posiadacz, o którym mowa w ust. 3, uiszcza opłatę na rzecz hodowcy, jeżeli stosuje materiał ze zbioru jako materiał siewny bardzo wczesnych lub wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 1 ha, a w przypadku pozostałych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 2 ha.

5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się, jeżeli odmiana jest chroniona przez Wspólnotowe Biuro Odmian Roślin (CPVO).

6. Z zastrzeżeniem ust. 7, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana w drodze umowy między:

1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo

2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo

3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo

4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych

– oraz powinna być niższa niż wysokość opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalona przez hodowcę tego materiału.

7. Jeżeli umowa nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału.

8. Posiadacz gruntów rolnych albo jednostka świadcząca usługi w zakresie, o którym mowa w art. 21, albo organizacje ich reprezentujące są obowiązani do przekazywania hodowcom albo ich organizacjom pisemnych informacji o ilości materiału siewnego uzyskanego z materiału ze zbioru.

9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do posiadacza gruntów rolnych o powierzchni do 5 ha, chyba że posiadacz gruntów rolnych stosuje materiał ze zbioru jako materiał siewny bardzo wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 1 ha, a w przypadku wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 2 ha.