§ 5. [Kwalifikacja do leczenia w centrum] 1. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum w przypadku, gdy spełnia warunki określone w art. 3 pkt 12a ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, a ponadto następujące kryteria:

1) występujące u niej co najmniej jedno spośród następujących obrażeń anatomicznych:

a) penetrująca rana głowy lub tułowia lub uraz tępy z objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych głowy, klatki piersiowej lub brzucha,

b) amputacja kończyny powyżej nadgarstka lub stawu skokowego,

c) rozległe zmiażdżenia kończyny,

d) uszkodzenie rdzenia kręgowego,

e) niestabilna klatka piersiowa,

f) złamanie kończyny z uszkodzeniem naczyń lub nerwów,

g) złamanie co najmniej dwóch proksymalnych kości długich kończyn (kość ramienna, kość udowa) lub miednicy;

2) towarzyszące co najmniej dwa spośród następujących zaburzeń parametrów fizjologicznych określonych w załączniku do rozporządzenia:

a) spadek ciśnienia skurczowego krwi poniżej wartości wskazanej w tabeli nr 1 tego załącznika,

b) odchylenie częstości akcji serca poza zakres wskazany w tabeli nr 2 tego załącznika,

c) odchylenie liczby oddechów poza zakres wskazany w tabeli nr 3 tego załącznika,

d) stan świadomości oceniony według kryteriów Skali Śpiączki Glasgow (GCS) lub Dziecięcej Skali Śpiączki (CCS) w odniesieniu do dzieci do 3. roku życia na nie więcej niż 13 punktów,

e) saturacja krwi tętniczej nie więcej niż 90%.

2. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum również w przypadku:

1) wystąpienia urazu wielonarządowego lub śmierci innej osoby w tym samym zdarzeniu,

2) wypadnięcia z pojazdu mechanicznego, przygniecenia lub upadku z wysokości powyżej 3 metrów,

3) gdy czas wydobywania tej osoby z pojazdu, zawaliska lub gruzowiska wynosi powyżej 20 minut

– pomimo braku widocznych obrażeń anatomicznych oraz istotnych zaburzeń parametrów fizjologicznych obecnych u tej osoby, stwierdzonych na miejscu zdarzenia.

§ 5. [Kwalifikacja do leczenia w centrum ] 1. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum w przypadku, gdy spełnia warunki określone w art. 3 pkt 12a ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, a ponadto następujące kryteria:

1) występujące u niej co najmniej jedno spośród następujących obrażeń anatomicznych: [6]

a) penetrująca rana głowy lub tułowia lub uraz tępy z objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych głowy, klatki piersiowej lub brzucha,

b) amputacja kończyny powyżej nadgarstka lub stawu skokowego,

c) rozległe zmiażdżenia kończyny,

d) uszkodzenie rdzenia kręgowego,

e) niestabilna klatka piersiowa,

f) złamanie kończyny z uszkodzeniem naczyń lub nerwów,

g) [7] złamanie co najmniej dwóch proksymalnych kości długich kończyn (kość ramienna, kość udowa) lub miednicy;

2) towarzyszące co najmniej dwa spośród następujących zaburzeń parametrów fizjologicznych określonych w załączniku do rozporządzenia:

a) spadek ciśnienia skurczowego krwi poniżej wartości wskazanej w tabeli nr 1 tego załącznika,

b) odchylenie częstości akcji serca poza zakres wskazany w tabeli nr 2 tego załącznika,

c) odchylenie liczby oddechów poza zakres wskazany w tabeli nr 3 tego załącznika,

d) stan świadomości oceniony według kryteriów Skali Śpiączki Glasgow (GCS) lub Dziecięcej Skali Śpiączki (CCS) w odniesieniu do dzieci do 3. roku życia na nie więcej niż 13 punktów,

e) saturacja krwi tętniczej nie więcej niż 90%.

2. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum również w przypadku:

1) wystąpienia urazu wielonarządowego lub śmierci innej osoby w tym samym zdarzeniu,

2) wypadnięcia z pojazdu mechanicznego, przygniecenia lub upadku z wysokości powyżej 3 metrów,

3) gdy czas wydobywania tej osoby z pojazdu, zawaliska lub gruzowiska wynosi powyżej 20 minut

– pomimo braku widocznych obrażeń anatomicznych oraz istotnych zaburzeń parametrów fizjologicznych obecnych u tej osoby, stwierdzonych na miejscu zdarzenia.

