Art. 17a. [Wysokość odprawy] 1. Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem 10 stycznia 2003 r., z którymi po tym dniu rozwiązano stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, za ich zgodą, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, spełniającym w dniu rozwiązania stosunku pracy, określone w odrębnych przepisach, warunki do nabycia uprawnienia do świadczenia przedemerytalnego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12 000 zł.

2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy, że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy:

1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo

2) rozpocznie działalność gospodarczą

– przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego.

3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty, o której mowa w ust. 1,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty obliczanej w sposób określony w ust. 2,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

Art. 17a. [Wysokość odprawy] 1. [2] Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem 10 stycznia 2003 r., z którymi po tym dniu rozwiązano stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, za ich zgodą, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, spełniającym w dniu rozwiązania stosunku pracy, określone w odrębnych przepisach, warunki do nabycia uprawnienia do świadczenia przedemerytalnego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12 000 zł.

2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy, że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy:

1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo

2) rozpocznie działalność gospodarczą

– przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego.

3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty, o której mowa w ust. 1,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty obliczanej w sposób określony w ust. 2,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

Art. 17a. [Wysokość odprawy] [10] 1. Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem 10 stycznia 2003 r. przez okres co najmniej 6 miesięcy, z którymi po tym dniu rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, za ich zgodą, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12 000 zł, jeżeli w dniu rozwiązania stosunku pracy pracownik ten:

1) osiągnął wiek co najmniej 58 lat – kobieta i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 20 lat lub osiągnął wiek co najmniej 63 lat – mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 25 lat, lub

2) osiągnął wiek co najmniej 50 lat – kobieta i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 30 lat, lub osiągnął wiek co najmniej 55 lat – mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat, lub

3) osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat – kobieta, lub osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 40 lat – mężczyzna.

2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy, że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy:

1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo

2) rozpocznie działalność gospodarczą

– przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego.

3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty, o której mowa w ust. 1,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty obliczanej w sposób określony w ust. 2,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.