§ 5. [Kwalifikacja do leczenia w centrum] 1. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum w przypadku, gdy spełnia warunki określone w art. 3 pkt 12a ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, a ponadto następujące kryteria:

1) występujące co najmniej jedno spośród następujących obrażeń anatomicznych:

a) penetrująca rana głowy lub tułowia lub uraz tępy z objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych głowy, klatki piersiowej lub brzucha,

b) amputacja kończyny powyżej nadgarstka lub stawu skokowego,

c) rozległe zmiażdżenia kończyny,

d) uszkodzenie rdzenia kręgowego,

e) niestabilna klatka piersiowa,

f) złamanie kończyny z uszkodzeniem naczyń lub nerwów,

g) złamanie co najmniej dwóch proksymalnych kości długich kończyn lub miednicy;

2) towarzyszące co najmniej dwa spośród następujących zaburzeń parametrów fizjologicznych określonych w załączniku do rozporządzenia:

a) spadek ciśnienia skurczowego krwi poniżej wartości wskazanej w tabeli nr 1 tego załącznika,

b) odchylenie częstości akcji serca poza zakres wskazany w tabeli nr 2 tego załącznika,

c) odchylenie liczby oddechów poza zakres wskazany w tabeli nr 3 tego załącznika,

d) stan świadomości oceniony według kryteriów Skali Śpiączki Glasgow (GCS) lub Dziecięcej Skali Śpiączki (CCS) w odniesieniu do dzieci do 3. roku życia na nie więcej niż 13 punktów,

e) saturacja krwi tętniczej nie więcej niż 90%.

2. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum również w przypadku:

1) wystąpienia urazu wielonarządowego lub śmierci innej osoby w tym samym zdarzeniu,

2) wypadnięcia z pojazdu mechanicznego, przygniecenia lub upadku z wysokości powyżej 3 metrów,

3) gdy czas wydobywania tej osoby z pojazdu, zawaliska lub gruzowiska wynosi powyżej 20 minut

– pomimo braku widocznych obrażeń anatomicznych oraz istotnych zaburzeń parametrów fizjologicznych obecnych u tej osoby, stwierdzonych na miejscu zdarzenia.

§ 5. [Kwalifikacja do leczenia w centrum] 1. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum w przypadku, gdy spełnia warunki określone w art. 3 pkt 12a ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, a ponadto następujące kryteria:

1) występujące co najmniej jedno spośród następujących obrażeń anatomicznych:

a) penetrująca rana głowy lub tułowia lub uraz tępy z objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych głowy, klatki piersiowej lub brzucha,

b) amputacja kończyny powyżej nadgarstka lub stawu skokowego,

c) rozległe zmiażdżenia kończyny,

d) uszkodzenie rdzenia kręgowego,

e) niestabilna klatka piersiowa,

f) złamanie kończyny z uszkodzeniem naczyń lub nerwów,

g) złamanie co najmniej dwóch proksymalnych kości długich kończyn lub miednicy;

2) towarzyszące co najmniej dwa spośród następujących zaburzeń parametrów fizjologicznych określonych w załączniku do rozporządzenia:

a) spadek ciśnienia skurczowego krwi poniżej wartości wskazanej w tabeli nr 1 tego załącznika,

b) odchylenie częstości akcji serca poza zakres wskazany w tabeli nr 2 tego załącznika,

c) odchylenie liczby oddechów poza zakres wskazany w tabeli nr 3 tego załącznika,

d) stan świadomości oceniony według kryteriów Skali Śpiączki Glasgow (GCS) lub Dziecięcej Skali Śpiączki (CCS) w odniesieniu do dzieci do 3. roku życia na nie więcej niż 13 punktów,

e) saturacja krwi tętniczej nie więcej niż 90%.

2. Osobę do ukończenia 18. roku życia w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikuje się do leczenia w centrum również w przypadku:

1) wystąpienia urazu wielonarządowego lub śmierci innej osoby w tym samym zdarzeniu,

2) wypadnięcia z pojazdu mechanicznego, przygniecenia lub upadku z wysokości powyżej 3 metrów,

3) gdy czas wydobywania tej osoby z pojazdu, zawaliska lub gruzowiska wynosi powyżej 20 minut

– pomimo braku widocznych obrażeń anatomicznych oraz istotnych zaburzeń parametrów fizjologicznych obecnych u tej osoby, stwierdzonych na miejscu zdarzenia.